برگزاری مراسم های «شو» مانندی مانند آنچه در آیین قرعه کشی فیلم های حاضر در جشنواره برای اکران در سینمای رسانه ها صورت گرفت علی رغم ظاهری جذاب ولی در عمل کاری نسنجیده شد. 

اکران فیلم ها در سینمای رسانه ها باید به گونه ای باشد که فیلم های دارای مضمون مشابه در یک روز اکران نشوند، اما بی تدبیری مسئولان برگزارکنده این رویداد سینمایی باعث شد تا ۴ فیلم با مضامین مقاومت و دفاع مقدس شامل «به وقت شام» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، «امپراطور جهنم» به کارگردانی پرویز شیخ طادی، «تنگه ابوقریب» به کارگردانی بهرام توکلی و «سرو زیرآب» به کارگردانی محمدعلی باشه آهنگر طی ۳ روز متوالی اکران شوند. اتفاقی که قطعاً برای اهالی رسانه که باید با بررسی و تفکر بیش‌تری این آثار را دنبال کنند، کار را سخت و شتاب زده می‌کند و مانع پرداخت درست به این آثار می شود. مشابه این اتفاق در جشنواره پیش رو برای بسیاری از فیلم های اجتماعی نیز رخ داده است.

حداقل کاری که برگزارکنندگان این جشنواره می توانستند انجام دهند آن بود که فیلم های حاضر در جشنواره را بر اساس موضوع «سیدبندی» کنند و بر این اساس قرعه کشی فیلم ها انجام گیرد.

از سوی دیگر این مراسم در حالی برگزار شده بود که برخی پیشکسوتان و فعالان حوزه نقد و رسانه برای حضور در این مراسم دعوت نشدند، هر چند اصولا این مراسم برای خوشایند آنها تدارک دیده شده بود که زبان رسانه ها بیشتر از گذشته بسته شود و کسی انتقادی نکند و خنثی نمودن جشنواره بیشتر از پیش شود!

سوأل مهمی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا بهتر نبود دست اندرکاران جشنواره به جای انتخاب برخی از دوستان و نزدیکان شان برای قرعه کشی فیلم ها، اسامی اهالی رسانه و منتقدان را که در مراسم حضور داشتند هم به صورت قرعه انتخاب می کردند؟ چطور در این مراسم یک فرد رسانه ای کم سابقه انتخاب می شود ولی رسانه های همچون خبرگزاری فارس، خبرگزاری تسنیم، خبرگزاری ایکنا، مشرق نیوز، تابناک، روزنامه وطن امروز و... انتخاب نمی شوند؟ چرا مسئولان حتی میان روزنامه های سینمایی و هنری هم تفاوت قائل شدند و تنها از یک روزنامه سینمایی در مراسم قرعه کشی دعوت کردند؟ چطور از یک هفته نامه نه چندان مطرح سینمایی ۲ نفر برای مراسم قرعه کشی روی صحنه رفتند اما هیچ خبری از حضور مسئولان هفته نامه ها و ماهنامه های مهم مانند سوره سینما، دنیای تصویر، فیلم و... در این مراسم نبود؟ چرا برخی از مشاوران رسانه ای در این مراسم روی صحنه رفتند و برخی دیگر از مشاوران رسانه ای حرفه ای و پرکار دیگر به طورکل نادیده گرفته شدند؟

متأسفانه گویا هنوز مسئولان جشنواره معنای «روابط عمومی» را نمی دانند و به همین علت ترجیح شان ایجاد «روابط خصوصی» با برخی از افراد و رسانه های خاص است! 

از خاطر رسانه ها نخواهد رفت که؛

هفدهم دی ماه ۱۳۹۵ به بهانه معرفی فیلم های سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر، تنها برخی رسانه های دست چین شده برای برنامه معرفی فیلم های بخش مسابقه دعوت شدند و این رفتار داد فعالان و پیشکسوتان رسانه های تخصصی سینمایی را درآورد و باعث شد تا رسانه ها با هر طیف و جناح فکری این اقدام را محکوم کنند.

در آن زمان نکته مهمی به مسئولان جشنواره فیلم فجر یادآوری شدیم مبنی بر اینکه این جشنواره یکی از دستاوردهای انقلاب اسلامی است و نه تنها تمامی رسانه ها که آحاد ملت ایران بایستی به صورت یکسان از تمامی برکات آن بهره مند شوند و از همین رو آن ها نمی توانند مانند رویه نامتعارف سازمان سینمایی که روز به روز حلقه نزدیکان و یاران خود را بسیار جمع تر و محدود تر و تنگ تر از قبل می کند عمل کرده و در برنامه های متعدد خود خبرنگاران بسیاری از سایت ها، نشریات و رسانه های تخصصی سینما را نادیده بگیرند.

رفتار دیکتاتورمآبانه سازمان سینمایی در حذف منتقدان به مناسبت روز خبرنگار را که در مراسم روز خبرنگار سال ۹۵ خبرنگاران بسیاری از سایت ها، نشریات و رسانه های تخصصی سینما که جزو منتقدان عملکرد ضعیف مدیران سازمان سینمایی محسوب می شدند در لیست مدعوینش نبودند و روابط عمومی سازمان سینمایی ترجیح داد تا  بیشتر از آن که به دعوت از بدنه خبرنگاران سینمایی همت گمارد از برخی رسانه های وابسته به جریان سیاسی مطبوع خود برای حضور در این جشن دعوت کند!

این ها نکات مهی است که باید به روابط عمومی جشنواره فیلم فجر گوشزد شود تا مشمول سخن وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در بازدید از دبیرخانه جشنواره سی و ششم نشود که «منتقدان را ساکت نکنید»!