عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس افزود: جشنواره فیلم فجر ماهی افتاده بر خاکی است که آرزوی قطره ای آب زلال را در سر می پروراند؛ جشنواره فیلم فجر باید زیر نظر و توسط هنرمندان و منتقدان سینمایی سیاست گذاری و برگزار شود البته هنرمندانی که از دانش آکادمیک برخوردارند و منتقدانی که دارای مدرک تحصیلی مرتبط و سواد و شعور رسانه ای هستند.

وی ادامه داد: جشنواره فیلم فجر یک جشنواره کاملاً دولتی و سیاسی است. متولیان، سیاست گذاران و برگزارکنندگان این جشنواره سالها است که زرورق «سینما» را بر روی شکلات «سیاست» می کشند و آن را تحت عنوان معتبرترین فستیوال سینمایی در ایران برگزار می کنند. جشنواره فجر هیچ گاه حتی در یک دوره هم از سیاست فاصله نگرفته است. این جشنواره بیشتر از آن که به ارتقای سینمای ایران بیاندیشد در پی تبلیغ برخی مقاصد سیاسی است و شاید به همین خاطراست که همیشه در جمع هیأت انتخاب و هیأت داوری شاهد حضور فرد یا افرادی هستیم که با نگاه سینمایی به آثار توجه نمی کنند.

این کارشناس ارشد مدیریت رسانه خاطر نشان کرد: جشنواره علی الظاهر سینمایی فیلم فجر از همان دوره اول تا کنون به اصول علمی و آکادمیک سینما آن قدر که باید توجه نداشته است و در بسیاری از دوره ها پشیزی ارزش برای منتقدان سینما، استادان دانشکده های سینمایی، خبرنگاران و عکاس ها قائل نبوده است. علم سینما معیار گزینش هیأت انتخاب فیلم ها و هیأت داوران نبوده است؛ سال گذشته یک فیلم تلویزیونی که حکم خلاصه سریال را داشت را سیمرغ باران کردند در حالی که جشنواره فجر برای ارزیابی فیلم های سینمایی برگزار می شود نه برای هندوانه گذاشتن زیر بغل فیلم های تلویزیونی!

وی گفت: خانه سینما هرگز نتوانست جلوی ورود آدم های بی ربط و فرمایشی را به هیأت های انتخاب و داوری بگیرد و منتقدان سینما و هنرمندان را جایگزین آن ها کند. انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی و استادها و کارشناسان دانشکده های سینمایی زورشان به جشنواره فجر نرسید. سینمای ایران و جشنواره فجر بیش از چهار دهه است که گرفتار آفت ایدئولوژی زدگی است شاید به همین خاطر است که بسیاری از ارگان ها و تشکل های بیرون از مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به خود اجازه می دهند تا در امور سینمایی دخالت کنند و برای سینمای ایران تصمیم بگیرند و علیه آن جریان راه بیندازند.

خرازی ها با بیان اینکه مخفی کاری و تبعیض از سر تا پای جشنواره فیلم فجر می بارد متذکر شد: این جشنواره شفاف نیست، خودش را ملزم به شفاف سازی نمی داند، پر از حاشیه است و همیشه حاشیه های آن پررنگ تر از متنش است! سیاست گذاری این جشنواره پشت درهای بسته صورت می گیرد. شروع به کار هیأت انتخاب بدون آن که اسامی آن ها از قبل اعلام شود یکی از نمودهای مخفی کاری عمدی چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر است.

این منتقد تصریح کرد: متولیان چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر با این مخفی کاری ها هنوز جشنواره شروع نشده در حال دامن زدن به حاشیه ها هستند. این توجیه که عدم اعلام اسامی هیأت انتخاب به خاطر آن است که ایشان در محیطی آرام و به دور از پیش داوری و توصیه و سفارش بتوانند فیلم ها را ببینند و برگزینند توجیه قابل قبولی نیست زیرا دیری نمی گذرد که اهالی سینما و هنرمندان به اسامی هیأت انتخاب پی می برند و برخی از کسانی که متقاضی شرکت در جشنواره هستند تلاش های خود را برای راهیابی فیلمشان به رقابت سیمرغ از طریق تلفن، توصیه و سفارش آغاز می کنند. یک عده هم که در رده فیلمسازان خودی قرار می گیرند خیال شان از پیش راحت است که بدون تلاش و توصیه و سفارش جواز ورود به رقابت را کسب خواهند نمود.

وی فیلم تأکید کرد:سال ها سانس های خوب و پرتماشاگر سینماهای جشنواره به شیوه ای تبعیض آمیز در اختیار سینماگران خودی قرار می گرفت که بعضاً فیلم های درپیت و سفارشی می ساختند. هر چند در سال های اخیر جدول نمایش فیلم های جشنواره در کاخ جشنواره از طریق مراسم قرعه کشی بسته می شود اما سانس بندی سالن های مردمی تغییر چندانی نکرده و همچنان سانس های ممتاز به فیلمسازان خودی اختصاص می یابد، فیلمسازانی که در موارد قابل توجهی فیلم های نازل شان با برچسب کاذب «ارزشی» از پیش جواز ورود به جشنواره را گرفته است. این نوع سانس بندی تبعیض آمیز حاکی از آن است که متولیان جشنواره می خواهند مردم فیلم هایی را ببینند که مبلغ دیدگاه رسمی و به اصلاح بی ضرر هستند.

این منتقد فیلم گفت: جشنواره امکان و محلی است برای کشف و معرفی استعدادهای هنری اما جشنواره فیلم فجر آنقدر غرق در «سیاست» است که چنین رسالتی را به راحتی نادیده می گیرد. این جشنواره ای است که داستان، پیام سیاسی و محتوای فیلم ها و ایدئولوژی نهفته در آن ها برایش مهم است و توجه چندانی به تکنیک های سینمایی نمی کند در حالی که بیش از نیمی از سیمرغ هایش سیمرغ های تکنیکی است نه محتوایی و ایدئولوژیک!

این کارشناس ارشد مدیریت رسانه ضمن تاکید بر این نکته که جشنواره فیلم فجر بر خلاف آن چه در رسانه ها اعلام می شود یک جشنواره «مردمی» نیست، گفت: تبعیض نه تنها در راستای دیده شدن هر چه بیشتر فیلم های فیلمسازان خودی اعمال می شود بلکه حتی در ردیف و شماره صندلی تماشاگران و سالن های نمایش فیلم نیز مشهود است. بلیت های مهمان و بلیت های ویژه همه ساله بدون استثناء در دست افراد بی ربط با سینما دیده می شود که همراه خانواده و فرزندان به سینماهای جشنواره می آیند و در بهترین ردیف ها می نشینند انگار به پیک نیک و برای تفرج آمده اند! هنگام خرید بلیت از سایت های جشنواره هم بلیت های ردیف های جلو نصیب مردم می شود در حالی که روابط عمومی جشنواره مدام شعار «مردمی» بودن جشنواره فجر را در بوق و کرنا می کند!