در ابتدای نشست کارگردان این اثر در پاسخ به این پرسش که عنوان فیلم از کجا آمده است، گفت: «لباس شخصی» به معنای مصطلح جامعه، به نیروهای امنیتی گفته می شود که در ظاهر فعالیت شان مشخص نیست، در وهله اول نام جذابی برای خودم بود و از این حیث که ما هم در فیلم یک موضوع امنیتی را دنبال می‌کنیم مرتبط با اثر است، اما جنبه های دیگری دارد که اگر بازگو کنم قصه لو می رود و دوست دارم مخاطب خودش با تماشای اثر به انتخاب این عنوان پی ببرد.

وی همچنین درباره مخاطبان این اثر بیان کرد: موضوعات تاریخ معاصر با رگه های سیاسی با چالش رو به روست، من هم این را می‌دانستم و ریسک را پذیرفتم. خوبی این واقعه تاریخی که در سال های ۶۱ و ۶۲ رخ داده، این بود که طرف های درگیر ماجرا زنده بودند و من می توانستم بی واسطه سراغ شان بروم. اگرچه منابع مکتوب زیاد است اما آدم هایی که درگیر ماجرا بودند برایم اولویت داشتند که البته تعامل با آنها کار آسانی نبود. باید تمام جنبه های تحقیق را بدون اینکه ملاحظات طیف خاصی را در نظر بگیرم اعمال می کردم که همین امر باعث می شد تحت فشار بسیاری قرار بگیرم.

ربیعی ادامه داد: خوشحالم که تکلیفم با خودم و فیلم معلوم بود و تمام تلاشم را کردم که ممیزی از هیچ طیف و گروهی نداشته باشیم. امیدوارم این انصافی که در پروسه تحقیق رعایت شده تماشاچی هم درک کند، هر چند که ممکن است برخی افراد اهل مطالعه نقطه نظرات خاص تری داشته باشند، آن هم به این دلیل است که آنها به منابع موجود دسترسی داشته اند، در صورتی که من با آدم های درگیر با ماجرا ارتباط مستقیم داشتم؛ منبعی که دیگران هرگز امکان دسترسی به آن را نخواهند داشت. خوشحالم که فیلم ما خنثی نیست و اتفاقا بحث برانگیز است و می‌توان گفت فیلم جسورانه‌ای ساختیم.

در ادامه توماج دانش بهزادی بازیگر این فیلم نیز بیان کرد: من اولین کارم را با سینما شروع کردم و برایم مهم بود که با درام خوب کارم را ادامه دهم. وقتی فیلمنامه را خواندم به نظرم کار دقیقی از منظر درام داشت و این مرا ترغیب کرد که در کار حضور پیدا کنم. ابتدا به دلیل موشوع فیلم کمی نگران بودم اما مطمئن بودم که نتیجه خوبی پیش رو داریم. ما ساعت های بسیاری را تمرین کردیم تا فیلمی با ظرافت و وسواس ساخته شود و حس می‌کنم می شد دوستان هیات انتخاب طور دیگری به فیلم ما نگاه کنند.

نصرتی دیگر بازیگر حاضر در این برنامه نیز گفت: زمانی که به کار دعوت شدم عنوان «جنگ سرد» هم کنار «لباس شخصی» بود و من هم قرار بود ۵ سکانس بازی کنم. آن نقش را خواندم و دیدم خیلی ساده است. بعد از چند روز تمرین زمانی که فیلمنامه کامل به دستم رسید سعی کردم اطلاعاتی از کسانی که آگاه ترند کسب کنم و دیدم فیلمنامه هم همین حرف ها را می‌زند. تا یک هفته قبل از فیلمبرداری که دوستان صلاح دانستند من نقش اصلی را بازی کنم و همچنان دغدغه داشتم که بتوانم کارم را بهتر انجام دهم چون شرایط خیلی جدی‌تر شده بود.

کارگردان در پاسخ به اینکه کار طراحی صحنه این اثر با فیلم «ماجرای نیمروز، رد خون» مشترکا کار محمدرضا شجاعی است گفت: زمانی که من با آقای شجاعی آشنا شدم هنوز «رد خون» ساخته نشده بود و اتفاقا سازمان اوج درگیر «تنگه ابوقریب» بود اما چون اکسسوآر یکسان است و لباس های آن زمان و فضای اجتماعی مربوط به همان زمان است، سعی کردیم اگر هم از این موضوع استفاده می‌کنیم از ناخودآگاه مان باشد، ضمن اینکه سبک سلیقه سینمایی من و محمدحسین مهدویان خیلی شبیه هم نیست و نگرانی ای برایم وجود نداشت.

دانش بهزادی در ادامه  در رابطه با تاثیر حضورش در این دوره جشنواره با فیلم «لباس شخصی» گفت: من نزدیک ۲۰ سال است که بازی می‌کنم و دغدغه اش را دارم و هر جای دنیا که لازم بود آموزش دیدم. کاراکتری که بازی می‌کنم با خودم فرسنگ ها فاصله دارد و همین عامل جذابیت نقشم بود. امیدوارم نتیجه زحمات من و سایر عوامل در جشنواره دیده شود.

مهدی نصرتی نیز در این باره اظهار کرد: من سال ها به عنوان عکاس خبری در جشنواره های فجر حضور داشتم و امرار معاش می کردم. ذهنیتم درباره حضور در جشنواره فجر به عنوان کسی که دوست داشت فعالیت کند و دیده شود؛ با این اتفاق که فیلم در بخش سودای سیمرغ حضور ندارد، تغییر کرد و بخشی از انگیزه هایم را از دست دادم اما امیدوارم اتفاق خوبی برای فیلم مان بیفتد.

در پایان کارگردان این اثر بیان کرد: ما ۳ نفر از لحاظ فکری متفاوتیم اما عشق به سینما ما را کنار هم نگه داشت. من آدم سیاسی نیستم بلکه جذابیت قصه بود که مرا به این کار واداشت، امیدوارم عشق به سینما برای همه ما پایدار باشد.

ویژه برنامه «تا جشنواره ۳۸» به همت معاونت اجتماعی شهرداری تهران و برج میلاد با همراهی سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر تا سه شنبه ۸ بهمن از ساعت ۱۴ تا ۲۰:۳۰ در مرکز همایش های برج میلاد در حال برگزاری است.