مدت‌هاست که موضوع ضرورت نظارت دقیق، قانونمند و همه‌جانبه بر تئاتر برای دستیابی به تئاتر سالم در عرصه این هنر نمایشی مطرح می‌شود و دغدغه تئاتردوستان و کارشناسان تئاتر شده است. دستیابی به چنین هدفی در راستای جلوگیری از بروز ابتذال و رفتارهای سطحی و غیراخلاقی در تئاتر و تماشای آن برای تمام اعضای خانواده از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.

*خیلی از نمایشنامه‌های ما را خانواده‌ها نمی‌پسندند

شهرام احمدزاده نمایشنامه‌نویس، مدرس و پژوهشگر تئاتر درباره دستیابی به تئاتر سالم برای خانواده‌ها؛ گفت: نخست این نکته را باید توجه کرد که این موضوع فرهنگی است و کل جامعه و نهادهای جامعه درگیر آن هستند و فقط تئاتر نیست! 

وی در ادامه افزود: واقعیت این است که الان بسیاری از نمایشنامه‌های ما را شاید خیلی از خانواده‌ها نپسندند اما این کارها روی صحنه می‌روند، علتش هم این است که ما کار فرهنگی نکرده‌ایم و زیرساخت‌ها را آماده نکردیم. به طور مثال ما در آموزش و پرورش به بچه‌ها راستگویی را آموزش نمی‌دهیم و توقع داریم زندگی کردن را درست یاد بگیرند.

این کارشناس شورای نظارت و ارزشیابی با تأیید این مطلب که فرهنگ‌سازی می‌بایست از هر فردی و در نهاد و جایگاهی صورت بگیرد، گفت: تئاتری‌ها هم می‌بایست فرهنگ‌سازی درست داشته باشند و این هم با تئاتر سالم برای خانواده‌ها صورت می‌گیرد. یک جاهایی باید نقد درست از جامعه داشته باشیم و من هم با این موافقم که خیلی از نمایش‌هایی که روی صحنه می‌روند چنین کاری را انجام نمی‌دهند.

*اقبال وزارت ارشاد به نمایش‌های خارجی است

داور جشنواره‌های دانشگاه سوره و تئاتر مقاومت با تأکید بر اینکه سیاست‌گذاری‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی آن اندازه که به نمایش‌های خارجی اقبال نشان می‌دهد، روی خوش به نمایشنامه‌های ایرانی نشان نمی‌دهد، افزود: به نظرم اگر به نمایشنامه‌نویس و کارگردان ایرانی اعتماد بیشتری شود، هر چند یک جاهایی اشتباه هم بکند اما بالاخره شاهد کارهای خوبی خواهیم بود.

عضو هیات انتخاب آثار جشنواره تئاتر سوره مهر با تأیید اینکه برخی کارها حساسیت برانگیز است، گفت: الان اعتماد به هنرمندان کمتر وجود دارد تا نمایشنامه‌نویسان ایرانی هم کار کنند و نقد درست انجام دهند و جامعه به فکر وادار بشود، تا آن زمان نمی‌توان از تئاتر انتظار بیشتری داشت.

وی همچنین اظهار داشت: حقیقت این است که تا زمانی به نویسنده ایرانی و کارگردان اجازه نمی‌دهیم وارد حوزه نقد شود همین داستان‌ها را داریم که خیلی‌ها بیایند و کارهای خارجی و هزار مسائل دیگر مخاطب جذب کنند. من یک نمایشنامه با موضوع خانواده و نوجوان کار می‌نویسم بهرحال الان چه بخواهیم و چه نخواهیم بحران و مسائل اعتیاد بین جوانان و نوجوانان مطرح است و این کم‌کاری آموزش و پرورش ما است که در این زمینه آگاهی‌سازی نمی‌کند، من این موضوع را می‌نویسم اما دوستان به من می‌گویند وارد این فضا نشو، آموزش و پرورش شاکی می‌شود!

احمدزاده افزود: اینها نقد است، باید وجود داشته باشد و حساسیت ایجاد کند و خانواده‌ها را آگاه سازد، ما موظف هستیم یک سری زشتی‌ها و بدی‌ها را بگوییم البته نه اینکه به طریق مبتذل، سطحی و با رواج بی بند و باری همراه باشد.

وی با بیان اینکه نکته دیگر این است که هنرمند تئاتر نباید راهکار بدهد بلکه باید آسیب‌ها را نشان دهد، گفت: راهکار را باید کارشناسان بدهند آن زمان من قول می‌دهم خانواده‌ها هم بیایند و تئاتر ببیند و دیگر نمی‌گویند که تئاتر از فضای جامعه دور است همین الان اگر آمار بگیریم مشخص می‌شود که چقدر از این نمایش‌های روی صحنه درباره خانواده ایرانی است، من می‌گویم یک درصد هم شاید نباشد!