کارگردان فیلم سینمایی «اردک لی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما در کشوری زندگی می کنیم که گوشه گوشه آن در قومیت های مختلف سرشار از قصه ها و افسانه های بومی است. ما در ملیت مان با افسانه های باشکوهی روبرو هستیم که هریک از آن ها می توانند دستمایه تولید ده ها اثر سینمایی و هنری قرار بگیرند اما مسئولان فرهنگی و سینمایی کشور با بی تدبیری مفرط هیچ توجهی به این مسائل ندارند و ترجیح می دهند همچنان از فیلمسازانی حمایت کنند که قصدشان تبلیغ و ترویج داستان ها و فرهنگ و افسانه های غربی است!

غریب پور سپس با تأکید بر اینکه مشکلات سینمای کودک یک پدیده نامرئی و ناشناخته نیست که بخواهیم آن را بشناسیم اظهار داشت: سینمای کودک در دنیا و به خصوص در هالیوود معنی روشن و واضحی دارد؛ ساختن فیلم بر اساس ذهنیت کودک، علایق کودک و دنیایی که کودک دارد وظیفه اصلی این گونه مهم سینمایی است؛ بنابراین وقتی فیلمی جذاب باشد و در حد توقعات کودک تولید شده باشد طبیعتاً مورد توجه قرار می گیرد و بخش بسیار پررنگ آثار هالیوودی اعم از انیمیشن و انواع سینمای داستانی این گونه است.

یکی از بنیان گذاران فرهنگسرای «بهمن» خاطرنشان کرد: ما اگر فقط همین الگو را در نظر بگیریم متوجه می شویم سینمای کودک ما به دلیل بی توجهی قطعی در این رابطه روز به روز نحیف تر شده و از دستور کار مسئولان خارج شده است. من بسیار متأسفم که شخصاً سال های متمادی مایل بودم با ساخت فیلم «تنبل قهرمان» به افسانه ها و قصه های اصیل ایرانی بپردازم اما مسئولان فرهنگی نه تنها هیچ حمایتی از من نکردند که باعث شدند من روز به روز بیشتر از قبل نسبت به سینما دچار وازدگی و دلزدگی شوم.

فیلمنامه نویس فیلم سینمایی «دونده» در پاسخ به این سوأل که بیشتر سینماگران کودک را برای بی توجهی به پرداخت افسانه های ایرانی مقصر می دانید و یا مدیران و مسئولان را اظهار داشت:  مسئولان فرهنگی و سینمایی مقصر ۱۰۰ درصد این اتفاقند! دلیلش هم آن است که مسئولان هرگز بسترسازی مناسبی برای فعالان این حوزه نداشته اند.

رئیس شورای تشکیلات عروسکی WAP پراگ تصریح کرد: ما عملاً در سینمای کودک دچار یک بلبشو هستیم! اصلاً معلوم نیست سینمای کودک به دست بخش خصوصی اداره می شود و یا دولت!؛ سینمای کودک یا باید تنها در دست بخش خصوصی باشد و یا دولت اما عملاً ما طی همه این سال ها با ترکیب کابوس واری از هر دوی این ها مواجه بوده ایم که باعث آشفتگی و اضمحلال این گونه سینمایی شده اند.

غریب پور ادامه داد: قطعاً وقتی پیشنهاد دهنده تولید فیلم کودک بخش خصوصی است استراتژی اش سودآوری است و به مبتذل ترین روش ها متوسل می شود اما اگر بخش دولتی با این رویکرد که برای آیندگان کاری شایسته کند که نسبت به گذشته و تجارب و افسانه و قصه های بومی آگاهی داشته باشند باید دست و دلبازی وسیعی صورت گیرد تا در این سعی و خطا استعدادهای ناب آشکار شوند و فیلم های بار ارزش تولید گردد.

این سینماگر تأکید کرد:وقتی من از هالیوود به عنوان گزینه مطلوب نام می برم به دلیل آن است که تهیه کننده های آن ها در پی ساخت بهترین ها برای فرزندان و آیندگان خودشان هستند اما در کشور ما مسئولان مان همچنان دست به دامن تولیدات غربی می شوند. مسئولان کاملاً مقصر هستند. آن ها با لطایف الحیل از زیرباری که به دوش شان بود شانه خالی می کنند و این اتفاق منزجرکننده است.

کارگردان فیلم سینمایی «تنبل قهرمان» در پایان این گفتگو افزود: در سال ۸۰ که من می خواستم فیلمم را بسازم مسئولان حتی مکانی در اختیار من نگذاشته بودند آن ها به دلایل واهی از دادن موقعیت این چنینی پرهیز کردند و تنها مثلاً از فیلم من تقدیر کردند و نیامدند به سراغ من که شما این ذهنیت داری بیا در این زمینه متمرکز باش و کار کن! این اتفاق تا به امروز ادامه دارد. این شناسایی باید توسط مسئول دلسوز آینده نگر صورت گیرد. امروز اگر می بینیم هالیوود به این عظمت تبدیل شده در آغار رقابت و حمایت وجود داشت و بخش عمده تولیدات هالیوود به انحای مختلف از اسپانسرها با حمایت دولتی بودند اما افسوس که ما هیچ درسی نمی گیریم و همچنان به بیراهه و کجراهه روی های مان ادامه می دهیم.