کارگردان فیلم سینمایی «فصل بلوغ» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: این باعث شرم و تأسف است که سینمای کودک امروزه جایگاه حضور کسانی است که ذهن شان فسیل شده است؛ پیرمردها و پیرزن هایی که به هیچ عنوان نمی توانند در آثارشان خلاقیت، نوآوری و فانتزی داشته باشند و با کودکان و نوجوانان امروزی ارتباط برقرار کنند. پس چرا باید این بودجه ها به آن ها داده شود و نسل جوان آگاه، باسواد، به روز و مدرن بیکار و خانه نشین باشد؟

وی تصریح کرد: سال ها است ما در سینمای کودک و نوجوان با فیلم هایی کهنه و نخ نما شده روبرو هستیم که به صورت سری دوزی و سرهم بندی شده تولید می شوند و به هیچ عنوان نمی توانند ارتباط خوبی با کودکان و نوجوانان برقرار کنند؛ فیلم هایی که شاید اگر در ۳ دهه قبل تولید می شدند می توانستند تا حدودی مورد رضایت مخاطبان واقع شوند اما امروزه تنها باعث سرخوردگی و یأس مخاطبان می شوند و بس!؛ این بسیار بد است در زمانه ای که دنیا با انیمیشن های ۳ بعدی خلاقانه و تکنیک های به روز شده و مدرن مبادرت به تولید انیمیشن و انیمیشن-فیلم های با کیفیت می کند ما همچنان درگیر عروسک های نخ نما شده ۳-۴ دهه قبل و فیلم های داستانی و زنده با سوژه های کهنه و هزاران بار تکرار شده هستیم!

قنبری خاطرنشان کرد: این وظیفه مدیران سینمای کشور است که با تدبیر و درایت کاری کنند تا فسیل شده ها و پیرها که دیگر توانی برای کار کردن و جذب مخاطب ندارند به خانه های شان بروند و راه برای نسل جوان باز شود. سینمای کودک و نوجوان باید در اختیار نسل جوان باشید. من باز هم به آقای حیدریان تأکید می کنم که دیگر نیازی نیست به پیرهای این سینما که فیلم های شان همگی شکست خورده است لطف کنید! بیایید و ما پیر پاتال ها را به حال خودمان رها کنید و روح سینما را با این کار جوان سازید!

کارگردان فیلم سینمایی «پرنده باز کوچک» در بخش دیگری از این گفتگو یکی از معضلات و مشکلات دیگر اساسی سینمای کودک را تعارف داشتن مدیران با برخی سینماگران برشمرد و اظهار داشت: این بسیار بد است که ما شاهد آن هستیم برخی رانت ها به برخی دوستان و نزدیکان مدیران و مشاوران آن ها داده می شود. چرا باید کسی که کارش را بلد نیست بودجه های هنگفت در اختیار داشته باشد و امکانات آنچنانی از بیت المال دریافت کند و فیلمی بسازد که به لعنت خدا هم نمی ارزد؟

این سینماگر مطرح همچنین به مشکل اکران فیلم های سینمای کودک اشاره کرد و گفت: سینمای کودک و نوجوان نیاز به یک تعداد زیاد سالن اختصاصی در سراسر کشور دارد که در طول سال در آن تنها فیلم های مختص کودکان و نوجوانان اکران شوند و صاحبان این سالن ها حق اکران هیچ فیلم دیگری به جز فیلم کودک و نوجوان را در این سالن ها نداشته باشند. این وعده ای است که سال ها است به سینماگران داده شده اما متأسفانه تا به امروز هیچ جنبه عملی به خود نگرفته است.

وی تأکید کرد: «عدالت در اکران» در سینمای ایران تنها یک شعار است و بس! این وظیفه مسئولان فرهنگی کشور ما است که عدالت را در سینما جاری سازند. از سوی دیگر یکی از مصائبی که ما از آن رنج می بریم این است که مدیران سینمایی سیاست فرهنگی ندارند و فرهنگ سیاسی را جایگزین سیاست فرهنگی کرده اند! تفاوت این ۲ از زمین تا آسمان است! متأسفانه امروز بخش سیاسی است که برای مسائل آموزشی و فرهنگی و تربیتی تصمیم گیری می کند و مدیران ما به این اعتقاد و باور نرسیده اند که فرهنگ در حال رشد است و چه با سیاست و چه بی سیاست به راه خود ادامه می دهد و به پیش می رود.

قنبری ادامه داد: باعث شرم است که ما فرهنگ «نوچه پروری» را باب کرده ایم!؛ من واقعاً نمی دانم در این میان نقش مشاوران، سیاست گذاران و نزدیکان مدیران سینمایی کجاست؟ آن ها اصلاً چه کاری انجام می دهند؟ این همه شورای های سیاست گذاری متعدد که پول های نسبتاً زیادی هم از مسئولان می گیرند اصلاً چه برای این سینما می کنند؟ چرا هیچ یک از آن ها مدیران سینمایی را توجیه نمی کنند که باید دست از رفتارهای سیاسی در حوزه فرهنگ و هنر کشور بردارند؟ متأسفانه این اتفاق محدود به یک دوره خاص نیست و در تمامی ادوار و دوره های مدیریتی ما شاهد این پدیده هستیم.

کارگردان فیلم سینمایی «روییدن در باد» خاطرنشان کرد: من می خواهم به آقای حیدریان بگویم که شما اسیر سیاست هستید! شما فرصتی طلایی برای خدمت دارید اما نمی دانم چرا خدمت سیاسی می کنید؟ معیار انسان متعادل چیست؟ جامعه متعادل چیست؟ انسان متعادل جامعه کیست؟ آیا معیاری وجود دارد که خاصیت ذهنی کودک چه چیزی است و باید مفاهیم را چگونه به کودک گفت؟

این سینماگر با اشاره به خاطره ای یادآور شد: این سیاست کاری مدیران متأسفانه روی کارمندان دفتری و اداری آن ها هم اثر سوء گذاشته به نحوی که بارها بنده شاهد آن بوده ام که این کارمندان به خاطر ترس از مسائل سیاسی در اداره یک طور و در بیرون از اداره رفتار دیگری دارند. این اتفاق را می توان اثر سیاست بر فرهنگ نامید! اتفاقی که بسیار بد است!

قنبری در خاتمه این گفتگو افزود: من امیدوارم هرچه سریع تر با تغییر رویه مدیران دست افراد کم مایه از سینمای بخت برگشته کودک قطع شود؛ افراد سوء استفاده گر از سینمای کودک بیرون بروند و این سینما با حضور نیروهای زبده، به روز، جوان و تازه نفس جانی تازه بگیرد.