به گزارش سینماپرس، آیین گشایش کانون فیلم خانه طهران با نمایش مستند «زمستان است» عصر روز جمعه ۴ تیر ماه در خانه طهران برگزار شد.

این مراسم با سخنان عبدالرضا گلپایگانی معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران، کیهان محمدخانی عضو هیات مدیره سازمان زیباسازی شهر تهران، محمد حکمت مدیر خانه طهران، منصوره اتحادیه تاریخ‌نگار، نویسنده، ناشر و استاد دانشگاه و رضا درستکار منتقد سینما با رعایت پروتکل‌های بهداشتی عصر روز جمعه ۴ تیر ۱۴۰۰ در خانه طهران آغاز شد.

محمد حکمت در ابتدای این مراسم با اشاره به شرایطی که پاندمی کرونا برای برگزاری برنامه‌های فرهنگی ایجاد کرده است، بیان کرد: خوشحالم که امروز با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، توانستیم نخستین چراغ این راه فرهنگی را روشن کنیم.

عبدالرضا گلپایگانی نیز ضمن ابراز خوشحالی از حضور در آیین گشایش کانون فیلم عنوان کرد: شهر تهران یا پایتخت ایران، گلستانی از شهرها و محله‌های مختلف است که هرکدام رنگ و بویی ویژه، و ریشه‌ای چند هزارساله در تاریخ کشور ما دارند. اما هنوز ما اطلاعات کمی درباره تهران داریم کدام‌یک از ما می‌داند تهران چند چنار ۴۰۰ ساله دارد؟ امروز چه کسی از وضعیت قنات‌های تهران خبر دارد و می‌داند که طولانی‌ترین قنات تهران در کجا واقع‌شده است؟ کدام‌یک از ما می‌دانیم که جاده ابریشم از کدام منطقه شهرری می‌گذشته است؟

او ادامه داد: هویت یک شهر را فقط مجموعه خیابان‌ها و ساختمان‌هایش نمی‌سازد. شهر، مجموعه پیچیده درهمی است که در بستر ارزش‌های مختلف تاریخی، زیست‌محیطی و… شکل می‌گیرد که ما باید پیوندمان را با این ارزش‌ها حفظ کنیم.

منصوره اتحادیه تاریخ‌نگار و نویسنده هم در سخنانی کوتاه از گشایش کانون فیلم خانه طهران ابراز خوشحالی کرد و درباره نام خیابان لاله‌زار گفت: به این دلیل به این خیابان لاله‌زار گفته می‌شد که در زمان‌های قدیم اینجا باغ لاله بوده است.

سپس مستند «زمستان است» به کارگردانی مهرداد زاهدیان که نگاهی به جغرافیای فرهنگی خیابان لاله‌زار دارد به نمایش درآمد و پس از آن با حضور کارگردان، جواد طوسی منتقد فیلم و رضا درستکار مجری و منتقد سینما مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

جواد طوسی در ابتدای این نشست گفت: اینکه چنین فضایی در بطن لاله‌زار قدیم شکل‌گرفته، مایه خوشحالی است. مخصوصاً در دورانی که ما فطرت را تجربه می‌کنیم، برگزاری چنین محافل نمایش فیلمی آن‌هم در چنین جغرافیایی نقطه امیدبخشی است و این نشان می‌دهد هنوز افرادی هستند که به گسترش فرهنگ اهمیت می‌دهند و می‌خواهند آن را تعمیم دهند.

زاهدیان کارگردان این مستند نیز بیان کرد: «زمستان است» فیلمی نوستالژیک نیست و نمی‌خواستم فیلم نوستالژیک بسازم. تم ذهنی‌ام برمی‌گردد به این‌که ما چطور دنیای مدرن را تجربه می‌کنیم و اینکه چرا دوران گذار از سنت به مدرنیته این‌قدر برای ما طولانی است و اتفاق نمی‌افتد.

او ادامه داد: این مضمون ذهنی من است که کم‌وبیش در فیلم‌های قبلی که کار کرده‌ام نیز قابل‌ردیابی است. چون فکر می‌کنم این موضوعی است که همواره باید به آن توجه و علت آن را جستجو کرد. علت اینکه چرا برای ما جریانی تکرار می‌شود و روبه‌جلو نمی‌رود. گاهی فکر می‌کنم این مسئله‌ای است که هرکدام از ما باید برایش پاسخی پیدا کنیم.

زاهدیان در پایان با بیان این‌که تم پنهان «زمستان است» درباره جوان‌مرگی است توضیح داد: در دوره‌ای میل به روشنفکری و جهان مدرن وجود داشت اما در کودتای ۲۸ مرداد این آرمان به محاق رفت. روایت «زمستان است» شبیه به کسی است که راه می‌رود و می‌بیند که کارتون‌خوابی در گوشه خیابان افتاده است. لبه آستینش را نگاه می‌کند و می‌بیند که زردوزی شده است. با او که حرف می‌زند درمی‌یابد که فرانسوی هم بلد است. درنهایت می‌فهمد که او نجیب‌زاده است. حالا این سؤال برایش به وجود می‌آید که چطور به چنین سرنوشتی دچار شده است. این افسوس یا غم نیست. بلکه تعریف سرگذشتی‌ست که اتفاق افتاده است.