کارگردان فیلم های سینمایی «استشهادی برای خدا» و «هفت دقیقه تا پاییز» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود:آنچه بسیار حائز اهمیت است اینکه مدیران نباید فکر کنند با توجه به کمیت گرایی می توانند سینما را از رکود خارج کنند. بی تردید با تولید و اکران فیلم های بی ارزش و چیپ به اسم سینمای کمدی و یا فیلم های بسیار پر هزینه ای که نمی توانند مخاطب را جذب کنند هیچ اتفاق مثبتی در خصوص رونق سینما رخ نخواهد داد.

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه رکود مطلق سینماها تنها به دوران کرونا بازنمی گردد و ما قبل از آن هم شاهد بی میلی بخش اعظمی از مردم نسبت به سینما بودیم اظهار داشت: یکی از دلایل اصلی این اتفاق آن بود که نهایتاً در سینمای ایران با اغماض سالی حدود ۶-۷ فیلم خوب تولید می شد که می توانست ضمن جذب مخاطبان علاقمند به سینما، آبروی سینمای ایران را در عرصه بین الملل هم حفظ کند که البته همین تعداد محدود فیلم ها نیز به واسطه تلاش سازندگان شان تولید شده اند و دولت در تولید آن ها دخالتی نداشته است.

امینی متذکر شد: وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی دولت سیزدهم باید به صورت انتحاری وارد میدان شده و سینما را از نو بنا کنند تا امید و روشنی وارد سینما شود. سینمای ایران امروز نیاز به محتوای امیدبخش دارد. باز هم تأکید می کنم منظور از فیلم های امیدبخش فیلم های چیپ و خنده دار نیستند که فرهنگ و هویت ما را نابود می کنند بلکه فیلم هایی که حتی اگر سوژه های انتقادی دارند در نهایت روزنه امیدی در آن ها دیده می شود و برای جامعه می توانند امید و انگیزه و نشاط و پویایی به ارمغان بیاورند.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: مدیران جدید سینمایی باید با بهره گیری از حافظه تاریخی شان و نگاه به تمام ویران گری های مدیران گذشته سینمایی تمام تلاش خود را به کار ببرند و طرحی نو دربیندازند تا شاید از قبل این اتفاق کمی اوضاع و احوال سینمای ایران بتواند بهبود پیدا کند.