کارگردان مستندهای «حبیب الله» و «چرخ ها و پاهای دونده» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مستند «اُ-۳۲۴» در مورد عطاالله صفوی است که زمان متفقین توده ای بوده و به دلیل عشق به کمونیست ها به شوروی می رود اما او را لب مرز می گیرند و ۹ سال در گولاک در اردوگاه کار اجباری زندگی می کند و و قتی استالین می میرد او را آزادش می کنند و وی به تاجیکستان می رود و پزشک می شود و سپس به ایران برمی گردد که این برگشت برایش خوب نبوده و دوباره به تاجیکستان می رود. صفوی همه این اتفاقات را که از کودکی تا بزرگسالی اش تعریف می کند اما ما در مستند «اُ-۳۲۴» تنها بخش جنگ جهانی دوم را از خاطراتش به تصویر کشیدیم. در واقع مستند «اُ-۳۲۴» متعلق به زمانی است که شوروی به شمال و انگلیس به جنوب ایران حمله می کنند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است در آینده بخش‌های دیگر زندگی این شخصیت را به صورت فیلم مستند دیگری به تصویر بکشید اظهار داشت: خیر؛ دلیلی برای این کار نمی بینم ضمن اینکه باید بگویم ایشان فوت شده‌اند و دیگر حتی امکان دسترسی به او را نداریم.

حاجی یوسف در خصوص مدت زمان تولید مستند «اُ-۳۲۴» متذکر شد: تولید این کار تقریباً نزدیک به یک سال طول کشید. البته فیلمبرداری کار سال ها قبل توسط خانم سحر جعفری جوزانی انجام شده بود؛ یعنی ایشان وقتی در سال ۱۳۸۰ همراه با پدرشان برای انتخاب بازیگر به تاجیکستان رفته بودند به صورت اتفاقی با این شخصیت آشنا می شوند؛ ماجرا از این قرار بوده که گویا این آقا پسرش را به محل استقرار عوامل فیلم می فرستد و این پسر می گوید که پدر من حرف هایی دارد و به همین علت هم خانم سحر جعفری جوزانی با او مصاحبه می کند و فیلمبرداری می کنند و این راش ها در آرشیو دفتر باقی مانده بود. زمانی که من پشت صحنه «در چشم باد» را کپچر می کردم به صورت اتفاقی با این کاراکتر آشنا شدم و تمایل خود را برای تولید مستند در رابطه با زندگی اش اعلام کردم که آقای مسعود جعفری جوزانی توضیحاتی در خصوص وی به من دادند دادند و سحر خانم هم بخش های تاریخی اش را نوشت و من هم فیلم های آرشیوی پیدا کردم و کار را مونتاژ کردیم و به مستند «اُ-۳۲۴» رسیدیم که مسعود جعفری جوزانی گوینده متن این مستند است!

این فیلمساز در بخش دیگری از این گفتگو در خصوص اهمیت جشنواره سینماحقیقت اظهار داشت: جشنواره سینماحقیقت تنها جشنواره‌ای است که به صورت خالص برای مستند است و ما جشنواره این چنینی دیگری را در کشورمان نداریم و همین باعث شده تا این رویداد برای مستندسازان بسیار مهم باشد.

وی در راستای معضلات مستندسازان توضیحاتی ارائه و با بیان اینکه مستندسازان در خارج از کشور درآمدهای خوبی دارند اما در ایران امکانات و بودجه مناسبی برای تولید آثارشان دریافت نمی‌کنند تصریح کرد: معضل مالی مسأله اصلی همه فیلمسازان مستند است. وضعیت بودجه تولید مستند آنقدر بد است که من شنیدم برخی به مستندسازان می‌گویند با جایی که صحبت می‌کنی برآوردت را اگر ۲۰۰ تومان شده بیشتر بگو تا حداقل ۷۰ تومان بگیری!

حاجی یوسف تأکید کرد: اگر مستندساز تجهیزات داشته باشد برایش تولید فیلم به صرفه‌تر می‌شود و اگر بخواهد تجهیزات کرایه کند همه‌اش هزینه می‌شود. مستندسازان به اجبار اغلب خودشان فیلم‌های شان را تدوین و اصلاح رنگ و... می‌کنند تا مجبور نشوند بابت آن هزینه‌ای متقبل شوند و در نهایت هم رقمی برای خودشان بماند. این اتفاق در صورتی است که بر اساس تحقیقات و شنیده ها در خارج از کشور به صورت دقیقه‌ای به مستندسازان بودجه پرداخت می‌کنند و آن ها خیلی خوب پول در می آورند اما اغلب ما در ایران با زجر بسیار کار می کنیم!

وی در پایان این گفتگو تأکید کرد: ارگان‌ها به آن صورت که باید پول به مستندسازان نمی‌دهند. مستندسازان برای درآمد مجبورند سراغ ساخت فیلم‌های تبلیغاتی بروند که مردم در اینستاگرام بگذارند. وضعیت مستندسازی آنقدر بد شده که ما وقتی به کسی می‌گوییم مستندساز هستیم فکر می‌کنند داریم وقت مان را تلف می‌کنیم؛ البته اگر منصفانه قضاوت کنیم اشتباه هم فکر نمی‌کنند چرا که واقعا کار ما به گونه‌ای اتلاف وقت شده است!