به گزارش سینماپرس سازمان سینمایی کشور در دولت تدبیر و امید شاهد حضور ۳ مدیر بود؛ حجت الله ایوبی از سال ۱۳۹۲ الی ۱۳۹۵ اولین مدیری دولت بنفش بود که اداره امور سینما را در دست گرفت و از همان آغاز مدیریتش با عملکردهای به شدت غلط خود موجی از انتقادات جدی را به وجود آورد. محمدمهدی حیدریان نیز از سال ۱۳۹۵ تا سال ۱۳۹۷ عهده دار این سمت شد و پس از آن حسین انتظامی سکان اداره سینمای کشور را در دست گرفت که احتمال می رود آخرین مدیر سازمان سینمایی در دولت تدبیر و امید باشد!

عملکرد مدیران سینمایی دولت بنفش طی ۸ سال گذشته همواره با انتقادات بسیار تند و گزنده از سوی سینماگران مواجه شده به نحوی که حتی سینماگرانی که جزو طرفداران سینه چاک این دولت بودند انتقادات جدی خود را نسبت به تنزل فرهنگ و هنر ابراز داشتند و بعضاً از اعلام حمایت های شخصی شان از دولت برائت جستند!

سینماگران از همان ابتدای روی کار آمدن دولت تدبیر و امید اوضاع را به نفع رشد و ارتقای سینمای استراتژیک، ملی و ارزشی نیافتند و از همان روزهای آغازین تأکید داشتند: «ما در سینمای کشورمان نیاز به یک عزم و اراده انقلابی داریم تا بتوانیم تحولی شگرف و عظیم را درون آن به وجود بیاوریم؛ حضرت امام خمینی (ره) در بدو ورودشان به کشور جمله بسیار مهمی را مطرح فرمودند مبنی بر آنکه «ما با سینما مخالف نیستیم و با فحشا مخالفیم»؛ این جمله مهم و تاریخی نشان از آن دارد که حضرت امام (ره) هم به قدرت این رسانه و ابزار هنری کاملاً آشنا بودند و می خواستند با ادامه حیات سینما در کشور خط مشی ها و آرمان های انقلابی را در سطح جامعه بگسترانند اما متأسفانه امروزه به دلیل بی سیاستی و عملکرد بسیار بد مدیران ما نتیجه معکوسی را شاهد هستیم.»

اما مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید روز به روز اوضاع سینما را بدتر از گذشته کردند؛ البته نه تنها سینما که سایر بخش های فرهنگی و هنری کشور نیز در این سال ها به حال خود رها شد؛ هنرمندان ارزشی، متعهد و انقلابی بیکار و خانه نشین شدند و در عوض شبه روشنفکران اختیار امور فرهنگی را در دست گرفتند و همین مسأله باعث شد تا بالاترین مقام کشور یعنی مقام معظم رهبری نیز نسبت به وضعیت اسفبار حوزه فرهنگ و هنر انتقادات جدی داشته باشند.

رضا رویگری بازیگر سینما و تلویزیون با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: طی ۸ سال گذشته هیچ اتفاق مثبت و قابل توجهی را در سینمای کشور شاهد نبودیم؛ اهالی سینما در این سال ها با بیکاری، خانه نشینی، باندبازی، لابی گری و... روبرو بودند و مدیران سینمایی هم هیچ تدبیری برای وضعیت بسیار بد زندگی و معیشتی آن ها نداشتند. نه تنها مدیران وزارت ارشاد و سازمان سینمایی که نهادهایی همچون خانه سینما هم طی سال های اخیر سینماگران را به حال خود رها کرده و چشم های خود را روی تمامی گرفتاری ها و مشکلاتی که سینماگران با آن ها در حال دست و پنجه نرم کردن هستند بستند و صدای فریاد و انتقاد هنرمندان را هم نشنیدند.

انسیه شاه حسینی کارگردان سینما نیز در این خصوص به سینماپرس گفت:  ۸ سال اخیر یک کابوس تلخ برای فرهنگ و هنر و سینمای کشور بود؛ من بارها آرزو کرده ام که ای کاش روزی از خواب بلند شوم و ببینم که این ۸ سال تنها یک کابوس شوم بوده و هرگز چنین اتفاقات و نابسامانی هایی در سینمای کشور رخ نداده است! بنده خیلی کوتاه، صریح و سرراست عرض می کنم که تنها چیزی که در این ۸ سال شاهد بودیم اینکه هنرمندان انقلابی بایکوت شدند و امکان کار و فعالیت برایشان فراهم نشد.

ماشاالله شاهمرادی زاده بازیگر و کارگردان سینما نیز با انتقاد از عملکرد مدیران سازمان سینمایی متذکر شد: متأسفانه طی سال های گذشته فراماسونرها در همه حوزه ها از جمله سینما نفوذ کردند؛ در واقع آن ها هستند که برای همه امور و حوزه ها از جمله سینما خط دهی می کنند و به نوعی اداره عرصه فرهنگ و هنر در دست آن ها است و مدیران فرهنگی و هنری رسماً هیچ کاری جز آنچه فراماسونرها به آن ها دیکته می کنند نمی توانند انجام دهند. بی تردید دست هایی در کار است و برخی اشخاص عمداً می خواهند سینمای استراتژیک را به نابودی مطلق بکشانند. به همین علت است که ما در فیلم های سینمایی هیچ نشانی از ارزش ها و انسانیت نمی بینیم، هیچ اثری از نماز و مسجد و تولد و فرزندآوری و شادی در خانواده ها و... نمی بینیم و همه چیز یا به سیاهی مطلق منجر شده و یا شوخی های زننده کلامی و رفتاری جنسی!

مریم پوریامین عضو انجمن روزنامه نگاران مسلمان و منتقد سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: مدیریت سینمایی در ۸ سال اخیر نه تنها باعث رونق سینما نشده بلکه دلسردی سینماگران، دلزدگی مخاطب و تنزل مضامین فیلم ها را در پی داشته است به نحوی که محتوای آثار سینمایی به سمت ناامیدی، ناکارآمدی نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و نقش مخرب دینداری در زندگی اجتماعی سوق داده شده و این اتفاقات نامبارک حاصل کار آقایان در سینما محسوب می شود!

محسن فاضلی عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران نیز در این باره اظهار داشت: وضعیت سینما در ۸ سال گذشته به قدری فاجعه بار بود که ما حتی ۸ فیلم ماندگار، استاندارد و شاخص را طی این سال ها به یاد نمی آوریم که با حمایت و سفارش مدیران سازمان سینمایی تولید شده باشند، متأسفانه آثار سینمایی از نظر کیفی و محتوایی در این دوران تنزل جدی را تجربه کردند و حتی در جشنواره های فیلم فجر نیز آثار شاخصی را که کیفیت استاندارد سینمایی داشته باشند مشاهده نکردیم! متأسفانه طی این سال ها سینمای ایران در جشنواره ها و جشن های سینمایی معتبر و درجه یک جهانی هم چندان توفیقی نداشت و به جز موارد بسیار معدودی ما شاهد حضور هیچ فیلمی از سینمای کشورمان در جشنواره های معتبر دنیا نبودیم!

عبدالله علیخانی تهیه کننده سینما نیز با انتقاد شدید از عملکرد مدیران سینمایی دولت بنفش خاطرنشان کرد: در تمامی سال های پس از انقلاب تنها ۲ مدیر اصلح در سینمای ایران داشتیم؛ زنده یاد سیف الله داد و جواد شمقدری؛ تنها این ۲ مدیر بودند که دغدغه رشد و تعالی سینما را داشتند، فضای سینما را به خوبی می شناختند و به دلیل آنکه از دل سینمای ایران بیرون آمده بودند تمام توش و توان خود را برای بهبود وضعیت سینما به کار بستند اما سایر مدیران این کاره نبودند و جا پای امثال انوار و بهشتی گذاشتند که جزو ریل گذاران نابودی سینما و فرهنگ بودند! مدیریت ۸ سال اخیر سینما نمره قبولی نمی گیرد! این ها فرصت هایی داشتند که به درستی از آن بهره نگرفتند و به همین علت ما هیچ کار زیبا و درستی را در زمان مدیریت شان شاهد نبودیم شاهد طی این سال ها تنها کار نسبتاً قابل قبولی که صورت گرفته است «سمفا» باشد و به غیر از این اتفاق همه کارهای مدیران این ۸ سال مانند دیگران بوده است!

محمد قهرمانی تهیه کننده سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت:اگر از دایره انصاف عبور نکنیم خروجی های سازمان سینمایی و وزارت ارشاد در عرصه هنر هفتم بر مبنای آرمان ها و اندیشه های دینی و انقلابی نبود و شاخص های ارزشی نظام و انقلاب اسلامی در آثار سینمایی ۸ سال اخیر وجود نداشت و اگر احیاناً فیلم هایی در این حوزه ها تولید شد با دغدغه مندی و حمایت نهادهایی به غیر از وزارت ارشاد و سازمان سینمایی بود. متأسفانه نه تنها در سینما که در بسیاری از حوزه های فرهنگی و هنری کشور از جمله موسیقی، شعر، تئاتر و... نیز ما همین وضعیت اسفبار را شاهد بودیم و ولنگاری فرهنگی در این سال ها حرف اول و آخر را در عرصه مهم فرهنگ و هنر کشور می زد.

محسن علی اکبری تهیه کننده سینما نیز به سینماپرس گفت: در طول ۸ سال گذشته شاهد سینمایی کاملاً خنثی بودیم؛ مدیران سینمایی در این سال ها هیچ تصمیم جدی و اثرگذاری برای سینما نگرفتند و متأسفانه ما نه در بعد سخت افزاری و نه در بعد نرم افزاری هیچ اتفاق شایسته ای را در سینمای کشور شاهد نبودیم و بالعکس دچار نوعی عقبگرد و پسرفت چشمگیر شدیم. متأسفانه سازمان سینمایی و نهادهای تابعه آن به ویژه بنیاد سینمایی فارابی در این سال ها هیچ حمایتی از آثار ارزشی و انقلابی و استراتژیک نداشتند و این جای ابهام است که چرا بنیاد سینمایی فارابی که یکی از وظایف اصلی اش حمایت از سینمای استراتژیک است در این راستا حرکت مطلوبی انجام نداده؛ نکته قابل تأمل آنجا است که این بنیاد حتی برخی حمایت های لازم را هم از تولیدات انجام نمی داد به عنوان نمونه ۲ فیلم استراتژیک بنده «یاسین» و «وکیل مدافع» که طی این سال ها تولید شدند هیچ گونه حمایتی از بنیاد فارابی دریافت نکردند.

کاوه سجادی حسینی کارگردان سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: مدیران سینمایی طی سال های اخیر تنها از دوستان شان حمایت کردند و سر سینماگران مستقل از هر نوع حمایتی بی کلاه ماند! متأسفانه حمایت ها تنها از افرادی شد که به نوعی از دوستان یا وابستگان دولت بودند و همین مسأله باعث شد تا بسیاری از فیلمسازان یا در این سال ها اصلاً نتوانند فیلم بسازند و قید سینما را بزنند یا مانند بنده تنها یک بار شرایط تولید فیلم آن هم به سختی برایشان فراهم شود.  امروزه بخش اعظمی از اهالی سینما در بیکاری مفرط به سر می برند و مشکلات جدی گریبان زندگی اهالی سینما را گرفته و متأسفانه مدیران سینمایی هیچ دغدغه ای برای رفع بحران و مشکلات زندگی سینماگران ندارند و تنها نظاره گر این اتفاقات هستند؛ این در حالی است که وظیفه مدیران سینمایی تنها سیاست گذاری برای سینما نیست و آن ها موظفند به فکر معیشت سینماگران نیز باشند.

میرفرخ هاشمیان بازیگر سینما و تلویزیون نیز به سینماپرس گفت: مدیران سینمایی برای سینماگران در این سال ها هیچ کاری انجام نداده اند؛ آن ها فکر می کنند سینما و بودجه های بیت المال ارثیه پدری شان است و فقط به فکر منافع شخصی و درآمدزایی و جیب خودشان هستند و برایشان مهم نیست که بخش عمده ای از اهالی سینما حتی نان شب ندارند و از تأمین معاش روزانه شان عاجز هستند. مدیران سینمایی جز اینکه به میز و صندلی ها و پست و مقام های شان چسبیده اند و بودجه های میلیاردی از بیت المال را تنها بین دوستان و نزدیکان خود تقسیم می کنند هیچ کار مثبتی برای سینما و سینماگران طی ۸ سال گذشته انجام نداده اند.

منوچهر مصیری کارگردان سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: مدیران سینمایی در این سال ها هیچ توجهی به فیلمسازان پیشکسوت نداشتند، در این سال ها هیچ توجهی به ما نشد؛ مگر بنده نوعی و همکاران پیشکسوتم چند نفر هستیم؟ مگر با سابقه و تجربه ما چند نفر در سینمای ایران وجود دارند که نباید شرایط حضور و تولید فیلم جدید برایمان مهیا شود؟

محمدرضا اسلاملو کارگردان سینما نیز در گفتگو با سینماپرس گفت: سینمایی که مدیران در ۸ سال اخیر ترویج کردند، سینمایی فشل و عاری از ارزش های ناب انقلابی و مقاومت اسلامی بود؛ هیچ اثر شاخصی در خصوص مسائل عقیدتی و ارزشی که این ملت بزرگ و شریف برای آن انقلاب کردند و ضمن تو دهانی به استکبار جهانی سال ها با تحریم و مشکلات کنار آمدند تولید نشد و این یعنی آنکه مدیران سینمایی اصلاً به این ارزش ها باور و اعتقادی ندارند. همه ما می دانیم که سینما باید یک گام جلوتر از سایر حوزه ها باشد. این آقایان مدیر کت و شلوار پوش که عاشق برگزاری جشنواره هستند و مدام به سفرهای داخلی و خارجی می روند باید از این رفتارهای شان دست بردارند و بیدار شوند و برای این انقلاب و ملت شریف ایران اسلامی در سینما گام مثبتی بردارند.

سیدسعید سیدزاده تهیه کننده سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: نفوذی های قسم خورده ای که ما می دانیم ریشه شان از کجاست و در داخل چه آدم هایی این نقش را بازی کردند اجازه ندادند ما سینمایی در تراز انقلاب اسلامی داشته باشیم؛ آن ها این شرایط را ایجاد کردند که ما به اینجا برسیم آن ها نگذاشتند دغدغه های امام (ره) و رهبری در حوزه فرهنگ و هنر محقق شود و همه امید ما این است که روزی جلوی این نفوذی ها به صورت جدی گرفته شود و ما دیگر شاهد جولان دادن آن ها در هیچ حوزه ای از جمله حوزه مهم فرهنگ و هنر نباشیم. دولت تدبیر و امید مگر به شعارهایش عمل کرد که توقع داشته باشیم در عرصه فرهنگ عملی مثبت داشته باشد؟ این ها از روز اول اصلاً در عرصه فرهنگ قدم برنداشتند و فرهنگ و هنر هرگز در اولویت های شان نبود.

حسن کلامی تهیه کننده سینما نیز به سینماپرس گفت: سینما طی چند سال اخیر مأمنی برای حضور دلالان شد البته متأسفانه ما در بسیاری بخش های جامعه طی این سال ها شاهد ظهور دلالان بودیم اما در سینما اوضاع به مراتب فاجعه بارتر بود و بسیاری پول های مشکوک توسط آدم های غیرسینمایی و عجیب وارد سینما شد که جز ضربه زدن بر پیکره فرهنگ و هنر کشور، به حاشیه راندن تهیه کنندگان قدیمی و گران کردن سینما هیچ دستاوردی نداشت. سینما در سال های اخیر نتوانست هیچ دستاورد قابل اعتنایی در حوزه فرهنگی و هنری کشور داشته باشد. متأسفانه در این سال ها ما شاهد گران شدن سینما، عدم استقبال مردم، بیکاری و خانه نشینی بخش اعظمی از هنرمندان و... بودیم.

سیدهادی محقق کارگردان سینما با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: بهترین تعبیری که می توانیم از وضعیت سینما طی ۸ سال گذشته داشته باشیم این است که بگوییم سینمای ایران طی سال های اخیر مرتب در حال درجا زدن بود و هیچ اتفاق نو، دستاورد مثبت و رو به جلویی را در این سال ها شاهد نبودیم. فیلم هایی که در این سال ها تولید شدند هیچ اتفاق مبارکی در سینما محسوب نمی شوند؛ ما باید بدانیم اگر برخی فیلم ها طی این سال ها مورد توجه برخی منتقدان، اهالی رسانه و یا مردم قرار گرفتند به دلیل آن بوده که ما به حداقل ها بسنده کرده ایم و این افراد آنقدر کارهای ضعیف دیده اند که وقتی یک کار معمولی یا متوسط می بینند دچار شگفتی می شوند!

سهیل سلیمی کارگردان سینما نیز تصریح کرد: هرآنچه دولت تدبیر و امید در ۸ سال گذشته ارائه کرد تابلوی تمام نمایی از یأس و ناامیدی بود و متأسفانه نه تنها در حوزه فرهنگ و هنر که در تمامی بخش ها و حوزه ها ما شاهد نقصان و خسران فراوانی بودیم به نحوی که هیچ دستاورد مثبت و نقطه عطفی در کارنامه مدیران این دولت دیده نمی شود. در حوزه فرهنگ و هنر، سیاست، اقتصاد و... ما شاهد بحران و فجایع جدی در این سال ها بودیم که موجی از انتقادات را در بین آحاد افراد جامعه به وجود آورد.

رضا برجی مستندساز برجسته کشور با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: طی ۸ سال گذشته حوزه فرهنگ و هنر بالاخص سینما مانند ساختمان پلاسکو آتش گرفت و ویران شد؛ همه این اتفاقات از ندانم کاری های مدیرانی بود که برای اداره این حوزه بسیار مهم هیچ تخصص و مهارتی نداشتند و اقدامات شان تنها باعث تخریب سینمای کشور شد و حالا مشخص نیست کسی می تواند پیدا شود که این سینمای ویرانه را از نو بسازد یا خیر!؟ سینمای ما طی این سال ها از دنیا بسیار عقب افتاد به نحوی که ما هیچ اثر قابل تأمل و درخشانی برای عرضه به بازارهای بین المللی نداشتیم. مدیرانی که در دهه ها قبل سیر می کردند باعث شدند تا سینمای ایران به عنوان یک رسانه بسیار مهم و تأثیرگذار به شدت از هم ترازان خود عقب بیفتد که این اتفاق بسیار تلخ و ناراحت کننده است.

ابراهیم اصغری تهیه کننده سینما نیز متذکر شد: عملکرد دولت تدبیر و امید در اغلب حوزه ها قابل دفاع نیست به ویژه بخش های فرهنگی و اقتصادی در این دولت به نابودی کشیده شد و به تبع آن سینما هم از این ویرانی و مشکلات در امان نماند و ما شاهد اوضاع بسیار متأثرکننده و اسفباری در این حوزه بسیار مهم بودیم. سینما نیازمند مدیری انقلابی است؛ ما نیاز به یک همت انقلابی توسط افرادی دغدغه مند و متعهد داریم تا شاید به این وسیله کمی اوضاع و احوال فرهنگی و هنری کشور از این ویران سرایی که برایش ایجاد شده بهتر شود!

امیرمحمد زند بازیگر سینما و تلویزیون نیز خاطرنشان کرد: بیلان تولیدات سینمایی طی سال های اخیر خود گواه بی عدالتی در حوزه فرهنگی و هنری کشور است؛ کافی است نیم نگاهی به این بیلان بیندازیم به خوبی متوجه می شویم که کلاً چند فیلم در سینما تولید شده، چه تعداد از افراد خودی مشغول کار و فعالیت بوده اند و در عوض چندین هزار نفر هم بیکار و خانه نشین در به در پی کار برای تأمین معاش روزانه شان به این سو و آن سو دویده اند و در نهایت چیزی دستگیرشان نشده است! من بسیار متأسفم که باید عنوان کنم در همین حوزه بازیگری در سینما طی سال های اخیر شاید تنها یک گروه ۵۰ نفره بوده اند که از این فیلم به آن فیلم رفته اند، دستمزدهای نجومی و خارج از عرف دریافت کرده اند و مابقی بازیگران بیکار بوده اند.

پیمان عباسی فیلمنامه نویس مطرح کشور با انتقاد شدید از عملکرد غلط مدیران سینمایی دولت تدبیر و امید طی ۸ سال گذشته اظهار داشت: طی ۸ سال گذشته سینمای کشور با فاجعه مدیریتی مواجه شد؛ وضعیت سینما طی این سال ها اصلاً خوب نبود و ما نه مدیرانی داشتیم که در مواقع بحرانی بتوانند تدبیری عاقلانه برای رفع معضلات سینما و سینماگران داشته باشند و نه حضور مدیرانی را شاهد بودیم که بتوانند با خلاقیت و دغدغه مندی اوضاع هنرهفتم را کمی بهتر کنند. برگزاری جشنواره فجر در بحران کرونا نشانگر بی اهمیت بودن وضعیت بد معیشتی هنرمندان برای مدیران است! یک نفر نیست از آقایان سوأل کند در این روزهای تلخ کدام جشن و جشنواره؟ شما دنبال چه چیزی در سینما می گردید؟ چرا این همه پول بیت المال را برای برگزاری رویدادی صرف می کنید که اصلاً نمی تواند به شکل و روال عادی هر ساله اش برگزار شود؟