تهیه کننده فیلم های سینمایی «فرزند صبح» و «بی همتا» در گفتگو با سیدرضا منتظری افزود: بر اساس تحقیقات انجام شده در دنیا وقتی جامعه اس سترون و تهی می شود به هجو روی می آورد. ما وقتی تاریخ هجو را در ادبیات جهان وقتی بررسی می کنیم متوجه می شویم هجو زمانی مورد استقبال قرار گرفته که جامعه خالی و بی سواد و بی معرفت و تهی و بی دانش بوده است. وقتی وزنه علمی در جامعه وجود داشته باشد شکسپیر و امثال آن پیدا می شود!

وی ادامه داد: اینکه امروزه فیلم های کمدی فروش دارند یک فاجعه است؛ مسئولان عنوان این وضعیت اسفبار را نباید رونق بگذارند! یکی از ضعیف ترین و بدترین ایام سینمای ایران همین روزها است؛ اینکه فیلم هایی که در دولت گذشته ساخته شده امروز فروش می کند مایه شرمساری است! در یک جمله اینکه فروش فیلم های کمدی نه تنها افتخار نیست که مصداق بارز سرشکستگی است!

شرف الدین با بیان اینکه این روزها نیروهای توانمند سینما به وضعیت فلاکت باری افتاده اند تصریح کرد: نه فقط در سینما چنین وضعیتی وجود دارد بلکه در خیلی از کسب و کارها امروز این آسیب دیده می شود و اغلب افراد در شرایط نابسامانی هستند امت یکی از بدترین وضعیت ها در جامعه هنری کشور است.

این سینماگر تأکید کرد: ما امید داشتیم دولت آقای رئیسی به لحاظ شاخصه های سیاسی و فرهنگی که مدنظر ایشان بود سینمای ملی احیاء شود؛ ما در دهه 60 به قله رسیدیم و سینمای ما به ویژه در حوزه های ارزشمندی همچون دفاع مقدس خود را نشان داد و هنوز هم برخی فیلم های حوزه دفاع مقدس ما رکوردار میزان مخاطبان سینمای کشور هستند اما امروزه به جایی رسیده ایم که به ابتذال چنگ انداخته ایم و از فروش فیلم های مبتذل خرسند می شویم!

وی متذکر شد: سینمای ایران نباید متکی به فیلم هایی باشد که با ترفند شارلاتانیسم سرپا هستند! ما امروزه به لحاظ فیلم های چیپ و بی محتوا و مضر فرهنگی سرآمد شده ایم و این اتفاق بسیار تلخ است؛ گویا برخی مسئولان ما هنوز به این نتیجه نرسیده اند که فرهنگ از موشک مهمتر است و ما همانطور که به حوزه نظامی توجه می کنیم باید به حوزه فرهنگی هم توجه کنیم چرا که این فرهنگ است که عمق استراتژی های کلان کشور را تعریف و تبیین می کند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «بالای شهر، پایین شهر» و «پرنده باز کوچک» در همین راستا اظهار داشت: جای موضوعات مهم مورد نظر رهبری مانند تکریم خانواده، فرزندآوری و... در سینمای امروز ایران کجاست؟ چرا سینمای ما مسیری انحرافی را پیشه خود کرده است؟ مسأله مهم مقاومت امروزه در سینمای ما چه جایگاهی دارد؟

شرف الدین در خاتمه این گفتگو با ذکر این نکته که ژانر در سینمای ایران مرده یادآور شد: در گذشته های نه چندان دور فیلمنامه های ارزشمندی در ژانرهای متنوع از جمله کودک و نوجوان نوشته و ساخته می شد که باعث افتخار سینمای ایران بود؛ امروز جای فیلم های کودکی مانند «بچه های آسمان» و «مدرسه موش ها» کجاست؟ چرا دیگر سینمای کودک ما تحولی ایجاد نمی کند؟ من معتقدم برای نجات سینما از فیلمنامه ها و فیلم های سخیف ما نباید متکی به یک سری افراد خاص باشیم! امروز بخش عظیمی از هنرمندان کاربلد ما بیکار شده اند؛ این بیکاری نشانه رونق سینما نیست! من امیدوارم تدبیری از سوی متولیان امر وجود داشته باشد تا فرصتی برای بروز و ظهور استعدادها در حوزه فیلمسازی فراهم کنند، آثار متعدد و متنوع در سینما ساخته شود و سینما از این وضعیت نجات پیدا کند.