نیرومند در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه اغلب مدیران کلان فرهنگی و سینمایی کشور در تمامی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی هیچگاه نتوانستند انتظارات اهالی انقلاب و نظام را برآورده سازند؛ یکی از مهمترین علت ها هم این است که ما در کشور چیزی به مفهوم واقعی «مدیریت فرهنگی» نداریم و تنها در مسیر فرهنگی و هنری کشور افرادی را به عنوان مدیران اجرایی و افراد دیگری را به عنوان هنرمند می شناسیم.

وی ادامه داد: هنرمندان که اصولاً فقط به فکر تولیدات هنری و کارهای خود هستند و نمی توان آن ها را به زور مجبور به ساخت فیلم های ارزشی و انقلابی کرد؛ ضمن اینکه در وهله اول هنرمندان می بایست به کارهایی که می کنند معتقد باشند؛ اما  از سوی دیگر کسانی هم در جایگاه های مدیریتی وجود دارند که می بایست توان مدیریت سینماگران را داشته باشند ولی به صراحت میتوان گفت در دوره های مختلف این قدرت را در عرصه مدیریتی شاهد نبوده ایم و آنها تنها کار اجرایی انجام می دهند 

مشاور هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت های نهم و دهم با تأکید بر اینکه در تمامی کشورهای دنیا نظارت جدی بر روی سینما و سینماگران وجود دارد تا آثاری مطابق با اهداف دولت های متبوع شان ساخته شود اظهار داشت: روش های پیچیده فرهنگی زیادی وجود دارد که می تواند سینماگران را به صورت هدف دار به سمت تولید آثار ارزشی سوق دهد. ما باید به این نکته توجه کنیم که از پرورش نیروهای متعهد تا اجازه به هنرمندان هوشمند که پایبند به اصول و عقاید کلی نظام هستند، باید در کشور ما وجود داشته باشد و اگر به این باور نرسیم هیچگاه امکان رشد پیدا نخواهیم کرد.

وی سپس خاطرنشان کرد: در کشور ما در حال حاضر سینماگران زیادی وجود دارند که آثاری را مغایر با اهداف عالیه نظام تولید می کنند و در واقع در موضع اپوزیسیون قرار دارند؛ این ها همگی جزو کسانی هستند که با امکانات این نظام رشد کرده اند به عنوان نمونه یکی از فیلمسازان خارج نشین ما هنوز به انجمن سینمای جوانان بابت حمایت های زیادی که برایش صورت گرفته بدهکار است و این نشان از ضعف نظام مدیریتی و هوشمندی مدیران فرهنگی است که هنوز نتوانسته اند از ابزاری ساده استفاده نمایند تا از مخالفت هنرمندان کاسته و آن ها را حداقل به سمت و سوی بی طرفی ترغیب و تشویق نمایند.

مدیر سابق گروه جوان و طرح و برنامه شبکه دو سیما با تأکید بر اینکه مدیران فرهنگی نظام باید به گونه ای سینماگران را به سمت تولیدات مورد نظر ارزشی سوق دهند تا حاصل کار فیلمسازان مورد تأیید افرادی باشد که دغدغه نظام و انقلاب را دارند افزود: وقتی که نظام بودجه و امکانات را در اختیار فیلمسازان و هنرمندان قرار می دهد و در واقع توزیع کننده امکانات شناخته می شود می بایست با رویکرد و اهداف بلند مدت خود به این توانمندی دست پیدا کند که بتواند ماحصل کار هنرمندان را به نفع خود تغییر دهد. این مشکلی است که به دولت ها باز نمی گردد و متأسفانه از پس از انقلاب تاکنون ما همچنان با این مشکل دست به گریبان هستیم.

نیرومند پرورش نیروهای باورمند به اهداف نظام را راه برون رفت از معضلات عدیده در ارکان فرهنگی کشور دانست و گفت: مدیران فرهنگی می بایست جوانان با استعداد و خوش قریحه را شناسایی کرده و با در اختیار گذاشتن امکانات به آن ها در رشد و شکوفایی شان مثمر ثمر باشند از سوی دیگر مدیران می بایست در مقابل دروغ ها ایستادگی کرده و با افرادی که با ساخت فیلم هایشان به نوعی نشر اکاذیب می کنند قاطعانه برخورد نمایند. مدیران سینمایی ما متأسفانه هنوز تفاوت میان قلب واقعیت و کار اجتماعی را نمی دانند و این مسئله مهمی است که باعث به وجود آمدن بحران های گوناگون در سینمای ما شده است.

وی سپس با اشاره به تأثیرپذیری هنرمندان ایرانی از جشنواره های خارجی که به نوعی از فیلم هایی که در قالب اپوزیسیون ساخته می شوند حمایت می کنند اظهار داشت: جشنواره های خارجی جریان سیاه نمایی در سینمای ایران را هدایت می کنند. این جشنواره ها مدیریت غیر مستقیمی در جهت دهی نگاه هنرمندان و سینماگران ایرانی دارند و متأسفانه توانسته اند بسیار موفق هم عمل نمایند. جشنواره های خارجی به نوعی توانسته اند یک مدیریت کلان بر سینمای ایران داشته باشند و جامعه هنری ما را هدایت نمایند تا فیلم هایی بر اساس سلایق و خواسته های آن ها تولید شده و حقایق جامعه ایرانی به صورت وارونه در دنیا نمایش داده شود.

معوان سابق سینمایی حوزه هنری با اشاره به آثار برخی فیلمسازانی که به نوعی در راستای اهداف جشنواره های خارجی تولید شده اند گفت: بهمن قبادی زمانی که فیلم «نیوه مانگ» را ساخت گروهی را نشان می داد که می خواستند از کشور خارج شده و به کردستان عراق بروند و نیروهای امنیتی مانع خروج آن ها می شوند، در صورتی که تمامی این تصاویر و این حرف ها دروغی بیش نیست و ما امروزه به کرات شاهد تردد افرادی هستیم که به کردستان عراق رفت و آمد می کنند. اما فیلمسازی مثل قبادی به خود اجازه می دهد به اسم اینکه هنرمند است و باید نگاهی آزادانه داشته باشد هر آنچه را که مایل است بیان نماید.

وی فیلم «عصبانی نیستم» را مصداق دیگری از چنین فیلم هایی دانست و افزود: یک سری از افراد این فیلم را فیلمی اجتماعی می دانند در صورتی که «عصبانی نیستم» یک فیلم سیاسی با موضع خلاف حقیقت است و مدیران سینمایی می بایست برخوردی قاطعانه با چنین فیلم هایی داشته باشند چرا که اینگونه سینماگران تنها قصد این را دارند تا از سینما به عنوان ابزاری برای بیان حرف های خلاف واقع استفاده نمایند.

نیرومند در خاتمه این گفتگو در رابطه با عملکرد هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر طی سی و دو دوره گذشته گفت: هیأت انتخاب وظیفه دارد تا از میان آثاری که طی یک سال اخیر در سینمای ایران تولید شده اند تعدادی را انتخاب کرده و آن ها را به عنوان فیلم های بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر معرفی نماید و مادامی که فیلم هایی بعضاً نازل و با شان و کیفیت پایین تولید می شوند هیأت انتخاب نمی تواند مقصر حضور فیلم های بی ارزش در جشنواره فیلم فجر باشد و این مدیران سینمایی هستند که می بایست با یک رویکرد صحیح و منطقی سیستم تولید را در سینمای ایران به گونه ای رقم بزنند که آثار ارزشی که با افکار و عقاید انقلابی همخوانی دارند در صدر تولیدات سالانه سینمایی ما قرار بگیرند.