به گزارش سینماپرس و به نقل از خبرگزاری فرانسه، تریشیا تاتل آمریکایی که سال‌ها در لندن زندگی کرده و مدیر جشنواره فیلم لندن بوده، اولین مدیر زن جشنواره فیلم برلین است که هدایت هفتاد و پنجمین دوره آن برعهده دارد.

تریشیا تاتل پیش از افتتاحیه با خبرگزاری فرانسه صحبت کرد و گفت که این جشنواره یک پناهگاه هنری در عصر نگران کننده دونالد ترامپ خواهد بود.

وی درباره انتخاب فیلم‌های امسال برای رقابت برای خرس طلایی، انتخابات ملی آلمان که در یکشنبه پایانی جشنواره برگزار می‌شود و همچنین این رویداد که برای حمایت از تولیدات هنری شناخته می‌شود، صحبت کرد.

‌* برلیناله اغلب یک جشنواره بسیار سیاسی است. می‌خواهید این راه را حفظ کنید یا آن را تغییر دهید؟

واقعاً دوست دارم مردم درباره سینما صحبت کنند. همواره خبر بر همه رویدادهای فرهنگی در سراسر جهان، به ویژه موسیقی، تسلط دارد. فکر نمی‌کنم که ما نتوانیم و نباید از فیلم‌هایی که می‌خواهند به این مبحث بپردازند که جهان چقدر آشفته است و آن را به ما بازتاب دهند، خودداری کنیم. دوست دارم فیلم‌ها حرفی برای زدن داشته باشند، زیرا فکر می‌کنم فیلم‌ها می‌توانند آن پیچیدگی را که ما اغلب در کلمات از دست می‌دهیم، نشان دهند. این حق مردم است که آزادانه صحبت کنند.

* نگران نیستید که مبارزات انتخاباتی آلمان بر جشنواره تاثیر داشته باشد؟

سعی می‌کنم جشنواره را کمی از این موج مصون نگه دارم و به طور مستقیم با سیاست‌های انتخاباتی کاری نداشته باشم. جشنواره نمی‌خواهد چنین چیزی بر فیلم‌ها و فیلمسازان سایه بیندازد. آنچه برای ما مهم است این است که مردم را تشویق کنیم که بیرون بروند و از حق دموکراتیک خود برای رای دادن استفاده کنند.

معتقدم آنچه از آن دفاع می‌کنیم دربرگیرنده بودن است، اما من مدافع ظهور احزابی که در سراسر جهان خشونت زیادی ابراز می‌کنند و ترس زیادی را علیه تنوع و کثرت‌گرایی که ما همیشه به عنوان یک جشنواره از آن دفاع کرده‌ایم، برمی انگیزند، نیستم.

* فکر می‌کنید جشنواره‌هایی مانند برلین بتوانند مانند پناهگاهی برای هنرمندان در عصر دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا باشند؟

۳ هفته از ریاست جمهوری ترامپ می گذرد. اینکه بگوییم همه ما نگران هستیم، موضوع را دست کم گرفته‌ایم. فکر نمی‌کنم در طول زندگی‌مان چنین چیزی را دیده باشیم، حقوق بشر به این سرعت ناپدید می‌شوند و سیستم‌های حمایتی برای افراد به این راحتی نادیده گرفته می‌شوند. با این حال امیدوارم بتوانیم پناهگاهی باشیم. به نظر من سینمای مستقل یک پناهگاه است.

* هنگام انتخاب فیلم‌های امسال، به این نتیجه رسیدید که کارگردان‌ها نسبت به دنیا بدبین هستند؟

نه، نه لزوماً. من فکر می کنم از نظر جهان بینی، درگیری زیادی با پیچیدگی جهان معاصر وجود دارد. نه چندان با ژئوپلیتیک، بلکه اینکه چقدر همه چیز پیچیده است. بسیار متنوع است، اما آنچه من می‌بینم فیلمسازانی هستند که با دنیای بسیار تاریک دست و پنجه نرم می‌کنند و می‌خواهند نور را هم ببینند و انتخابی آگاهانه برای نشان دادن روشنایی در جهان دارند.

* اولین صحبت شما با تاد هینز، رئیس هیئت داوران امسال چه بود؟ ماموریت او را چگونه تعریف کردید؟

ما واقعاً امیدواریم که او و هیئت داوران از مسیر انتخاب امسال مانند ما لذت ببرند. سعی کردم کمی آنها را از این تصور که همیشه درباره خودمان می‌گوییم جشنواره سیاسی هستیم رها کنم. من نمی‌خواهم آنها را هدایت کنم که انتخاب‌های سیاسی نکنند، اما فقط می‌خواهم مطمئن شوم که آنها می‌دانند که هیئت داوری باید پاسخی کاملاً شخصی به فیلم‌ها نشان دهد.

هریک از ما سینما را به گونه‌ای مختلف می‌بینیم و چیزهای متفاوتی از سینمای خود می‌خواهیم و وقتی ۷ نفر دور هم جمع می‌شوند، خیلی علاقه دارم ببینم آنها می خواهند خرس طلایی به دست چه کسی برسد.

* چطور می‌توانید کارگردانان را متقاعد کنید که به برلین بیایند، نه به جشنواره‌های رقیب ونیز یا کن؟

من مطمئناً فکر می کنم که در ۱۰ سال گذشته، تغییری به سمت فصل جوایز آنگلوفون در فصل پاییز صورت گرفته است. این فرآیندی برای متقاعد کردن تولیدکنندگان بزرگ و دارندگان حقوق اصلی است که می‌توانیم به آنها کمک کنیم برخی از عناوین بزرگ‌تر خود را نیز عرضه کنند.

در حال حاضر کل صنعت برای ۶ ماه آخر سال طراحی شده، اما کن جشنواره بزرگ و زیبایی است و ونیز هم جشنواره بزرگ و زیبایی است. فکر می‌کنم در جهان فضا برای همه ما وجود دارد که بتوانیم فیلم‌های واقعاً هیجان‌انگیزی را به دنیا عرضه کنیم.