فیلم سینمایی «تعارض» اثری سردرگم است. اثری که بسیار تلاش می کند تا شکل و لعاب روانشناختانه به خود بگیرد؛ اما در اجرا به مینیمالیسم و ریزبافت توجه نداشته و حتی نتوانسته از وجاهتی روشنفکرانه برخوردار شود و تنها با ژشتی منوالفکرانه سعی می کند تا گریز هایی به سیاست و زندگی اجتماعی در جامعه ایران بزند. گریزهایی که بیش از هر چیز که دیالوگی که در فیلم از زبان رضا مطرح می شود که مزخرف ترین کار دنیا اینه که آدم ادای روشنفکری در بیاره! برازنده آن بوده و این همه در حالی است که کارگردان برای از دست نرفتن مطلق اثر و ایجاد جنجال کاذب سعی می کند تا میزان اروتیک اثر را افزایش داده و به صورتی وقیحانه به ترسیم آورده شدن زن بدکاره، توسط رضا به خانه مبادرت ورزیده و یا به گنجاندن سکانس های موتیف بار با استفاده از رقص های رضا بهبودی روی آورده و حتی با استفاده از نام شهلا ریاحی تلاش می کند تا ادای دینی به سینما بکند.