فجر آغازِ مسیر عدالت است، آرمانِ حکومت اسلامی «استقلال، آزادی، حکومتِ عدل علی» است؛ و مجلس بهار آن، اما کنون دستور جلسه، «پروپاگاندای پوپولیستی برای دماگوژی یک حزب» نامیده شده است، روزگاری نطق «شهید دیالمه» پردهِ از چهرهِ افراد می کشید، اما امروز رئیسِ «کمیته فرهنگ هنر و رسانه مجلس» در حال چانه زنی برای گیر آوردن دو بلیت بیشتر در جشنواره است، دیروزِ مجلس، روز فریاد ها واشک ها بر روندِ اشتباهِ تصویب «اقدام متناسب ایران در اجرای برجام» بود که پژواکِ آن را در دومین سالگردش مردم می شنوند، اما امروز، زمانه خواندن شعر «بنام خدای رنگین کمان»، ومنطق هایی مانند «آیا همین برای شما کافی نیست» و یا «سلفی حقارت» است، زیرا سرنوشتِ هر قوم در دستانِ خودشان است.

اما آخرین اقدام چند نماینده عدالت خواه مجلس!، دیدار با «معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی» و سازنده فیلم «عصبانی نیستم» است، دیداری که ژستِ عدالت خواهی دارد اما در باطن بوی رای می دهد، بازی که رضا درمیشیان مجبور است در آن نقش خود را خوب ایفا کند تا پارتنرِ ویترینی خود یعنی ابراهیم داروغه زاده آسیبی نبیند، زیرا «طیبه سیاوشی» نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس به صراحت درباره وظایف کمیسیون مجلس می گوید: «برای چندمین بار باید عرض کنم که لطفا از کلمه «بازبینی» استفاده نکنید. وظیفه کمیسیون فرهنگی بازبینی یا اجازه دادن یا ندادن به اکران فیلمی نیست... وظیفه ای اگر داشته باشیم نظارت جامع بر عملکرد دستگاه های دولتی و سازمان سینمایی به خصوص در بخش هزینه بودجه است» پس این جلسات و شو چند نماینده مجلس برای چیست؟ آن هم زمانی که مجلس در حال تصویب لایحه بودجه سال ۹۷ است، آیا بهتر نیست نماینده عزیز، برای رشدِ سینماِ کشور در حالِ چانه زنی با دولت برای گرفتنِ بودجه بیشتر در امورِ فرهنگی باشد به جای در «عکس بودن با هنرمندان»!؟ ویا این هم نشینی دبیر جشنواره در چند روز مانده به جشنواره فیلم فجر به چه علت است، آیا سودجویی از هنرمندان کافی نیست؟

اما در دهه فجر باید نقدِ درون گفتمانی بیان شود، تضاربِ آرا در چارچوبی درست باعث پیشرفت می‌شود، اما اکنون جسارت در اجازه دادنِ به بیانِ نظرات، جای خود را به بزدلی داده است، ترسی که ناامید شدنِ نیروهای جامعه را به ارمغان می‌آورد، اما به‌خوبی باعثِ حفظِ مسندِ مدیران می‌شود، تفکری که برای او فرقی نمی‌کند که با کدام گرایش و یا محتوایی یک اثر ساخته‌شده است، بلکه او تکه دادن به صندلی چرمی خود را بیشتر دوست دارد، به همین دلیل عده‌ای مستندِ «خارج از دید» مهدی نقویان که بر اساس اسناد و روایت‌های متقن ساخته‌شده بود را در رسانه ملی مثله می‌کنند! البته از رئیس رسانه ملی که با سران فتنه عکس یادگاری می اندازند نباید هم بیشتر از این توقع داشت، اما از سوی دیگر افرادی برای چند رأی بیشتر در جلوه از آزادی بیان حرف می‌زنند اما «چون به خلوت می‌روند آن کار دیگر می‌کنند»! مسئله‌ای که ابراهیم داروغه زاده نشان داده است اگر به‌پای توییت های یک‌روزه وزیر امور خارجه نرسد اما مطمئناً، برای نشان دادن توانایی خود در این عرصه کمتر از این نیز وقت نخواهد گذاشت، توییت هایی که تنها برای دلخوشکنک های خودی ها کاربرد دارد تا شاید کمی بار مسئولیت وعذاب وجدانِ این مسند را کم کند، البته درمیشیان  با وجود آنکه می گوید «ناامید و خسته هستم» اما او هم بی رغبت برای نقش بازی کردن در این نمایش نیست زیرا با چنین مسئولینی که در بیان نظرات ثبات ندارند، راهی جز نقش بازی کردن نگذاشته اند به همین دلیل او مجبور است تا آخر این بازی را ادامه دهد، البته این فیلم در نیمه اول سال ۹۷ اکران خواهد شد، و نیازی برای تلاش برخی نمایندگان مجلس برای جای گرفتن در قاب عکس با سلبریتی ها نداشت!