«کاسبی» با «شهدا» و «دفاع مقدس» بدترین نوعِ تجارت است، کلید واژه «سینمای دفاعِ مقدس» انگار مفتاح تمامِ بودجه ها  شده است، عده ای رزومه خود را در دفاع مقدس پر بار می کنند، تا به نامِ جنگ  و به کامِ خود، بودجه های کلان بدست آورند، اما نه به ارزش ها می پردازند ونه حرفی برای ارائه دارند، بلکه به دنبال تاریخ و حادثه سازی برای دفاع مقدس هستند.

آهنگر علاقه شدیدی به حواشی دفاع مقدس دارد، حواشی که بیشتر مواقع از تخیل کارگردان سرچشمه می گیرد، داستان حول موقعیتی عجیب پی ریزی می شود، «معراج الشهدا» شهید گمنامی را به خانواده ای تحویل می دهد، بعد از مدتی خانواده دیگری، به دنبال شهیدی با همان نام است و حالامعراج در تکاپوی پیدا کردنِ حقیقت است، گره ای که تنها به دستِ آهنگر کور می شود وآن را ۱۰۰ دقیقه طول می دهد وگرنه کارگردان در همان ابتدا تصمیمِ نهایی فیلم را لو داده است.

آهنگر در میان روایتِ قصه های دفاعِ مقدس و یا معراج الشهدا، داستانی با ضریبِ احتمالِ نزدیک به صفر را انتخاب کرده است، زیراسودای تاریخ سازی برای دفاع مقدس را در سر می پروراند وفاجعه زمانی رخ می دهد، کارگردان با فرمی نامعقول، تعلیقِ داستان را هم از بین می برد تا همذات پنداری در مخاطب ایجاد نشود به همین دلیل شخصیت ها قوام پیدا نمی کنند ومخاطب با هیچ یک از کاراکتر ها نزدیک نمی شود، زیرا آهنگر به جای آنکه وارد دنیای شخصیت ها شود بیشتر دوست دارد با نماهای هلی شات نقاشی در پرده نقره ای بیاندازد، البته علت مشخص است، زیرا طرح ابتدایی، کشش چندانی ندارد  وحالا کارگردان باید برای مابقی پول ها چاره ای بیندیشد. پس تا می تواند از حیات طبیعی ایران، هلی شات تهیه می کند وتنها خلاقیت کاگردان، انتخابِ دو شهر لرستان و یزد است تا  طبیعتِ ایران و دوگانگی جنگلی و بیابانی آن را به تصویر بکشد.

«سرو زیر آب» مشخص نیست در مدح خانواده شهدای گمنام  ویا قدح آن ها است، زیرا بیشتر فیلم به بحث  و جدل های شعاری و بی منطق میان دوخانواده و یا اعضا معراج می گذرد، تا مخاطب در نهایت با گنگی که کدام تصمیم بهتر است سالنِ سینما را ترک  کند.

البته آهنگر مانند اثر قبلی خود، دوباره شبه دوقطبی سپاه و ارتش را ایجاد می کند، ارتشی های میانسال، که مغزِ متفکرِ دنیای فیلم هستند و از سوی دیگر جوان هایی که براساس تعصب و شور تصمیم می گیرند  و کار ها را خراب می کنند!

در هر حال «سرو زیر آب» اثری تهی از منطقِ روایی و تعلیقِ داستانی است، وحتی یک گام سینمای دفاع مقدس را رو به جلو نمی برد، پس حقیقتا علت ساخت چنین آثاری با بودجه بیت المال چه چیزی می تواند باشد!؟