کارگردان نمایش «لهجه ها» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس اظهار داشت: فضای «مادر و افلیج» فضایی ابزورد است؛ داستان این نمایش در خصوص مادری است که در جنگ درگیر دختر فلجش است. او همواره در حال دست و پنچه نرم کردن با اشغال شدگی و رنج است.

وی ادامه داد: فضای کلی کار فضایی زنانه است؛ ما در این نمایش بازیگر مردی نداریم و تنها چالش های زندگی این مادر و دختر را می بینیم. حسادت، جنگ و فقر چهره های شوم و خشنی هستند که در این نمایش به تصویر کشیده می شوند. گاهی این احساسات باعث می شود این مادر و دختر به جان هم بیفتند و حتی تصمیم بگیرند که خودشان را بکشند اما بعد از آن عواطف انسانی به ایشان غلبه کرده و مانع این فاجعه می شود.

مهدی زاده سپس با بیان اینکه «مادر و افلیج» از سیاه چاله آخرالزمانی و تلاش برای بقا می گوید افزود: کاراکترهای این نمایش می خواهند هر طور که شده زنده بمانند و برای زنده ماندن دست به هر کاری می زنند. آن ها در تکرار زندگی هستند و صحنه ها برایشان مدام تکرار می شود و این تکرار آن ها را به ستوه آورده است.

این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: بخش اعظمی از این نمایش بر پایه فرم و بدن است. دانشجویان و تئاتربازها مخاطب هدف این نمایش هستند و من فکر می کنم این قشر نسبت به عوام استقبال بهتری از «مادر و افلیج داشته باشند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو در خصوص اینکه چرا تبلیغات کار کم است گفت: ما زمانی که متن را دادیم آنقدر به ما دیر جواب دادند که نمی توانستیم هیچ اقدامی داشته باشیم. دقیقاً دو روز بعد از جواب آن ها ما اجرا داشتیم و تازه بعد از اجراهای اولیه شروع به تبلیغات کردیم.

مهدی زاده تأکید کرد: اگر آن ها جواب بازبینی را زودتر می دادند ما هم می توانستیم با تدبیر بهتری کار را روی صحنه ببریم. توقع بنده از مدیران این است که از جوانان بیشتر حمایت کنند. در واقع این وظیفه مرکز هنرهای نمایشی است که جواب کارها را زود بدهد و اجازه دهد همه کارها با آرامش و طمأنینه جلو برود.

این کارگردان در خاتمه این گفتگو افزود: ما هیچ حمایتی نشدیم و این در حالی است که تئاتر به ویژه تئاترهایی که جوانان اغلب با سرمایه های شخصی تولید می کنند نیاز به حمایت بیشتری دارد.