به گزارش سینماپرس، هرچند تولید در سینمای ایران همچنان وابسته به منابع غیرخصوصی است، رگه‌هایی از فعالیت بخش خصوصی به ویژه در آثاری که سوددهی‌شان قابل پیش‌بینی است، مشاهده می‌شود و چنین به نظر می‌رسد که بخش خصوصی به ویژه پس از رونق گرفتنِ بیش از پیش گیشه، انگیزه‌های بیشتری برای ورود به سینما به عنوان یک تجارت یافته است. البته این بخش به شدت محاسبه گر است و در مقابل هر تومانی که وارد سینما کند، انتظار برداشت دو تومان دارد، مگر آنکه با بخش خصوصی واقعی یا سرمایه سلامت مواجه نباشیم.

در این شرایط ظهور یک چهره تازه در سینمای ایران و کیفیت فعال شدنِ او، اسباب شگفتی ناظران شده، چون جنس و ابعاد این سرمایه گذاری بسیار دور از انتظار است. محمدصادق رنج کشان، مدیر یک آژانس مسافرتی یکباره حجم عظیم از نقدینگی را به سینما سرازیر کرده و شمار قابل توجهی از فیلم‌های سینمایی با سرمایه گذاری این شخص تولید شده است. بر اساس اعلام رسمی، دست‌کم هشت فیلم سینمایی با سرمایه گذاری این شخص ساخته شده و مشخص نیست چند فیلم دیگر با سرمایه گذاری این شخص در دست تولید است.

«متری شش و نیم» به کارگردانی سعید روستایی و تهیه کنندگی سیدجمال ساداتیان، «سرکوب» به کارگردانی رضا گوران و تهیه کنندگی حبیب اسماعیلی، «سرخپوست» به کارگردانی نیما جاویدی و تهیه کنندگی مجید مطلبی، «بی‌حسی موضعی» به کارگردانی حسین مهکام و تهیه کنندگی حبیب رضایی، «تفریق» به کارگردانی مانی حقیقی، «لتیان» به کارگردانی علی تیموری و تهیه کنندگی مجید مطلبی، «قاتل و وحشی» به تهیه کنندگی و کارگردانی حمید نعمت الله، «از عشق» به کارگردانی امیر ثقفی و تهیه کنندگی مستانه مهاجر مجموعه فیلم‌هایی است که با سرمایه گذاری محمدصادق‌ رنجکشان در مسیر تولید قرار گرفته است.

همان گونه که مشخص است، بسیاری از نام‌های شناخته ی سینما به همکاری با این مدیر آژانس تن داده‌اند؛ اما مشخص نیست آیا آنها درباره منشأ سرمایه گذاری پرسشی مطرح کرده‌اند یا نه.

یک رسانه تلاش کرد تا با این مدیر آژانس گفت و گو کند و درباره منشأ سرمایه های نجومی که او به سینمای ایران تزریق کرده و همچنین انگیزه‌اش از این اقدام را جویا شود، ولی ارتباط مذکور برقرار نشد.

آنچه مسلم است، اگر این شخص فیلم‌هایش را از جشنواره فجر بیرون بگذارد، مهم‌ترین رویداد فرهنگی کشور به لحاظ کیفی آسیب می‌بیند و این اتفاق به خوبی نشان می‌دهد این شخص یکباره به تزریق ارقام قابل توجه چه وزنی در معادلات روزمره سینمای ایران یافته است. بی‌سبب نیست که سینماگران گرایش ویژه‌ای به این شخص یافته‌اند و حتی چهره‌هایی که خود را پرچمدار شفاف سازی مالی معرفی می‌کردند، با این شخص عکس یادگاری می‌گیرند.

سوای این پرسش بی‌پاسخ که چگونه یک صاحب آژانس با تزریق ارقام نجومی در سینمای ایران با این همه مدعی می‌تواند چهره شود، چنین پرسشی مطرح است که آیا نهادهای نظارتی به چنین سرمایه گذاری‌های کلانی نظارت می‌کنند و اساساً نهادهای نظارتی در این حوزه دغدغه‌ای دارند؟ به نظر می‌رسد با مشاهده وضع موجود، پاسخ به این پرسش چندان پیچیده و دشوار نباشد.

*تابناک