مریم اسلامی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس با اشاره به عوامل افول ادبیات داستانی بیان داشت: به نظر من ادبیات داستانی در زمینه ی محتوا افول نکرده و اتفاقا افق های تازه تری را پیش روی مخاطب قرار داده است. من افول را در مرحله‌ انتشار کتاب با تیراژ های بسیار پایین می‌بینم که به گرانی کاغذ و مشکلاتی که ناشران بهتر می توانند در مورد آن صحبت کنند، می‌دانم.

این نویسنده، شاعر و مترجم حوزه کودک و نوجوان افزود: یک اثر از مرحله ی تولید تا انتشار، پیچ و خم های فراوانی را طی می کند. همان طور که گفتم در زمینه ی تولید آثار قوی نسبت به انتشار آثار مشکلات کمتری وجود دارد. شاید لازم است بپرسیم چند در صد آثار نویسندگان با موضوعات غیر سفارشی توسط انتشاراتی ها انتخاب، چاپ و روانه ی بازار کتاب می شود؟ چه مقدار از آثار از چرخه تایید و گرفتن مجوزها به سلامت بیرون می آیند؟ جدا از این ها آثار قوی چه قدر دیده می شوند؟ کدام جایزه ها به آن ها تعلق می گیرد و تیراژ و گستره ی ارائه شان چه قدر است؟

مترجم کتاب «رنوآر» در ادامه تصریح نمود: ادبیات در جهان همواره بر سینما تاثیر داشته است. در کشور ما هم سینما از ادبیات بهره های خوبی برده اما باید توجه کنیم که الزاما یک اثر ادبی خوب تبدیل به یک فیلم خوب نمی‌شود. از طرفی پدیده ای که امروزه با آن مواجه هستیم این است که کارگردان ها علاقه مندند اثری را که خودشان نویسنده ی آن هستند، کارگردانی کنند. این مساله شاید از مشکلاتی که بر سر راه توافق با نویسندگان قرار دارد، ناشی شود. به عنوان مثال نویسندگان از تغییر اثرشان توسط کارگردان استقبال نمی کنند و یا رسیدن به توافقات بر سر مالکیت مالی و معنوی آثار با مشکلاتی همراه است که باعث شده بر سر انتخاب یک اثر داستانی برای تبدیل شدن به فیلم ملاحظاتی وجود داشته باشد.

شاعر «خدافظی در خیابان پاییز» همچنین در خصوص عدم استقابل از زانرهای مختلف داستانی و ظهور این تنوع گونگی در آثار سینمایی بیان نمود: به نظر می‌رسد این مساله ناشی از عدم ریسک پذیری فیلمسازان باشد. انتخاب ژانر به سلیقه مخاطبان برمی‌گردد و سلیقه ی عامه ی مردم در کشور ما محدود می شود به ژانرهایی که در حال حاضر فیلم هایی بر اساس آن ها ساخته می شود. به عنوان مثال ساختن فیلم در ژانر خانوادگی یا کمدی همواره مطلوب عامه مردم است و فروش فیلم‌ ریسک کمتری نسبت به فیلمی با ژانر علمی تخیلی یا حتی وحشت دارد.

نوسنده مجموعه شعر «گوزن در کافی شاپ» در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: اگر اقتباس را نگاهی نو به یک متن ادبی یا نمایشی یا یک اثر هنری بدانیم که در فرآیند بازآفرینی و بازتولید تبدیل به اثری جدید می شود، بیشتر فیلم های ساخته شده اقتباسی است. چرا که مضامین عمیق هستی مثل عشق، زندگی و مرگ و مضامینی از این دست همواره شاکله آثار هنری و به ویژه آثار ادبی بوده‌اند. اما در اقتباس‌هایی که کمتر از باز آفرینی بهره برده است، مشکلاتی نظیر عدم توافق بین کارگردان و نویسنده وجود دارد.