سینمای متعهد و عهدنامه های ننگینی که همچنان ادامه دارد

سینماپرس: م.شاه حسینی/ سینمای ایران نه تنها حاضر نیست امضاهای ذلیلانه دو قرن اخیر را یادآوری کرده و به علل منتج به آنها بپردازد، بلکه حتی چشم خود را بر روی امضاهای مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، حقوقی و ... دهه های اخیر همچون کرسنت نیز بسته است. البته تنها نباید به سینماگران خرده گرفت، شاید ایراد اصلی به کسانی باشد که با وضع قوانین سلیقگی و اولویت دادن به علقه های جناحی و حمایت از سینمای روشنفکری چشمه خلاقیت سینماگران را خشکاندند.