بل گزارش سینماپرس، شاهین چگینی رئیس انجمن صنفی تماشاخانه‌های خصوصی ایران درباره وضعیت فعلی تماشاخانه خصوصی و روند فعالیت آن‌ها با توجه به شرایط کرونایی موجود و نبود حمایت از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، به مهر گفت: قبل از بازگشایی سالن‌ها من در مصاحبه‌ای گفتم که در شرایط فعلی باز شدن با باز نشدن تماشاخانه‌های خصوصی هیچ فرقی نمی‌کند. دوستان موضوع را به این سمت برده بودند که پروتکل‌های بهداشتی رعایت و ظرفیت سالن‌ها نصف شود، در حالی که موضوع برای ما این نیست.

وی متذکر شد: ما پروتکل‌ها را رعایت می‌کنیم ولی وضعیت اصلاً مناسب نیست. در حال حاضر تمام تماشاخانه‌ها بدهکاری سنگین دارند. ضمن اینکه فعالیت سالن‌ها با نصف ظرفیت مناسبات جدیدی میان تماشاخانه‌های خصوصی و گروه‌ها ایجاد می‌کند و آیا گروه‌ها با توجه به هزینه‌ای که برای تولید اثرشان صرف می‌کنند راضی هستند که با مناسبات جدید و ظرفیت ۵۰ درصد وارد تعامل شوند؟

در نبود حمایت، فقط ضررها بیشتر می‌شود

مدیر تماشاخانه خصوصی مشایخی اظهار کرد: وقتی تماشاخانه‌ای فعالیت خود را از سر می‌گیرد مالکان و طلبکاران درخواست طلب خود را می‌کنند و این امر باعث می‌شود تا گرفتاری تماشاخانه‌ها بیشتر شود. وقتی حمایت مالی از تماشاخانه‌ها وجود نداشته باشد ضرر نیز بیشتر می‌شود.

یک هفته است که سالن‌ها باز شده‌اند ولی بالای ۷۰ درصد سالن‌ها با گروه‌ها به توافق اجرایی نرسیده‌اند و در آن معدودی هم که میزبان نمایش‌ها هستند، شرایط اجرا مطلوب نیست و تماشاگر به راحتی در سالن‌ها حضور پیدا نمی‌کند و گروه‌ها کج‌دارومریز به کار خود ادامه می‌دهند چگینی در ادامه سخنان خود یادآور شد: یک هفته است که سالن‌ها باز شده‌اند ولی بالای ۷۰ درصد سالن‌ها با گروه‌ها به توافق اجرایی نرسیده‌اند و در آن معدودی هم که میزبان نمایش‌ها هستند، شرایط اجرا مطلوب نیست و تماشاگر به راحتی در سالن‌ها حضور پیدا نمی‌کند و گروه‌ها کج‌دارومریز به کار خود ادامه می‌دهند و اگر این روند ادامه پیدا کند دچار بحران می‌شویم.

وی درباره اینکه انجمن صنفی تماشاخانه‌های خصوصی ایران و مدیران تماشاخانه‌های خصوصی در این شرایط چه راهکاری را مدنظر قرار خواهند داد، بیان کرد: با دوستان تماشاخانه‌ها و انجمن صنفی صحبت کردیم تا جلسه‌ای برگزار کنیم که اگر شرایط و وضعیت به همین منوال باشد خودمان تصمیم به تعطیلی تماشاخانه‌های خصوصی بگیریم زیرا روز به روز به ضرر خودمان اضافه می‌کنیم، کمکی نیز به تئاتر نمی‌کنیم و گروه‌ها را هم در شرایط سخت‌تری قرار می‌دهیم.

این مدیر تماشاخانه خصوصی افزود: نیاز هست که اقدام جدی، عاجل و سریعی در این زمینه و کمک به تماشاخانه‌های خصوصی صورت گیرد.

وعده‌هایی که هنوز عملیاتی نشده است

چگینی تأکید کرد: هیچ گونه کمکی حتی در خصوص اینکه مواد ضدعفونی‌کننده در اختیار تماشاخانه‌های خصوصی قرار گیرد، انجام نشده است. این کم‌ترین توقع ما از دولت است که علاوه بر تمام نامه‌نگاری‌های انجام‌شده و حتی ارائه میزان دقیق مواد ضدعفونی‌کننده موردنیاز و حتی قیمت این مواد در بازار به اداره کل هنرهای نمایشی، هنوز عملیاتی نشده است.

وی تصریح کرد: نمی‌دانم دولت در این وضعیت برای تئاتر چه برنامه‌ای دارند. اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل هنرهای نمایشی در حالت قرنطینه در منزل به سر ببرند هیچ اتفاق خاصی برای تئاتر رخ نمی‌دهد زیرا بود و نبودشان در شرایط فعلی تأثیری ندارد! ما که با شرایط سخت خودمان دست به گریبانیم و پیش می‌رویم. اگر قرار بر این باشد که اداره کل هنرهای نمایشی فقط نظارت و بازبینی انجام دهد که باز هم نیازی نیست زیرا خودمان تمام موارد نظارتی را موردتوجه قرار می‌دهیم.

اگر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مدیرکل هنرهای نمایشی در حالت قرنطینه در منزل به سر ببرند هیچ اتفاق خاصی برای تئاتر رخ نمی‌دهد زیرا بود و نبودشان در شرایط فعلی تأثیری ندارد! ما که با شرایط سخت خودمان دست به گریبانیم و پیش می‌رویم رئیس انجمن صنفی تماشاخانه‌های خصوصی ایران با طرح این پرسش که چقدر باید وعده بشنویم و انجام نشود و چقدر باید روی این وعده‌ها برنامه‌ریزی کنیم و محقق نشوند؟ متذکر شد: این یک آسیب است. ما ۱۶ تماشاخانه خصوصی هستیم، اگر دولت از پس حل مشکلات این قسمت کوچک بر نمی‌آید چه برسد به بخش‌های بزرگ‌تر.

چگینی با تأکید بر اینکه باید از طرف صنف تصمیمی بگیریم که این وضعیت را حل کنیم زیرا قصد ما اعتراض سیاسی نیست بلکه به عنوان نهادی اقتصادی به دنبال بهبود شرایط معیشتی خود و بالطبع دیگرانی که با ما در ارتباط هستند، هستیم، تصریح کرد: متأسفانه این توقع به حق ما مدام به بن بست خورده است و کسی پاسخگو نیست. بدون دادن وعده به ما راحت بگویند که قادر به ارائه این عدد کمی که به عنوان حمایت خواسته‌ایم نیستند تا ما بدانیم که کارمان را تعطیل کنیم.

وی در پایان سخنان خود یادآور شد: اگر مدیریت و اراده‌ای برای حل این مشکل وجود داشته باشد، وضعیت بهبود پیدا می‌کند ولی چون دغدغه و مدیریت در این خصوص وجود ندارد وضعیت تماشاخانه‌های خصوصی لابه‌لای هزاران مشکل دیگر گم شده‌ایم و این روند به بخش بزرگی از جامعه هنری و تئاتر ایران آسیب می‌زند.