به گزارش سینماپرس، مهرشاد کارخانی درباره اکران دو فیلم مستند خود با عنوان «تیتراژ در سینمای ایران» و «آرشیو متروک» که پیش از تعطیلی سینماها به دلیل شیوع ویروس کرونا در گروه «هنروتجربه» در حال اکران بود، به فارس گفت:  اکران این دو فیلم مستند در بدترین و سخت‌ترین روزهای کشور اتقاق افتاد و مراسم آیین افتتاح هم برگزار نکردیم و به نظرم تا زمانی که شرایط بحرانی و اندوه بر فضای جامعه حکم فرما است، سینما و دیدن فیلم هم معنایی نخواهد داشت.

وی درباره شرایط اکران فیلم مستند در ایران بیان کرد: در سال‌های اخیر اگر هم فیلم مستند خوبی ساخته شده باشد که تعدادشان بسیار اندک است، به دلیل دایره بسته حاکم بر سینمای ایران، شرایط مناسبی برای دیده شدن نداشته‌اند.

این فیلمساز با بیان این که سال‌هاست مردم برای دیدن فیلم‌های جدی صف  نمی‌کشند، بیان کرد: دیگر خیلی دیر است که بخواهیم مردم را برای دیدن یک فیلم جدی و ارزشمند در صف طولانی ببینیم. مگر خواب آن را ببینیم! آن حس و حال، آن سینما و آن مردم با آن انرژی دیگر وجود ندارند. سینما در دو جناح فرو رفته و هر کدام فیلم‌های خودشان را می سازند که خنثی و بی اثر است و با حمایت‌های خاص ساخته می‌شوند. یک طرف هم فیلم‌های مبتذل و بی مغز قرار دارند و تماشاگران ساده را فریب می‌دهند.  

کارخانی با اشاره به امکان نمایش فیلم های مستند از سوی گروه «هنروتجربه» اظهار کرد: اقدام هنروتجربه در نمایش فیلم‌های مستند قابل ملاحظه است اما در عملکرد اشکالاتی دارد. به طور مثال تماشاگران این فیلم‌ها نمی‌دانند که فیلم‌ها را کی و کجا تماشا کنند و این به دلیل پراکندگی برنامه‌های اکران در جدول است که تمرکز را از بین می‌برد.

این فیلمساز تصریح کرد: اگر یک سینمای مخصوص با چند سالن برای نمایش تمام فیلم‌های هنروتجربه در تهران اختصاص داده شود، تکلیف تماشاگران روشن‌تر است.

کارخانی درباره بازخوردی که پیش از تعطیلی سینماها از اکران فیلم‌هایش دریافت کرده بود، توضیح داد: به دلیل آن که در شرایط نامناسب و تلخی از نظر اجتماعی به سر می‌بریم، بازخورد خوبی را هم تا کنون دریافت نکرده‌ام و این تنها شامل فیلم‌های من نیست بلکه همه فیلم‌ها اکنون شرایط خوبی از نظر اکران ندارند و نمی توانم در این شرایط از مردم توقع داشته باشم که به دیدن فیلم‌هایم بروند.

این کارگردان در بخش دیگری ازسخنانش با تأکید بر این که سینمای ایران در این سال‌ها جریان‌ساز نبوده است، یادآور شد: تا زمانی که امکان ساخت فیلم اجتماعی به مفهوم واقعی‌اش وجود ندارد، صحبت از جریان‌سازی در این سینما حرف بیهوده‌ای است. برخی فیلمسازان امروز میلیاردها تومان از حمایت‌های دولتی برخوردار می‌شوند و در نهایت هیچ خروجی قابل قبولی ندارند و فیلم‌های خنثی و منفعل آنها نه تنها ماندگاری ندارند، بلکه یک بار بیشتر نمی‌توان دید.

کارخانی در پایان درباره موفقیت برخی فیلمسازان کوتاه در جشنواره‌های خارجی هم گفت: فیلمسازان جوانی که موفق به دریافت جوایز خارجی می‌شوند، باید در سال‌های بعد سراغشان را گرفت و دید که کجا هستند. بسیاری از برندگان این جوایز دیگر اسمی از آنها دیده نمی‌شود.