وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از مدت ها قبل عوامل و بازمانده ها و دوستداران فیلمفارسی در فکر ایجاد یک نوع کودتای سینمایی برای تصرف بخشی از امکانات و موقعیت های سینمایی بود. آشفته کاری ها، ندانم کاری ها، غفلت ها و سیاست بازی های نامدیران سینما به ویژه در تشکلی با عنوان اشتباهی «سازمان سینمایی» و با شدن بیراه هایی به این سازمان سبب شد تا عناصر جدیدی در سینما متولد شوند اینان در شرایط تازه یعنی تبدیل شدن حیات و مزرعه سینما به مرداب تحت عنوان آشنای علف های هرز از میان انحراف ها و کجی های موجود در سینما زائیده شدند.

آذین ادامه داد: مهمترین عوامل و عناصر علف های هرز افزون بر نامدیران سینما، مافیا، پولشویان و مبتذل سازان در سینما بودند؛ این طیف های انگل گونه سراپای سینمای کشور را آلوده و بیمار کردند به گونه ای که سینما حتی از آن اهداف نیم بند ارزشی و فرهنگی و سلیقه و فرهنگ مردم فاصله گرفت و ویترین های سینمایی سابق از جمله جشنواره فیلم فجر تبدیل به حیاط خلوت آقایان شد.

این مدرس سینما تأکید کرد: واقعیت مسلم اینکه فیلم محصول سینما و سینما محصول تعامل مدیران و هنرمندان سینما است و مشخص تر آنکه محصول یک سینمای بیمار و افرادی که بیش از هر چیز با عملکردهای غلط خود نشان دادند معلولان ذهنی اند نمی تواند چیزی جز یک کالای بیمارگونه باشد از همین رو اغلب تولیدات سینمای کشور به رغم همت و تلاش جماعتی از هنرمندان متعهد آثاری بیمارگونه اند و بدیهی است که شاخصه اصلی این گونه آثار ابتذال است.

آذین در پایان این گفتگو تصریح کرد: ابتذال در جایی نمود میابد که از خیر و خوبی و خرد و نیکی اثری نباشد و سوداگری و گمراهی در آن حرف اول را می زند و متأسفانه سینمای کنونی ایران دچار انواع بیماری ها است. نگاهی حتی سطحی به فیلم های روی پرده و داغ بودن تولید و نمایش فیلمک هایی شبه کمدی که نازل و بازاری بودن در آن ها موج می زند و برخی گاه تا حرمت دری فرهنگ و مناسبات خانواده ها و جامعه پیش رفته اند نشانگر آن است که مدت ها است سینما دیگر با فرهنگ و باورهای جامعه و ارزش ها و آرمان های اجتماعی خداحافظی کرده و با باز گذاشتن میدان برای یکه تازی های علف های هرز سینما را مستعد برای تخریب و گسترش ابتذال کرده است.