این عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: البته تنها بخش اندکی از این اتفاقات به کرونا ارتباط دارد و بخش اعظمی از این اتفاقات هم دلایل متعدد دیگری دارد که یکی از مهمترین آن ها تنزل سطح کیفی محصولات سینمایی است که دیگر نمی تواند مخاطب را به سوی خود جذب کند اما نکته مهمتر این است که سرپا نگه داشتن سالن های سینما، هیچ گاه دغدغه هیچ مدیر و مسئولی نبوده و ما همواره شاهد موج گسترده انتقادات سینماداران نسبت به اینکه حتی از پس تأمین پول آب و برق شان برنمی آیند، بوده ایم! خطر نابودی سالن های خاطره انگیز سینما از مدت ها قبل احساس می شد؛ برخی از سالن ها چاره ای جز نابودی، تعطیلی و تغییر کابری نداشتند. متأسفانه ما وقتی چیزی را نابود می کنیم و از دست می دهیم تازه یاد آن می افتیم و این بسیار بد است.

وی ادامه داد:‌ بنده معتقدم ما همین حالا هم نیازمند آن هستیم تا افق دیدمان را کمی گسترش دهیم؛ ما از همین حالا باید به این فکر کنیم که اگر کرونا همچنان بخواهد ادامه پیدا کند ما در سال جدید دیگر صنعت فیلمسازی نخواهیم داشت و این ویروس می تواند فیلم و سینما را برای همیشه نابود کند.

خدابخش خاطرنشان کرد: متأسفانه امروزه سینمای کشور محلی برای رانت خواران شده؛ سینماداری که رانت دارد سالن خود را سرپا نگه می دارد، فیلمسازی که به بودجه های دولتی متصل است مرتبا فیلم تولید می کند و فیلمسازی که وصل نیست بیکار و خانه نشین شده و نمی تواند فعالیتی در سینما داشته باشد.

این روزنامه نگار با بیان اینکه در ماه های پیش رو شاهد تعطیلی سالن های بیشتری خواهیم بود تصریح کرد: تجربه ثابت کرده که تضاد میان حرف و عمل مدیران زیاد است. مدیران همیشه شعارها و وعده های زیبایی می دهند که حامی فرهنگ و هنر و سینما هستند اما در عمل تدبیری برای رفع معضلات در سینما ندارند.

وی تأکید کرد: دولت باید به سینما نگاه حمایتی داشته باشد اما وقتی اصل سینما برای دولت ها مسأله نیست و نگاه شان به سینما و به طور کل عرصه فرهنگ و هنر غلط است ما شاهد همین اوضاع و اتفاقات در سینمای کشورمان خواهیم بود.

خدابخش در خاتمه اظهاراتش افزود: حال سینمای ایران این روزها اصلا خوب نیست؛ یک نمونه این اتفاق را در جشنواره فیلم فجر شاهد بودیم. سال ها است شنیده ایم که جشنواره فیلم فجر ویترین پیش روی سینمای کشور برای اکران سال آینده است، حالا به کدامیک از این فیلم هایی که در جشنواره حضور داشتند و با انتقاد جدی از سوی اهالی نقد و رسانه روبرو شدند می توان دلخوش کرد؟