تهیه کننده فیلم های سینمایی «سه و نیم» و «پرنده باز کوچک» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما قبل از هر چیز باید اهمیت شهادت را در فرهنگ ناب شیعی درک کنیم. احیاءگر فرهنگ شهادت حضرت امام خمینی (ره) هستند. ایشان فرهنگ شهادت را احیاء کردند و ما تأثیر احیای این فرهنگ را در گوشه گوشه دنیا می بینیم به ویژه با زیاده خواهی های استکبار جهانی مثل اسرائیل و... این فرهنگ بیش از پیش در میان مسلمانان و افراد آگاه دنیا دیده می شود.

وی ادامه داد: کسانی که نظریه حضرت امام (ره) را پذیرفتند و نصب العین خود قرار دادند و در مسیری که ایشان احیاء کرد حرکت کردند افرادی هستند که شهادت را برگزیدند. شهدا پیشکسوتان و قافله سالاران مسیری بودند که خمینی کبیر (ره) احیاگر آن بود.

شرف الدین سپس با بیان اینکه پرداختن به زندگی شهدا یعنی پرداختن به انقلاب تصریح کرد: پرداختن به زندگی شهدا در سینما یعنی احیای تفکر امام خمینی (ره) و احیای دین باوری و جهان بینی توحیدی؛ متأسفانه این بخش مغفول مانده و کم کاری زیادی در آن شده؛ فرهنگ شهادت که برآمده از زندگی شهدا است نیاز به کار جدی دارد تا به عنوان یک خط دائمی در جریان فرهنگی کشور به ویژه فیلمسازی یا کتاب و شعر و هنر و ادبیات احیا شود.

این سینماگر تأکید کرد: زندگی شهدا باید جریان مستمر فرهنگی در کشور ما قرار بگیرد. متأسفانه شهدایی که در تاریخ ما و جهان اسلام وجود دارند به صورت فرهنگ فراگیر ارائه نشده اند و هرزگاهی به صورت اتفاقی به تعدادی از ایشان پرداخته شده است. ما تعداد کثیری شهید از دوران انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، ترور، مدافعان حرم و... داریم که باید به زندگی تمامی آن ها در سینما پرداخت کنیم.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «چوب خط» و «فرزند صبح» متذکر شد: متأسفانه سینمای ایران در مورد زندگی شهدا کم کاری بسیاری دارد و گویا قرار هم نیست هیچ کار مثبتی در این راستا صورت گیرد چرا که هیچ اثر و نشانه ای از سوی مدیران برای پرداختن به زندگی شهدا در سینما نمی بینیم!

شرف الدین افزود: به فرموده حضرت امام (ره) شهید بهشتی یک ملت بود برای ما؛ حضرت امام (ره) در جایی می فرمایند شهید عراقی به اندازه ده نفر کار کرد. چرا این ها دیده نمی شوند؟ چرا ما شهید بهشتی را در فیلمی مانند «ضد» باید ببینیم که از کنار کادر می گذرد؟

وی در پایان این گفتگو تصریح کرد: مسأله نفوذ که رهبر معظم انقلاب می فرمایند همین است! عده ای در مسندهایی قرار می گیرند که مواظبت کنند کارهای مثبتی انجام نگیرد و این دوران تاریخی شکوهمند آرام آرام به فراموشی سپرده شود. اگر تک و توک کار می شود دغدغه شخصی است نه برنامه ریزی دولتی و تشکیلاتی و ما اثری از احیای تفکر انقلاب در سینما و سایر بخش های فرهنگی و هنری کشور نمی بینیم و این مسئولان فرهنگی و هنری هستند که باید پاسخ بدهند چرا این روش را پیش گرفته اند؟