بازیگر فیلم های سینمایی «سرو زیر آب» و «هیس، دخترها فریاد نمی زنند» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: بهترین عبارتی که برای وضعیت فیلم های در حال اکران می توان به کار برد عبارت فیلمسوزی است. تعداد سالن ها و سانس ها خود گواه چگونگی اکران است! من ترجیح می دهم تشخیص و قضاوت این وضعیت را به مخاطبان فهیم و آگاه واگذار کنم!

وی سپس با انتقاد شدید از سیاست گذاری کلی فرهنگی کشور اظهار داشت: واقعا نمی دانم آیا عمدی در کار است که برخی کارهای فرهنگی دیده نشوند؟ آیا این نوع رفتارها از سر آگاهی است یا ناآگاهانه شاهد چنین اتفاقاتی هستیم؟ چرا باید این اتفاق رخ بدهد که من فیلمساز با پخش دعوا داشته باشم و پخش کننده با سینمادار دعوا کند؟ ما شاهد یک چرخه معیوبی هستیم که همه به جان یکدیگر افتاده ایم و غافل هستیم که سیاست فرهنگی مان باید بر اساس چه پارامترهایی باشد!

اسکندری در همین راستا ادامه داد: من نمی توانم بعد از دوره کووید و شلوغی های سال گذشته که ضرر زیادی به سینما رساند به پخش کننده ها و سینمادارها بگویم چرا فقط فیلم های کمدی اکران می کنید؟ اما می توانم این انتقاد را از سازمان سینمایی داشته باشم که چرا بدون برنامه ریزی پروانه نمایش می دهند؟ آیا اعطای این پروانه نمایش ها فقط برای این است که جلوی انتقاد و اعتراض فیلمسازان را بگیرند؟

این سینماگر خاطرنشان کرد: من اگر شده فیلمم را کافه به کافه ببرم و نمایش دهم از دوستان دغدغه مند و فعالان فرهنگی و کنش گران حوزه های مختلف می‌خواهم که در خصوص این اثر نظرات شان را اعلام کرده و راجع به آن حرف بزنند و نقد بکنند چرا که «خورشید آن ماه» بر اساس یک دغدغه فرهنگی تولید شده و بنده معتقدم ما نباید اجازه دهیم در سونامی ابتذال جریانات فرهنگی از بین برود!

این هنرمند متذکر شد: «خورشید آن ماه» اولین فیلم سینمای ایران به زبان بلوچی است. جای این فیلم در جشنواره بود. این فیلم نشان دهنده فرهنگ قومی است که مهجور مانده اند و زبانی است که تاکنون شنیده نشده و جغرافیایی است که می تواند برای هر گردشگری جذاب باشد؛ در ساخت این فیلم یک مسئولیت اجتماعی وجود دارد و به جز حمایت های اولیه که رئیس منطقه آزاد با هدف نشان دادن فرهنگ بلوچستان حمایت مالی کرد هیچ ارگان و سازمان دیگری قدم برنداشته و موانع بسیار هم سر راه تولید آن بوده؛ من نه به خاطر فیلم خودم که برای اینکه مردمان سیستان و بلوچستان این اثر را تولید کردم.

بازیگر فیلم های سینمایی «ملی و راه های نرفته اش» و «نیمه شب اتفاق افتاد» تأکید کرد: بدیهی است که بخشی از رسالت سینما فرهنگ سازی وتوجه به مقولات فرهنگی است و بخش دیگرش سرگرمی و خوش کردن احوال مردم است! رئیس سازمان سینمایی و وزیر ارشاد و مدیر اداره نظارت نباید اصل کار خود را فراموش کنند. آن ها نباید اجازه دهند ابتذال در سینما بیش از این رواج پیدا کند؛ از طرف دیگر این رسالت منتقدان، اهالی مطبوعات و فرهنگیان و هنرمندان است که مرتب این جریان را گوشزد کرده و از مسئولان فرهنگی مطالبه بهبود وضعیت فرهنگی و هنری کشور را داشته باشند.

اسکندری تصریح کرد: خاصیت ابتذال سرایت با سرعت بالا است؛ از سوی دیگر ایجاد ونگهداری جریانات فرهنگی بسیار سخت و دشوار است. ما موظفیم در راستای فرهنگ سازی گام برداریم و شناخت درستی از تمامی قومیت‌های کشورمان پیدا کرده و توسط آثار سینمایی به مخاطبان ارائه دهیم.

وی با بیان اینکه من نه فقط به مسائل اجتماعی داخل کشور که حتی به جنگ در غزه و افغانستان هم فکر می کنم گفت: من بیشتر از اینکه خود را فیلمساز بدانم، خودم را یک مسئول اجتماعی می دانم. معتقدم یک هنرمند باید به عنوان اهل فرهنگ، فرهنگ غنی کشور خود و استان های مهجور را معرفی کند و سعی کند پل ارتباطی خوب بین مرکز و آن استان باشد. تمایل شخصی ام این است که یک‌پل ارتباطی باشم بین مردم برای اینکه فرهنگ یکدیگر را بهتر بشناسند.

این سینماگر یادآور شد: من اولین بار که به استان سیستان و بلوچستان برای شرکت در جشنواره لباس دعوت شدم بسیار ترسیدم و فکر کردم آنجا محل خطرناکی است اما به اصرار رئیس بنیاد رودکی وقت به آنجا رفتم. زمانی که به این استان رسیدم از تفکرات قبلی خود شرمنده شدم؛ به عنوان کسی که حرفه‌ام سینما و تئاتر است و کتاب می‌خوانم دیدم تصورم چقدر بد بوده است. آن‌ها مردمانی با فرهنگ و مهربان با تاریخی غنی هستند. من همان جا پیشنهاد دادم که با سینما می توان این تصویر غلط را از ذهن مردم پاک کرد. معتقد بودم باید این حجم زیبایی و شگفتی را از طریق سینما منتقل کرد. قرار بود بنده صرفا تولید این فیلم را بر عهده داشته باشم و کس دیگری کارگردان باشد اما پس از استعفای ایشان از کارگردانی خودم این مسئولیت را پذیرفتم.

اسکندری در پایان این گفتگو تأکید کرد: تمامی عواید حاصله از «خورشید آن ماه» صرف ساخت مرکزی فرهنگی در بلوچستان می شود. مرکز فرهنگی می تواند ایجاد رویا کند و می تواند خیال کودکان این خطه را بپرواند و امیدوارم که مردم عزیزمان با دانستن این مطلب حتما به تماشای این فیلم بروند.