به گزارش سینماپرس، بی‌گمان یکی از چالشی‌ترین و بحث‌برانگیزترین وقایع روزها و بلکه ماه‌های اخیر در دنیا انتخابات آمریکا و حوادث و اتفاقات مربوط به آن بوده است؛ انتخاباتی که پس از ماه‌هایی پرهیاهو و پرجنجال، بالاخره با سروصدای فراوان برگزار شد و حواشی آن بار دیگر نه تنها آمریکا بلکه دیگر کشورها را نیز با خود همراه کرد.
حوالی همین روزها بود که متوجه شدیم برنامه «بدون توقف» شبکه سه سیما سری جدید خود را به بحث در خصوص انتخابات آمریکا اختصاص داده است. از آنجا که مدتی بود در صدد بودیم برای تهیه گزارشی از پشت صحنه برنامه در محل ضبط برنامه حضور پیدا کنیم، وقت را غنیمت دانسته و با هماهنگی روابط عمومی برنامه قول و قرارهای لازم را گذاشتیم.
قرارمان روزی پائیزی و دلچسب بود در یکی از خیابان‌های محله پاسداران؛ محوطه‌ای بزرگ که یکی از سوله‌های آن به محل استقرار استودیوی بدون توقف اختصاص یافته بود.
قبل از آنکه وارد شویم تمام راه در این فکر بودیم که با وجود این وضعیت کرونایی چطور تیم سازنده برنامه می‌توانند به تولید پرداخته و در کنار یکدیگر کار کنند. راستش کمی نگران از حضور در جمع‌های شلوغ بودیم؛ اما از در بزرگ سوله محل ضبط برنامه که وارد شدیم قبل از ورود به استودیو به میزی برخوردیم که باید دست‌ها در آنجا ضدعفونی می‌شد، از آنجا می‌شد صدای شلوغی عوامل را که مشغول کار بودند شنید.
دکور برنامه که به قول خود عوامل به شکل کافه کتاب ساخته شده وام گرفته از فضای کافه کتاب‌هایی است که چند سالی است برای اهالی و دوستداران کتاب در شهرها مد شده‌اند؛ البته این برنامه از آغاز تولید تا به حال بنا بر فرم ضبط برنامه چند دکور عوض کرده، دکور قدیمی برنامه در محلی آن طرف دوربین‌ها و محل ضبط فعلی قرار داشت؛ دکوری بی‌جان که به وضوح جای تماشاگران در آن خالی بود.
عوامل و دستیاران صدا و نور و تصویربرداران هر کدام با ماسک و بی‌اعتنا به اطراف مشغول آماده‌سازی صحنه، مشخص کردن جای دوربین‌ها و صحت میکروفون‌ها بودند. در این میان کارگردان برنامه «رحیم صادقپور» سر صحنه در حال گفتگو با عوامل بود و با وسواس و دقت سعی داشت هرچه سریع‌تر همه چیز سر جای خود قرار بگیرد.
ضبط برنامه با هفت دوربین انجام می‌شود تا در زمان پاسکاری بحث‌ها امکان ضبط تصاویر فراهم باشد. آن طرف‌تر پلکانی به فضای بالکن‌مانند منتهی می‌شود که گویا جای ضبط مصاحبه‌های خارج از زمان بحث‌های میزگردی و گفتگوهای برنامه است.
روی یکی از صندلی‌های این کافه کتاب در گوشه‌ای از استودیو منتظر ورود مهمانان و مجری نشستیم و با دیدن رعایت اصول بهداشتی خیالمان از بابت کرونا راحت‌تر شد.
مهمانان که در واقع پرسشگران برنامه هستند، یکی یکی وارد شدند و پس از آنها نیز حسین اسدی مجری برنامه وارد آمد و عوامل بلافاصله مشغول اتصال میکروفون‌ها و آزمایش آنها شدند؛ ولی گویا بحث داغی که پشت صحنه بین میهمانان در جریان بود تمام نشده و هنوز دو به دو با هم مشغول بحث و گفتگو بودند. مجری هم در جای خود نشسته بود. میهمانان برنامه از میان فعالان رسانه‌ای و کارشناسان حوزه روابط بین‌الملل انتخاب شده بودند.
پس از دقایقی کوتاه کارشناس برنامه «محمد جمشیدی» وارد استودیو شد و با راهنمایی عوامل سر جای خود نشست. کاملا مشخص بود همه با پرسش‌هایی آماده و با اشتیاق منتظر شروع بحثی چالشی بودند.
مدل بدون توقف و جسارت آن در پرداختن به شبهات برخاسته از نیاز مردم و جامعه و جوانان است
در میان این شلوغی‌ها «رضا غلام حسین‌نژاد» تهیه‌کننده برنامه را دیدیم. مثل همیشه پرتلاش و مهربان بود و پس از احوالپرسی از او در خصوص انتخاب موضوع آمریکا و اینکه اساسا موضوعات برنامه بدون توقف بر چه مبنایی انتخاب می‌شوند، سوال کردیم. او در پاسخ گفت: طرح موضوعات بر اساس خروجی نظرات، پیامک‌های مردم، نظرسنجی‌هایی که در فضای مجازی یا توسط نهادهای متخصص صورت گرفته و مشورت با نخبگان جامعه به اتاق فکر می‌رود و آنجا اولویت‌بندی و اجرایی می‌شود؛ اما مدل بدون توقف و جسارت آن در پرداختن به شبهات برخاسته از نیاز مردم و جامعه و جوانان است. ما این اتفاق را مدیون مردم هستیم که به ما اعتماد کرده و ما را برای شنیدن شبهات‌شان انتخاب می‌کنند.
حسین‌نژاد در خصوص اینکه بدون توقف تا به حال چقدر توانسته در اقناع مخاطبان و طرح موضوعات روز موفق باشد، اظهار کرد: قطعاً عملکرد قابل قبولی داشته که شبکه تصمیم بر ادامه داشتن برنامه گرفته؛ آن هم شبکه سه که رقابت در آن جوانانه است و برنامه‌ها با سخت‌گیری قابل توجهی انتخاب می شوند و به روی آنتن می‌روند. ماندن در شبکه سه در حالی که برنامه‌های موفق و جذاب دیگری روی آنتن هستند و رقابت با آنها در کسب مقبولیت بین مردم کار دشواری است. البته بدون توقف که موضوعش با سایر برنامه‌ها متفاوت است توانسته در جذب مخاطب و اثرگذاری موفق عمل کند.
ورود به بحث‌های چالشی
شاید برای همه سؤال باشد که با وجود دشمنی و رابطه‌ای که میان ایران و آمریکا وجود ندارد چرا ذهن ایرانیان تا این اندازه درگیر این انتخابات و خبرهای مربوط به اتفاقات آمریکا است. مگر تا چه میزان رخدادها و انتخاب آمریکایی‌ها می‌تواند در تحولات ایران تأثیر بگذارد و این از محوری‌ترین و اساسی‌ترین سؤالاتی است که در نشست بدون توقف در جریان بود.
از دیگر موضوعات مهم مطرح شده در گفتگو این است که چرا نمی‌توانیم به این دشمنی پایان داده و بر اساس آن به مشکلات و تحریم‌هایی که به آن گرفتار شدیم پایان دهیم. پاسخ کارشناس برنامه به این سؤال این است که تخم این دشمنی، کینه و بی‌اعتمادی را آمریکا از زمان کودتا علیه مصدق در دل ایرانیان کاشته و پس از آن هم نشان داده که هرگاه به ایران نزدیک شده یا براساس منافع شخصی بوده و یا به دلیل دخالت در امور داخلی ما و البته بخش عمده‌ای از مشکلات ما صرفا به تحریم و عوامل خارجی برنمی‌گردد بلکه ریشه در داخل و عدم مدیریت صحیح دارد.
همچنین جمشیدی در ادامه به روند مذاکرات هسته‌ای ایران و آمریکا و همچنین کارشکنی‌ها و زیاده‌خواهی تیم مذاکره‌کننده آمریکایی اشاره کرد.
از دیگر سؤالات مطرح شده توسط جوانان مهمان این بود که چرا با وجود شعار مسئولان در خصوص دشمنی با آمریکا فرزندان بسیاری از مقامات یا اقامت آمریکا را دارند و یا در دانشگاه‌های آنجا تحصیل می‌کنند که پاسخ جمشیدی نیز در این خصوص شنیدنی بود؛ او گفت «چه بسا که آمریکا با نزدیک شدن به فرزندان این مسئولان از پروژه نفوذ استفاده کرده و از طریق فرزندان روی پدران در داخل نیز تأثیر غیرمستقیم گذاشته و آنها را با تفکرات و جریان‌های خود همراه کرده است.
کرسی‌های آزاداندیشی فرصتی برای ارائه نظرات مختلف
در زمان تنفس میان ضبط برنامه با «ابراهیم جلالیان» به گفتگو نشستیم؛ جوانی پرانگیزه و آرام که مسئولیت سردبیری برنامه را برعهده دارد. او در پاسخ به این سؤال که چطور به ایجاد چنین ساختار و فضایی در برنامه رسیدند، گفت: ما باید به این سمت برویم که نظرات و صداهای مختلف در فضاهای رسمی کشور شنیده شوند. ما معتقد به ارائه جهان‌بینی جامع خودمان‌مان هستیم. ارائه نظر مخالف فرصت را برای ارائه جهان‌بینی جامع ما فراهم می‌کند. کرسی‌های آزاداندیشی فرصتی را فراهم می‌آورد که نظرات مختلف ارائه شده و تبیین نظر مخالف فرصتی را برای ارائه نظر جامع جهان‌بینی ما فراهم می‌کند. این یک فرصت برای ماست؛ در واقع آزاد اندیشی به این شیوه یک فرصت است نه تهدید.
جلالیان به این سؤال که به نظرتان در جلب جوانان دگر اندیش و آن دسته که اقبالی به رسانه‌های وطنی ندارند موفق بوده اید، اینگونه پاسخ داد: بله، توانستیم آنها را همراه کنیم؛ اتفاقاً قسمت مهم ماجرا همراه کردن جوانان دگراندیش با برنامه بدون توقف است چراکه شاید برخی برنامه‌ها را نگاه نکنند و اعتماد نداشته باشند یا نگاه مخالف داشته باشند و یا در خصوص موضوع مورد نظر جواب‌های قانع‌کننده‌ای نشنیده باشند. تلاش برنامه ما این است آنها را همراه کنیم. باید در این زمینه بیشتر فعال شویم. در عصر فضای مجازی و رسانه‌های گسترده باید تلاش کنیم اول جذب مخاطب داشته باشیم و بعد ارائه تحلیل محتوا مهم است.
وی ادامه داد: البته باید جذب مخاطب هم به روش صحیح انجام بگیرد، چون هدف وسیله را توجیه نمی‌کند. با این رویکرد و نگاه باید جذب مخاطب کنیم. ما معتقدیم قشری که برخی به اشتباه نام آن را دگراندیش گذاشتند باید جذب و این صداها باید شنیده شوند.
پایان وقت تنفس
دوباره ضبط برنامه آغاز شد؛ دوربین‌ها روشن و همه دعوت به سکوت شدند و بحث‌ها همچنان ادامه پیدا کرد. در این میان گاهی بحث‌ها و گفتگوها به جایی می‌کشید که ما به عنوان مخاطب از طرح چنین بحث‌هایی آن هم در رسانه ملی شگفت‌زده می‌شدیم. به جرأت تا به حال شاهد طرح چنین شبهات و پرسش‌هایی در یک برنامه تلویزیونی نبودیم. جالب است که پرسشگران نیز که با محدودیت از طرف تهیه‌کننده برای طرح سؤالات‌شان روبرو نمی‌شدند، دامنه سؤالات را گسترده‌تر کرده و بحث‌ها را با جسارت بیشتری ادامه می‌دادند.
سؤالات و شبهاتی که قطعاً به ویژه این روزها در ذهن مردم جامعه در جریان است و بعضاً جواب درستی هم برای آن پیدا نمی‌کنند؛ مثل اینکه تغییر رئیس‌جمهور آمریکا چه تغییری در اوضاع داخلی ما دارد و یا اینکه ایران بالاخره پای میز مذاکره با آمریکا خواهد نشست یا نه؟
به نظر هرچه هست چه به این سؤالات پاسخی داده شود چه نه، ایجاد زمینه و فضایی برای طرح این سؤالات آن هم از طرف رسانه ملی مغتنم است. شاید به این وسیله مسئولان جایی خود را ملزم به جواب دادن به شبهات مردم بدانند و خود را در جایگاه پاسخگویی ببینند.
*خبرنگاران جوان
ارسال نظر