به گزارش سینماپرس، عباس عبدالله زاده نویسنده و کارگردان تئاتر درباره وضعیت این روزهای تئاتر به مهر گفت: متأسفانه آشتی که بین مخاطبان تئاتر و هنرمندان در طول چندسال اخیر تا اندازه‌ای شکل گرفته بود با آمدن بحران کرونا از بین رفت. حتی به نظر می‌رسد مدیران تئاتری هم انگیزه‌شان را برای فعالیت از دست داده‌اند و هنرمندانی که در طول سال‌های گذشته در تئاتر فعال بودند و به خاطر عشقشان به این هنر بی محابا کار می‌کردند این روزها در حال بازنگری در مورد آینده شغلی‌شان هستند و به این فکر می‌کنند که چگونه می‌توان در یک سالن خالی از تماشاگر نمایشی را به صحنه برد.

وی ادامه داد: البته وضعیت نامناسب اقتصادی، اجتماعی، سیاسی کشور هم باعث شده مردم کمتر به تئاتر فکر کنند چون آنقدر درگیری ذهنی دارند و در روزمرگی‌هایشان گم شده‌اند که دیگر برایشان دغدغه تئاتر دیدن باقی نمانده است. وضعیت پیش آمده در کل دنیا به همین شکل است و در کشورهای دیگر هم روش مناسبی برای روبرو شدن با بحرانی که این بیماری برای مشاغلی چون تئاتر به وجود آورده، پیدا نشده است.

عبدالله‌زاده با اشاره به طلبی که از تماشاخانه نوفل لوشاتو برای ناتمام ماندن اجرای نمایش «اپرای ۹۰» دارند، توضیح داد: ایرج نیکپور تهیه‌کننده نمایش قبل از اجرای «اپرای ۹۰» کل پول سالن را برای ۳۰ اجرا تسویه کرده بود اما اجرای نمایش بعد از ۱۰ شب به دلیل تعطیلی تماشاخانه‌ها متوقف شد. در حالی که مدیریت تماشاخانه نوفل لوشاتو باید هزینه ۲۰ شب دیگر را به تهیه‌کننده بازگرداند از پرداخت این بدهی سرباز می‌زند.

وی یادآور شد: داود نامور مدیر تماشاخانه نوفل لوشاتو به ما می‌گوید که اداره کل هنرهای نمایشی خسارت شما را جبران می‌کند در حالی که اداره کل به ما می‌گوید بروید کارتان را اجرا کنید چون ما پولی برای پرداخت، نداریم. این مساله در حالی است که تماشاخانه نوفل لوشاتو تعطیل شده است و ما با وجودی که با تماشاخانه قرارداد داریم اما مدیر سالن جواب ما را نمی‌دهد و حاضر نیست باقی پول را بازگرداند.

این کارگردان تئاتر با گلایه از وضعیت پیش آمده عنوان کرد: این اتفاق علاوه بر زیان مالی که به تهیه‌کننده وارد کرده انگیزه او را هم برای حضور در یک فعالیت فرهنگی از بین برده است.

عبدالله زاده تصریح کرد: اگر اداره کل هنرهای نمایشی پشت هنرمندان خسارت دیده، ایستاده است چرا قبل از اینکه مدیر نوفل لوشاتو با گروه‌ها تسویه کند به او مجوز راه اندازی یک تماشاخانه دیگر داده است. گرفتن حق و حقوق ما حداقل کاری است که اداره کل هنرهای نمایشی می‌تواند انجام دهد.

وی متذکر شد: متأسفانه حتی پیگیری مطالبات و جبران خسارت هنرمندان هم ارتباط مستقیمی با روابط و رفاقت‌ها دارد و اگر کسی با مدیر وقت و اعضای شورای حمایت رفاقت داشته باشد طبیعتاً می‌تواند از امکانات بهتری هم بهره‌مند شود. بسیاری از هنرمندان ما به حق و حقوقشان آشنا نیستند و متأسفانه وضعیت پیش آمده باعث شده بسیاری از اهالی خانواده تئاتر بیکار شوند و از پس تأمین رزق و روزی‌شان بر نیایند. چه کسی جوابگوی نیاز هنرمندانی است که به جز کار تئاتر، حرفه دیگری بلد نیستند و هیچ مقرری هم به عنوان کسانی که کار فرهنگی می‌کنند، دریافت نمی‌کنند.

وی در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: با وضعیتی که پیش رو داریم به نظر می‌رسد تا ۴-۵ سال دیگر تئاتر نتواند روی پای خودش بایستد پس نیازمند حمایت و کمک است. اهالی تئاتر دارند زیر بار این صدمات له می‌شوند. اگر اداره کل هنرهای نمایشی نمی‌تواند از پس هزینه هنرمندان بربیاید و تئاتر تعطیل است پس چرا خودشان برای کارهایی که نمی‌کنند، حقوق می‌گیرند.