به گزارش سینماپرس، قطب‌الدین صادقی در گفت وگو با ایرنا و در توضیح فعالیت های متاخر خود بیان کرد: مرکز تئاتری به اسم شانو داشتیم که پس از حدود ۷ سال فعالیت و تلاش منحل شد و به حکم دادگاه از آن فضا بیرونمان کردند، وسائلمان را بیرون ریختند و هرچه هزینه کرده بودیم (به پول امروز حدود ۱۰ میلیاردتومان) برباد رفت.

بازیگر فیلم سینمایی گناهکاران (فرامرز قریبیان ۱۳۹۰) ادامه داد: شانو مرکز خلاقیت و ابداع و تجربه بود که متاسفانه داغش بر دلمان ماند. محوطه و حیاط و هر آنچه در آنجا ساخته بودیم را برای صاحب ملک گذاشتیم و بیرون آمدیم.

وی توضیح داد: برایم سال بدی بود؛ حدود ۸ ماه بیکاری و تعطیلی داشتم و این که هیچ نهاد و شخصیت هنری و فرهنگی ای به من کمک نکرد و این بی جایگاهی فرهنگ و هنر را نشان می‌دهد. البته از نوروز سال گذشته تا نوروز امسال ده نمایشنامه نوشته‌ام، سمینارهایی را برگزار کردم و در جشنواره های گوناگون به شکلی دیگر فعال بوده‌ام.

صادقی با اشاره به فعالیت هایی که قرار است در سال جاری انجام دهد، گفت: ابتدای سال تئاتر عروسی خون اثر فدریکو گارسیا لورکا (نویسنده اسپانیایی) قرار بود، روی صحنه برود که نشد و قرار است دوباره جمع شویم و تمرین کنیم تا از اول تابستان احتمالا در ایرانشهر اجرا برویم.

تماشاخانه شانو

بازیگر نمایش پهلوان اکبر می‌میرد (نخستین نمایشنامهٔ بلندِ بهرام بیضایی که در چهار پرده، پاییزِ ۱۳۴۴ در تالارِ ۲۵ شهریورِ تهران به کارگردانیِ عبّاس جوانمرد به نمایش درآمد) ادامه داد: به جز این نمایش نمایش دیگری به اسم ترس و نکبت رایش سوم از برتولت برشت (نمایش نامه نویس آلمانی) را قرار بود روی صحنه ببریم که آن را هم بعد از عروسی خون دست می گیریم که انشالله روی صحنه برود.

وی در پاسخ به این پرسش که خاستگاه بازیگری کجاست، اظهار داشت: بازیگری قبل از هرچیز یک آمادگی فطری است؛ برخی برای کار خاصی ساخته شده اند، مثلا من نقاش نمی شوم و این آمادگی در من نیست اما در دیگری وجود دارد و برای این کار ساخته شده است.

بازیگر مجموعه معمای شاه (محمدرضا ورزی ۱۳۹۴-۹۵) یادآور شد: علاوه بر استعداد آنچه مهم است آموزش است برای این که هرچه هست خام است و شما باید تکنیک ها، روش ها و سبک ها را بیاموزید؛ همه چیز یادگرفتنی است مثلا غذاخوردن، راه رفتن و صحبت کردن و حتی اینها را زمانی یاد گرفته اید وای به حال یک هنر که نیاز به آموزشی تخصصی دارد.

صادقی بیان کرد: منتهی همه اینها باید یک مداومت همراه باشد؛ اگر امروز نمایشی را بازی کنید و بروید تا ۵ سال دیگر به هیچ جایی نمی رسید. بنابراین در کنار این استعداد فطری، آموزش و مداومت لازم است. مداومتی که برآمده از شور و علاقه شماست (اگر علاقه نباشد و بدل به یک کار منظم نشود به هیچ جایی نمی رسید).

بازیگر سریال کیف انگلیسی (سیدضیاالدین دری ۱۳۷۸) گفت: و چهارم این که باید مطالعه کنید؛ آدم بیسواد به هیچ جایی نمی رسد.

صادقی بیان کرد: این ۴ مورد باید دوش به دوش همدیگر به عنوان شرایط اولیه باشند تا یک هنرمند به وجود بیاید.

به گزارش ایرنا، قطب‌الدین صادقی (۱۳۳۱) فیلم‌نامه‌نویس، نمایشنامه‌نویس، مترجم، کارگردان تئاتر، بازیگر سینما و تلویزیون در سال ۱۳۵۴ مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ هنرهای نمایشی، از دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت نمود.

سپس دورهٔ کارشناسی ارشد (سال ۱۳۵۷) و دکترا در زمینه مطالعات هنرهای نمایشی (سال ۱۳۶۴) خود را در دانشگاه سوربن فرانسه به پایان رساند. پس از پایان تحصیلات در کنار تدریس در دانشگاه‌های مختلف، به فعالیت‌های هنری و ادبی و نگارش نمایش‌نامه و اجرای تئاتر پرداخت.

وی دبیر مجموعه ۱۰۰ جلدی «تئاتر معاصر جهان» است که تاکنون ۷۸ جلد آن در نشر قطره منتشر شده؛ از جمله: بیان بدنی بازیگر، تئاتر و همزادش، تحلیل متون نمایشی، نشانه‌شناسی تاتر، فن بیان تاتر، تئاتر در آسیا، هنر نمایش‌نامه نویسی، هنر کارگردانی در تاتر، تئوری درام مدرن، بازنگری در بازیگری.

صادقی با آثارش در چندین دوره جشنواره تئاتر فجر حضور داشته که از این میان می‌توان به جشنواره فجر سال ۱۳۷۱ اشاره کرد. صادقی در این دوره حقه‌های اسکاپن نوشته مولیر را در کنار آثاری نظیر سیرک به نویسندگی و کارگردانی حسین نوری و یادگار سال‌های شن به نویسندگی و کارگردانی علی رفیعی به روی صحنه برد. همچنین او در چهاردهمین جشنواره تئاتر فجر در سال ۱۳۷۴ مویه جم را در کنار رقبایی نظیر سیاوش تهمورث با نمایش صورت به صورت، چیستا یثربی با نمایش سرخ سوزان، حسین نوری با نمایش شهود و کوروش تهامی با نمایش فردا عرضه کرد.