این کارشناس سینما و عضو سابق شورای پروانه نمایش سینمای خانگی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: در پیشینه تاریخی کشور ما تأکید بر خواندن و کسب دانش بعد از دوران اسلام از سابقه بلندی برخوردار است. این پیام بلند حضرت فردوسی یعنی «ز گهواره تا گور دانش بجوی» قرن ها پیش در ادبیات فارسی مطرح بوده و قرآن ما، ائمه ما، پیامبر ما همگی انسان ها را به کسب دانش تشویق کرده اند.

وی ادامه داد: شکر خدا ما کشوری هستیم که بعد از رسالت پیامبران الهی برجسته ترین انقلاب فرهنگی تاریخ بشر را رقم زدیم و این انقلاب جز از راه فکر و اندیشه و تعقل تحقق پیدا نمی کرد.

پوریامین در همین راستا متذکر شد: از این رو باید سینمای ما هم دارای اندیشه و خرد و پیام انسانی باشد. هر فیلمی باید پیامی داشته باشد و پیام هر فیلم حاصل اندیشه است و اندیشه از مطالعه و تحقیق به دست می آید. بی شک چنانچه اثری عاری از تحقیق باشد هم روزآمد نیست هم ماندگاری ندارد. تجربه ثابت کرده بسیاری آثاری که فیلمسازان در خلوت خود نوشتند بر مبنای تخیلات خودشان بدون تحقیق و مطالعه آن را به تولید رساندند نتوانسته مخاطب چندانی پیدا کند و مخاطب به دیدار آن اثر ننشسته است.

این کارشناس فرهنگی تأکید کرد: ما برای اینکه همذات پنداری و باورپذیری ایجاد کنیم باید کارمان بر مبنای تفکر و مطالعه و تحقیق و پژوهش باشد. فیلمساز یا باید وضعیت فعلی را بر اساس آنچه در جامعه رصد می کند ارزیابی کند یا باید فیلمش را بر اساس حالات روانی جامعه بسازد و در هر دو صورت باید مطالعه میدانی داشته باشد.

وی افزود: فیلمساز در فیلمش به آسیب ها و موفقیت ها اشاره کند، به تاریخ جامعه بشری اشاره کند، به آینده پیش روی جامعه اشاره کند چه زمانی می تواند این کار را درست انجام دهد وقتی کارش بر مبنای مطالعه و رصد و تحقیق باشد در آن صورت می تواند به خوبی اثرش باورپذیر شود.

پوریامین متذکر شد: یکی از عوامل جذابیت در سینمای ایران پرداختن به باورهای عمومی جامعه است. باید مخاطب خودش را جای قهرمان بگذارد و فیلمساز باید بتواند اساس و ریشه باورها و فرهنگ عمومی و عرف جامعه را تحقیق کند اگر این کار صورت گیرد فیلم به ذائقه مخاطب خوش می نشیند اما اگر بر مبنای کپی سازی از اثر خارجی باشد هم ماندگاری ندارد و هم در گیشه فروش آنچنانی نمی کند.

وی در پایان این گفتگو افزود: دنیای امروز در حوزه سینما دنیای مطالعه و تحقیق است و آثاری که در سینمای دنیا مشاهده می کنیم نشان دهنده آن است که مطالعه و تحقیق به روی آداب و رسوم صورت می گیرد و هر اثری بدون تحقیق و مطالعه تولید شود در جهان امروز هیچ جایگاهی نخواهد داشت.