کارگردان فیلم سینمایی «شهابی از جنس نور» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس یادآور شد: مشکل ما از پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی این بود که دست غرب زدگان را از کشور کوتاه کنیم؛ حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری نیز تمامی تلاش خود را به کار بستند تا کشور وابسته به غرب و بیگانگان نشود و ما از غرب زدگی که در زمان رژیم قبلی در کشور وجود داشت نجات پیدا کنیم اما متأسفانه با همه تلاش های صورت گرفته باز هم برخی غرب زدگان اختیار برخی امور را در دست گرفتند.

وی ادامه داد: من نمی دانم ما تا چه زمانی باید شاهد آن باشیم که خارجی ها برای ما خط مشی تعیین کنند؟ چرا ما هنوز به این باور نرسیده ایم که در این عرصه آخرالزمانی حق با ما است؛ حق با انقلاب اسلامی است؛ حق با دین است؛ راه ما راه نور است. ما تا به امروز با تمام مشکلات و ناتوانی ها پرچم حق را بلند کرده ایم و انقلاب اسلامی برای ما نعمت و عطیه عظیم الهی بود. این ها حقایقی است که وجود دارد و کتمان ناپذیر است اما متأسفانه برخی چشم و گوش خود را روی این حقایق بسته اند و همچنان چشم های شان به دست خارجی ها و غربی ها است!

اسلاملو سپس با تأکید بر اینکه غرب زده ها نمی دانند که در غرب هیچ خبری نیست اظهار داشت: من به عنوان کسی که در آمریکا تحصیل کرده ام و در هالیوود بوده ام این حقایق را می دانم. خیلی جالب است که شخصی مانند «اولیور استون» هم که برای جشنواره جهانی به ایران آمد آب پاکی را روی دست همین غرب زده ها ریخت و گفت این سینمای شما سینما نیست و من نمی دانم اصلا چرا فیلم های ایرانی در جهان دیده می شوند و جایزه می گیرند! ‌

این فارغ التحصیل فیلم و تلویزیون از کالج ارتباطات دانشگاه تگزاس آمریکا تأکید کرد: حرف های این آقا درست بود چرا که ما امروز سینمای مان سینمایی به شدت بی هویت است؛ ما در اوایل انقلاب در عرصه سینما پیشرفت های خوبی داشتیم اگر فیلم های ما از نظر تکنیکی و فرم دچار اشکال بودند اما محتوای غنی و مبتنی بر فرهنگ و هویت ایرانی و انقلابی مان داشتند اما متأسفانه اینک که در آستانه ۴۰ سالگی پیروزی انقلاب اسلامی هستیم نگاه غرب زده افرادی که اداره سینمای کشور را در دست گرفته اند سینمای مان را به شدت نابود کرده است.

این کارشناس فرهنگی تصریح کرد: متأسفانه برای برخی آقایان ظاهرگرایی در اولویت قرار دارد و این در حالی است که ظواهر نباید برای ما دارای اهمیت باشند. سینمای ما باید ویترین نظام و انقلاب اسلامی باشد اما متأسفانه فیلم هایی که در همین جشنواره به اصطلاح جهانی فیلم فجر به نمایش درآمد هیچ کدام ویترین کشور و نظام و ملیت و دین ما نبودند! جالب آنجا است که همین آقایان یکی از فیلم های بنده را که به این جشنواره ارسال کرده بودم و تماما به نفع نظام بود رد کردند و فیلم هایی را به نمایش درآوردند که هیچ نشانی از نظام و انقلاب اسلامی در آن ها وجود ندارد. سوأل بنده از آقایان این است که آیا این فیلم ها را می توان دستاوردهای نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه فرهنگی و هنری دانست؟

کارگردان فیلم سینمایی «باغ سید» خاطرنشان کرد: مگر سازمان سینمایی بخش خصوصی است که هر کاری دلش بخواهد انجام می دهد؟ حرف بنده به آقایان این است که همه شما را نظام بر سر پست های تان گذاشته و شما از پول بیت المال و این نظام و مردم میلیاردی برای جشنواره ها و فیلم هایی خرج می کنید که هیچ نشانی از ایرانیت در آن ها دیده نمی شود و تماما غرب گرایی است!

وی افزود: آیا واقعا ما نیازمند آن هستیم که ۴ تا آدم دست سوم و چهارم سینمای جهان سالانه به کشورمان بیایند و پول های هنگفت برای حضور آن ها خرج شود؟ چرا ما چشم به جشنواره هایی نظیر ونیز و کن و برلین و... داریم و هنوز به این باور نرسیده ایم که باید جشنواره ای با هویت ایرانی-اسلامی برگزار کنیم که هیچ نشانی از ظوار جشنواره های غربی در آن وجود نداشته باشد. ما حتی نیازمند حضور اسپیلبرگ و امثال اسپیلبرگ هم در سینمای کشورمان نیستیم.

اسلاملو ادامه داد: متأسفانه خانه از پای بست ویران است؛ همه بچه مسلمان هایی که در سینما کار می کردند مدت ها است بیکار و خانه نشین شده اند و در عوض کسانی رأس کار هستند که عشق شان عکس گرفتن با چند فیلمساز درجه چندم جهانی است! متأسفانه کسانی که حرف های فراوان برای گفتن دارند این روزها جایی برای ابراز حرف های شان ندارند و کسانی در رأس کارند که مدیر نیستند و اصلا نمی توانند عرصه فرهنگی را به درستی اداره کنند.

این سینماگر در پایان این گفتگو گفت: ما باید به برند خودمان در عرصه فرهنگی و هنری دست پیدا کنیم؛ همانطور که در زمینه های نظامی، سیاسی و... توانسته ایم روی پای خودمان بایستیم و خودکفا شویم باید در حوزه فرهنگ که اتفاقا حوزه ای بسیار مهم و حساس است نیز به خودکفایی برسیم؛ غرب زدگی و غرب گرایی و غرب ذلیلی دیگر باید در سینمای ما به پایان برسد و با همت عالی همه دغدغه مندان دیگر نباید در سینمای ایران جایی برای این گونه افراد وجود داشته باشد.