مجری برنامه درهمی بدون مقدمه به بیان مسائل متولدین دهه شصت پرداخت.

مدیری گفت: یکی از مسئولین در مصاحبه ای گفته بود دهه شصتی ها هرجا بروند مشکل ایجاد می کنند. البته یک یا دو روز بعد، صحبت خود را اصلاح کرد و گفت که منظورم این بود که چون تعداد دهه شصتی ها زیاد است، ساماندهی آنها در هر عرصه ای دشوار است.

مدیری اظهار داشت: به نظرم منظور این مسئول محترم آن بود که دهه شصتی ها در حال حاضر مشکل اشتغال دارند. پیرتر که شوند مشکل درمان و... خواهند داشت. بهتر است این مسئول عزیز بداند که متولدین دهه شصت بسیار ساده هستند. برای مثال شما یک چسب هایی تهیه کنید که یک گوشه آن نوشته شده باشد یارانه. این چسب ها را در خیابان پهن کنید می بینید که دهه شصتی ها به این چسب ها خواهند چسبید.

وی در ادامه شوخی های خود با دهه شصتی ها گفت: از ویژگی های مهم متولدین دهه شصت این است که هرگز ناامید نمی شوند. کسانی که ساعت ها در صف می ایستادند تا ۵ عدد نان بگیرند را نمیشود به همین راحتی از سر باز کرد. دهه شصتی ها همزمان در ۶ صف می ایستادند و منتظر می شدند تا نوبتشان برسد.

مشکل دیگر آنها این بود که سعی می کردند با همه چیز خوش بگذرانند. بچه های الان از شعر سعدی ایراد می گیرند در صورتی که برای دهه شصتی ها اینگونه شعر می خواندند: حسن ۱، حسن ۲، حسن دنده به دنده، حسن بشقاب پرنده!
مهران مدیری ادامه داد: تحقیقات نشان داده است که دهه شصتی ها ۲ یا ۳ برابر دهه هشتادی ها فرصت زندگی دارند.

زیرا آن زمان تلویزیون فقط ۲ کانال داشت که با برفک نشان میداد. الان ۳۵ کانال وجود دارد و تا آن کانالها را جابجا کنند روزشان شب می شود. نقاشی معمولی می‌دادیم به بچه و می گفتیم اگر با تمرکز نگاه کنی سه بعدی است! دیگر به مدت یک روز پلک نمی زدند. یا اینکه دو لیوان یکبار مصرف را با نخ به هم وصل می کردیم وقتی با هم صحبت می کردند گمان می کردند که صدا واقعا از داخل نخ است.

در ادامه برنامه ترانه ای توسط میثم ابراهیمی خواننده پاپ اجرا شد.

پس از آن آتیلا پسیانی به جمع مهمانان دورهمی پیوست.

وی در ابتدای صحبت های خود ضمن تبریک سال نو، از تاریخ تولد خود صحبت کرد و گفت: متولد ۱۳۳۶ هستم و مدت ۵۱ سال است که کار میکنم.

پسیانی در خصوص آغاز فعالیت بازیگری خود اظهار داشت: شروع قضیه تصادفی بود. آن زمان با مرحومه مادرم مرحوم جمیله شیخی به تماشای نمایش رکن الدین خسروی می رفتیم. یک پسر ۱۰ ساله ای در آن نمایش بازی می کرد. یک روز بیمار بود و بر سر تمرین نیامده بود. آقای خسروی از من خواست که نقش آن پسر را بازی کنم. اینطور شد که بازیگر شدم.

وی درباره همکاری خود و مادرش گفت: با هم همبازی نبودیم. یک نمایش داشتیم که من کارگردان بودم و او در آن نمایش بازی کرد. البته شیوه بازی او با چیزی که مد نظر من بود فرق می کرد؛ به همین دلیل همیشه می گفت می دانم عوض نمیکنی اما سعی کن در شیوه های مدنظرت تجدید نظر کنی.

پسیانی درخصوص آثار تولیدی دختر و پسرش که در تئاتر مشغول کار هستند اظهار داشت: هر دو بازیگر خوبی هستند با سبک بازی متفاوت.

وی سپس درباره ویژگی دهه شصتی ها عنوان کرد: دهه شصتی ها بچه هایی هستند که با استقلال روحی بزرگ رشد کردند. آدم هایی که می‌دانند دنبال چه چیز هستند و برای رسیدن به خواسته هایشان از پا نمی شینند.

این بازیگر پیشکسوت در پاسخ به اینکه آیا حضور سینمایی ها در تئاتر اتفاق مثبتی است یا خیر، گفت: قطعا مثبت است. من هرگز تئاتر و سینما را مقابل هم ندانستم. بلکه همراه با هم و مکمل یکدیگر دانستم. از طرفی وقتی تئاتری ها وارد سینما شدند، آنها با روی باز پذیرفتند. هر زمان هم که سینمایی ها بخواهند وارد تئاتر شوند ماهم باید به شایستگی رفتار کنیم.

پسیانی در ادامه به روحیه کنجکاوی و جستجوگری خود اشاره کرد و گفت: در حوزه کار، هنر تجربی را دوست دارم. کشف و شهود است که یک شخص را هنرمند می کند و به دلیل انتقال این حس به مخاطب، مخاطب دوست دارد که با بازیگر همبازی شود و این حس بسیار خوبی است.

وی در پاسخ به اینکه اگر به ۵۰ سال پیش هم بازمی گشتید، همین مسیر را انتخاب می کردید، اظهار داشت: مرحوم مادرم خیلی دوست داشت من حقوق سیاسی بخوانم. اما من به دلیل حضور مادر و همکارانش، همواره در محیط هنر بوده ام به همین دلیل قطعا حرفه دیگری را انتخاب نمی‌کردم.

پسیانی در ادامه به سوال مهران مدیری که پرسید آیا خیلی ها از شما می ترسند؟ با شوخ طبعی پاسخ داد که اشکالی ندارد.

وی در پاسخ به سوال معروف مجری دورهمی با عنوان «عاشق شدید؟ »، گفت: قطعا. مگر میشود در این دنیا کسی عاشق نشود؟

این بازیگر تئاتر و تلویزیون و سینما، خط قرمزهای شخصیت خود را دروغگویی و توجیهات بی مورد دانست. پسیانی سکانسی که با ۲۰ مار بازی کرده را به عنوان سخت ترین سکانس بازی هایش برشمرد و درباره دلیلش گفت که در این دنیا فقط از حیوان مار می ترسد.

پسیانی درباره چشم انداز خود در آینده گفت: داشتن یک مجموعه با چند سالن تئاتر آرزوی من است. البته می شود نمایش ها را در جاهای مختلف ارائه کرد. اما به مرور زمان مردم خسته می شوند و تئاتر تماشاگران خود را از دست می دهد.

وی در ادامه درباره احساس خوشبختی خود گفت: در خیلی مواقع احساس خوشبختی می کنم. خوشبختی من این است که حتی یک لحظه جستجوگری درباره یک زبان جدید نمایشی را کنار نگذارم.

پسیانی که در ساخت آثار حجمی نیز تبحر دارد، یکی از کارهای حجم خود را به موزه دورهمی اهدا کرد.

مهران مدیری در ادامه اظهاراتش درباره دهه شصتی ها گفت: آن زمان به قدری بچه زیاد شد که مادران سر به بیابان گذاشتند. از هاچ زنبور عسل گرفته تا حنا و... همه یه دنبال مادرهایشان بودند!

وی افزود: محال است کسی در دوران دهه ۶۰ زندگی کند و دلش برای آن زمان تنگ نشود. به خاطر سادگی که در آن زمان جریان داشت. کسی پشت سفره پنهان نمی شد. هرچه که داشت با مهربانی با دیگران تقسیم می کرد. ساده بودن هنر بود. شرافتمندانه زندگی کردن ارزش داشت. در آن زمان مجله «گل آقا» داشتیم که فقط شوخی با مسئولین بود و در بسیاری از موارد، مسئولین اولین خریداران مجله بودند. همین خاطرات ریز و درشت دوست داشتنی است که یاد آن سالها را زنده نگه داشته است.