جمعه ۲۹ فروردین ۱۳۹۳ - ۲۰:۱۵

امنیت شغلی در سینمای ایران/۴

دری: فکری برای آینده فعالان سینمایی نمی شود/ حرف و سخن به تنهایی تأمین کننده ارتزاق افراد نیست

سیدضیاءالدین دری*

سینماپرس: در سینما فقط سال به سال به تعداد نفرات فعال آن افزوده می شود و این درحالی است که فکری هم برای آینده آنها انجام نمی‌شود.این روزها بیشتر در سینما حرف و سخن و "ادبیات فاخر" و کلام است که مصرف می شود و همه میدانیم که ادبیات به تنهایی نمی تواند تامین کننده ارتزاق افراد باشد.

براساس این گزارش، سیدضیاالدین دری کارگردان سینما و تلویزیون در گفتگو با سینماپرس با اعلام مطلب فوق درباره چگونگی تامین امنیت شغلی سینماگران گفت:در نتیجه بی تفاوتی نسبت به امنیت حرفه ای افراد، باید شاهد رقابت های ناجوانمردانه و خودخواهانه و نهایتا تشکیل باندها و لابی ها و احتمالا رانت خواری هایی باشیم که همه اینها فساد اجتماعی را افزایش می دهند.

وی افزود: ورود افراد به صنف مستلزم خیلی از ویژگی ها است. به زعم اینکه کسی یک فیلم کوتاه ساخته است نباید به  سرعت به سینما ورود کند، این نوع ورود افراد آماتور، پاسخگوی نیاز امروز سینما هم نیست سینما می تواند در طول سال، ۶۰ کارگردان به این عرصه وارد کند ولی کنترل آنها و فراهم کردن یک فضای امن شغلی به بازار و سرمایه گذار برمی گردد که در حال حاضر همان دولت است.

وی با بیان اینکه نمی توان منکر تاثیر دولت شد، ادامه داد: در برخی آثار می بینیم که دولت ۲۵ درصد در بودجه یک فیلم مشارکت کرده است و این درصد در تولید فیلمی که ۵۰۰ میلیون هزینه‌اش می شود سرمایه بزرگی است چراکه اگر این مشارکت ها نباشد تهیه کننده بخش خصوصی به تنهایی نمی تواند فیلم را به سرانجام برساند.

دری با بیان اینکه راه‌حلی در زمینه امنیت شغلی سینماگران به صورت دائمی مطرح نشده است، تصریح کرد: در زمینه امنیت شغلی باید برنامه‌ای ترتیب داده شود که پاسخگوی یک دوره بیست ساله باشد چراکه در طول این مدت مشکلات آن مشخص می‌شود و دولت ها می توانند این مشکلات را برطرف کنند. امنیت شغلی ارتباط مستقیمی با اقتصاد دارد که با نبود بخش خصوصی، باید دولت علی رغم محدودیت دوره زمانی‌اش در این زمینه برنامه مدونی داشته باشد.

کارگردان مجموعه تلویزیونی «کلاه پهلوی» یادآور شد:در هر حال اکنون فیلمها بجای سرمایه گذار خصوصی، متاسفانه با بودجه تمام و کمال دولتی ساخته می شوند و تا زمانی که این فیلمها علی رغم داشتن حمایت های جانبی در گیشه شکست می خورند، این دغدغه برای اهالی سینما وجود دارد که با چه امیدی باید در حرفه سینما فعالیت کنند.

کارگردان مجموعه «کیف انگلیسی» با تاکید بر ایجاد چرخه تولید صحیح یادآور شد: تا زمانی که سینما از درآمدهای نفتی دولت تامین می‌شود، نمی شود به امنیت شغلی سینماگران خیلی امیدوار بود،  طبیعی است که باید چرخه تولید سینما در اختیار اهالی سینما و علاقمندان بخش خصوصی باشد تا برای همه به خوبی جلو رود و از این طریق رضایت عمومی بین اهالی سینما بوجود بیاید.

وی با اشاره به فعال نبودن بخش خصوصی اظهار داشت: تا زمانی که سرمایه گذاری در تولید فیلم به شکل بودجه دولتی انجام می شود، معیشت فعالان سینما همچنان دچار مشکل خواهد بود و ضمانتی برای ادامه فعالیت در سینما نخواهند داشت.

دری با بیان اینکه صنوف به تنهایی در تامین امنیت شغلی بدون حمایت دولت و برنامه ریزی دقیق و آینده نگر نمی توانند کاری انجام دهند، گفت: دولت در تأمین امنیت شغلی فقط می تواند حامی باشد. من تاکنون در تجربه های صنفی مشاهده نکردم برای افرادی که از چرخه کار کنار می‌روند برنامه‌ای وجود داشته باشد .حقوق بیکاری برای اهالی سینما تعریف نشده است، البته این حقوق در برخی جوامع بصورت مقطعی وجود دارد که در صورت وجود بحران، حقوق بیکاری در یک مقطع سه ساله پرداخت می شود و در طول این مدت شرایطی را  فراهم می آورند که آنها شاغل شوند.

وی خاطر نشان ساخت: در شرایطی که تولید فیلم بدون حمایت‌های بخش دولتی و سایر نهادها امکان پذیر نیست و باید یک حرکت اجرایی در زمینه تولید انجام شود، اگر بخش خصوصی فعال شود میزان موفقیت افراد هم به دست خودشان انجام می شود و آنهایی که توانایی بیشتری دارند در این حرفه ماندگار می‌شوند.

نظرات

  • رضا ۱۳۹۳/۰۱/۳۰ - ۱۵:۳۱
    1 0
    یکی از نکات مثبت فرمایشات ایشان عدم برنامه ریزی بلند مدت برای عوامل سینماست که طی سالهای تشکیل خانه سینما و مدیریت آن و شوراهای صنفی و حتی عدم توجه مدیران دولتی به خوبی مشهود است یک مصداق برای تاکید بیشتر کافیست ... از سال 73 بیمه عوامل سینما شکل اجرایی به خود گرفت و دراین بیست سال چه مشکلاتی را پشت سر گذاشت و اکنون تعداد زیادی از عوامل سینما بیمه هستند و حتی از بیمه تکمیلی بهره میبرند و همین امر در زمانی سبب هجوم خیل عظیمی از افراد به سمت خانه سینما جهت عضویت شد اما امنیت شغلی در حاشیه اجرا قرارگرفت و حرفهای زیبا در جلسات متعدد شنیده شد ... تصور کنید کسی که در سال 73 با شانزده هزارتومان بیمه شده است اکنون حقوق پایه بیمه اش به ششصدهزارتومان رسیده و اگر در شرایط بازنشستگی قرارگیرد با این مبلغ چه کند ؟ این همان عدم آینده نگریست که میبایست طی بیست سال گذشته دغدغه مدیران خانه سینما و روسا صنوف بوده باشد که نبوده و نکته قابل توجه اینکه امکان تغییر پایه حقوق در این سالها نبوده است و باید به عنوان یک مسئله مهم در مراجع ذیصلاح پیگیری میشده که نشده است حال که رقم سقف بازنشستگی در سازمان تامین اجتماعی بالاتر از دومیلیون تومان است کسی که امروز بازنشسته شود چه اختلاف سطحی با سایر بازنشستگان پیدا میکند و اکنون که قدرت خرید پایین آمده این مبلغ چه دردی را تسکین میدهد... البته ناگفته نماند اطلاع رسانی در بیست سال گذشته هم ناقص بوده و در ابتدا افرادی بوده اند که کف دستمزد را بالاتر تعیین کرده اند که دراقلیت هستند و اکثریت وضعیت مشابه دارند ... خوب به نظر مدیران دلسوز که خانه سینما را پایگاه صنفی عوامل سینما میدانند چرا چنین موضوعی خط و ربط جدی پیگیری ندارد و اگر هم داشته خیلی در اولویت نبوده و از سوی دیگر بسیاری از موضوعات حاشیه ای به اصول کار صنفی لطمه وارد کرده است ... براستی چه کسی پاسخگوست؟

ارسال نظر

شما در حال ارسال پاسخ به نظر « » می‌باشید.