کل اخبار:4
-
۱۳۹۵-۰۵-۱۷ ۱۱:۵۲
رسالت گمشده (۵)
صنعت سینمای ایران و یک دهه مدیریت مرموز فرهنگی/ چگونه تفکرات چپ سوسیالیسیتی یک شبه به روشنفکری راستِ لیبرال بدل شد!؟
سینماپرس: محمدرضا شاه حسینی/ مدیریت مرموز جریان حاکم فرهنگی کشور در دهه ی اول انقلاب را می توان به عنوان اصلی ترین عامل بازدارنده عرصه ی عمومی فرهنگ و هنر و بالاخص صنعت سینمای ایران در مسیر آرمانی انقلاب اسلامی دانست؛ انقلابی که با دمیدن روح عزت و خودباوری در ملت ایران که پس از دو قرن استعمار فرهنگی به ملتی تحقیر شده، بی اعتماد و ناامید تبدیل شده بود، ایشان را زنده کرد و شوق و شور پیشرفت و سازندگی را در مردم سراسر کشور و به ویژه جوانان بر انگیخت.
-
۱۳۹۵-۰۵-۰۵ ۱۱:۱۳
رسالت گمشده (۴)
جنگ اطهر؛ شروعی دوباره برای صنعت سینمای ایران/ بررسی تحولات سینمای ایران پس از وقوع انقلاب اسلامی
سینماپرس: محمدرضا شاه حسینی/ بدنه ی باصطلاح روشنفکری سینمای ایران در دو طیف چپِ سوسیال و همچنین راستِ لیبرال سعی نمود تا اصولا پدیده ی انقلاب اسلامی و مواجهه ی آن با ابرقدرتی دو بلوک شرق و غرب را نبیند و یا به صورتی محدود به باز تعریف انقلاب در سطح همان باورهای چپی و راستی خود، یعنی درگیری رایج کارگری و سرمایه داری اکتفاء نموده و این در حالی بود که روحیه ی انقلابی مردم مسلمان ایران، همراهی ویژه ی رسانه ها را طلب می نمود.
-
۱۳۹۵-۰۴-۲۹ ۱۰:۴۳
رسالت گمشده (۳)
جنگ سرد و سینمای مفلوک/ شکل گیری موج نوی سینمای ایران به عنوان رقیب جدی فیلمفارسی
سینماپرس: محمدرضا شاه حسینی/ در فضای حاکمیت جنگ سرد، ایران به عنوان یکی از اصلی ترین نقاط تلاقی فیزیکی دو بلوک شرق و غرب که از یک سو همسایه ی تاریخی اتحاد جماهیر شوروی بود و از سوی دیگر جولانگاه سنتی نفوذ آنگلوساکسون ها و تاخت و تاز ابر قدرت تازه به دوران رسیده ی ایالات متحده امریکا محسوب می گشت و اهمیت ایران برای بلوک غرب در پیگیری نظام فرهنگی لیبرالیسم موجب شد تا مولفه های ساختاری فیلمفارسی به جزء غیرقابل تفکیک برای سینمای ایران مبدل شود و البته این بار به نحوی قابل تامل و روشنفکرپسندانه در موج نوی سینمای ایران ورود پیدا نماید.
-
۱۳۹۵-۰۴-۲۳ ۱۱:۰۴
رسالت گمشده (۲)
حاکمیت جنگ سرد در سینمای ایران و جهان
سینماپرس: محمدرضا شاه حسینی/ شروع فعالیت صنعت سینمای ایران از سال ۱۲۸۳ هجری شمسی (۱۹۰۴ میلادی) با افتتاح اولین سینمای عمومی در ایران بوده است و متاسفانه از همان ابتدا به صورتی کاملا خود باخته، عرصه ی فرهنگی کشور را دربست در اختیار فیلم های خارجی قرار داد و طی ۲۶ سال تنها محصولات قابل تامل سینمای آمریکا، فرانسه، آلمان، شوروی و حتی مصر را به نمایش گذاشته و به خورد جامعه ی مسلمان ایران می داد.