با تغییر و تحولاتی که در مدیران سازمان سینمایی بوجود آمد، در این میان دبیری جشنواره فیلم فجر همچنان اعلام رسمی نشده است و با توجه به اعتراضات گسترده سینماگران نسبت به نحوه اجرا و داوری جشنواره سی و پنجم فیلم فجر انتظار می رود تا رییس فعلی سازمان سینمایی با در نظر گرفتن تمام جوانب در تدبیری درست نسبت به دبیری جشنواره فیلم فجر به عنوان اصلی ترین جشنواره سینمای ایران تصمیم درستی را اتخاذ کنند.

طی هفته گذشته خبری نقل محافل رسمی و غیررسمی رسانه های کشور شد مبنی بر اینکه قرار است جشنواره فیلم فجر به خانه سینما و مدیرانش واگذار شود، جدای از اینکه تعریف اصلی خانه سینما طی این سالها مخدوش شده است نباید فراموش کرد که طی هر دوره از فعالیت مدیران آن، این نهاد با عنوان صنفی تحت تاثیر یک جریان خاص سینمایی فعالیت کرده است و همواره نتوانسته یک جامعیت فراگیر در بین همه اهالی سینما داشته باشد و از حیدریان بعید است با شناختی که از سینمای ایران و نیات اهالی آن تصمیمی به این اشتباهی را اتخاذ کنند همانطور که وضعیت گیشه سینمای فیلم های جشنواره گذشته هم نشان می دهد که خانه سینما در روند اخذ آرای مردمی در ایام جشنواره برای اعطای سیمرغ مردمی کاملا مسیر اشتباهی را رفته است، چرا که همواره سازوکار خانه سینما در مدیریت صنفی و سینمایی کاملا منسوخ شده و میزان مدیریت آنها در اندازه رنگ آمیزی و تعمیر دیوارهای ساختمان آن باقی مانده است.

در ساختار تبدیل معاونت اداره امور سینمایی وزارت ارشاد به سازمان سینمایی که توسط جواد شمقدری نوشته شده بود، سازمانی تحت عنوان «سازمان امور جشنواره ها» تعریف شده بود که دو دوره ریاست آن برعهده مهدی مسعود شاهی بود که در کوچه دلبر موزه سینما مستقر بودند اما مدیران سینمایی وقت در ثبت قانونی آن دچار مشکلاتی شدند که در نهایت عطایش را با توجه به عمر کم دولت به لقایش بخشیدند، در حالی که استقرار و اجرای کلی جشنواره هایی نظیر سینما حقیقت،کوتاه،کودک و فجر می تواند توسط یک تیم با تجربه که توانایی جذب اسپانسرهای لازم را داشته باشند به اجرا دربیاید و یا آنچه که جواد شمقدری به دنبال آن بود واگذاری بخشی از نمایشگاه بین و المللی تهران به این سازمان برای برگزاری جشنواره به عنوان کاخ جشنواره بود و این شکل استقلال پیدا کردن امور جشنواره ها می توانست در یکپارچگی آنها تاثیر داشته باشد و فضای مدیریتی علمی تا محفلی برآن سایه بندازد.

خانه سینما با توجه به تضعیف این سالهایش در روند اجرا به دنبال دریافت اعتبار از طریق برگزاری جشنواره فیلم فجر است و باید مراقب بود سرنوشت ناراحت کننده جشنواره جهانی فیلم فجر به جشنواره ملی ما سرایت نکند و فضای رانتی و محفلی برآن غالب نشود، مدیریت جشنواره فیلم فجر باید به دور از ویترین با نگرش جدی به نحوه برگزاری در جمهوری اسلامی برپا شود و البته با در نظر گرفتن ساختار درست جشنوارهای جهانی مثل کن که فجر همواره در نوع و اشل اجرایی به آن سمت می رود.

مدیریت سینمایی با باز کردن حلقه سینماگران می تواند تصمیم های بهتری برای مهمترین روبداد سینمایی کشور بگیرد و این حلقه نباید آنقدر تنگ شود که در نهایت مدیریت آن تصمیم بگیرد که یک جشنواره با اعتبار را به یک مدیرعامل و دوستانش واگذار کند که در این سالها نشان دادند وظیفه های محوله را با گذر زمان فراموش می کنند.

* 30نماایران