به گزارش خبرگزاری سینمای ایران به نقل از روابط عمومی همایش روز جهانی فلسفه، فرشید ابراهیمیان، مدرس تئاتر  با بیان این مطلب در مورد جایگاه فلسفه در هنر معاصر گفت: فلسفه از اقتصاد و سیاست گرفته تا هنر را شامل می‌شود.از سال 1930 به بعد این نوع تفکر فلسفی به دلیل اینکه علم جایگزین آن می‌شود از عرصه حیات رخت می‌بندد. در حقیقت از این زمان است که علم مدعی توضیح و تفسیر هر مقوله‌ای می‌شود و علم است که همه‌چیز را توضیح می‌دهد، در حالی که کار اصلی فلسفه توضیح و تبیین جهان است.

این استاد دانشگاه در ادامه افزود: با رشد علم و علمی شدن زندگی و این داعیه که علم پاسخگوی همه‌چیز است، فلسفه جایش را به علم می‌دهد و در توضیح جهان هم علم به مبدا انفجار بزرگ می‌رسد. جهان از یک انفجار بزرگ تشکیل شده است و فلسفه از این زمان به بعد دیگر آنچنان که در گذشته پشتوانه هر رویداد و واقعه‌ای و به خصوص یک اثر هنری بود، لحاظ نمی‌شود. سارتر را که البته فیلسوف برجسته‌ای هم در عرصه هنر نیست، باید آخرین فیلسوف در این دوران دانست و حتی بعد از او هم فیلسوف دیگری نداریم که پشتوانه آثار هنری باشند. در حقیقت می‌توان گفت که در این دوران فلسفه شخصی شده و هر هنرمندی در دوره هنر معاصر به یک فیلسوف تبدیل می‌شود. هر هنرمندی در این دوره از نوعی نگاه هستی شناسانه به جهان برخوردار می شود که این نگاه در آثار هنرمندان منعکس می‌شود.

ابراهیمیان که از منتقدان و مترجمان برجسته تئاتر است در ادامه خاطر نشان ساخت: در حقیقت در هنر معاصر، فلسفه به اعتبار گذشته‌اش به عنوان یک دستگاه اندیشگی که برای هرچیزی تعریفی دارد، مطرح می‌شود. از سال 1970 به بعد که وارد دنیای پست مدرن می‌شویم دیگر شاهد فلسفه به شکل گذشته نیستیم و شاهد نوعی شالوده‌شکنی در هنر می‌شویم و علت این است که شالوده فلسفی آثر هنری از بین رفته است و هر اثر هنری از این دوران یک اندیشه بزرگ فلسفی را با خود یدک می‌کشد و هنر از منظرهای مختلف شالوده‌اش شکسته می‌شود و اندیشه خود هنرمند در اثر منعکس می‌شود.بنابراین در دنیای پست مدرن لزوما نظام هنر دارای پشتوانه ایدئولوژیک و فلسفی به اعتبار گذشته نیست و فلسفه موجود در آثار هنری به نوع نگاه هنرمند و یا تابع فلسفه علمی او می‌شود.

 همایش روز جهانی فلسفه از 30 آبان تا 2 آذر در کتابخانه ملی ایران برگزار می‌شود.


انتهای پیام/ن.ف/ج