آخوندی در ادامه در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: «جریان هایی که مورد قبول نظام هستند و جریان هایی که نظام و دولت را به طور مساوی قبول دارند باید از تریبون رسانه ملی بهره مند شوند؛ چیزی که متاسفانه در این سالها چندان وجود نداشته است.»

مشاور فیلم سینمایی «پناهنده» با بیان این نکته که جای اظهار نظرات کارشناسانه در تلویزیون پیرامون برنامه ها به شدت خالی است، افزود: «در حال حاضر فضای رسانه ملی به گونه ای شده است که مردم برای اطلاع یافتن از اخبار به رسانه های غیر مراجعه می کنند که این از عدم اطمینان میان مردم و رسانه ملی بوجود آمده است.»

وی افزود: «این فضا به ۴-۳ سال اخیر ارتباط چندانی ندارد، ما فقط در سه سال اول انقلاب رسانه چند صدا داشتیم، میزگردها و مناظره های سران تمام احزاب و گروهها راجع به موضوعات مختلف اجتماعی و سیاسی برگزار می شد. درست است فضای حاکم بر کشور که جنگ به آن تحمیل شده فضای خاص رسانه ای را طلب می کند اما متأسفانه رسانه ملی بعد از پایان جنگ هیچ گاه نتوانست به جایگاه چند صدایی خود در قبل از جنگ تحمیلی برگردد.»

آخوندی که تهیه کنندگی «سریال آینه های نشکن» را در کارنامه خود دارد، بیان داشت: «من معتقد هستم باید یک تغییر جدی و اساسی در جهت نوع نگاه به موضوعات برنامه های تولیدی تلویزیون ایجاد شود؛ به بیان دیگر باید یکسری خطوط قرمز نانوشته برداشته شود.»

وی افزود: «این خطوط قرمز نانوشته همان اعمال سلیقه های مختلف افراد در رسانه ملی است. خطوط قرمزی که هیچ گاه تعریف روشنی از آن نشده است. مطلبی را در یک شبکه می شود نمایش داد مطلب مشابه در شبکه دیگر ممیزی می شود. ممیزی در سیما شناور است، اگر من بعنوان تهیه کننده برنامه تولید کنم، و تحویل پخش بدهم که مثلاً چند هفته دیگر پخش شود، معمولاً ۲۴ ساعت قبل از پخش جهت اصلاح و تغییر عودت می دهند در مقابل اعتراض می گویند بنابر شرایط موجود اجتماعی و سیاسی پخش نظر می دهد.»

تهیه کننده فیلم سینمایی «روز سوم» بیان داشت: «چرا باید فضایی در یک رسانه ملی حاکم باشد که زمانی که فیلم یا سریالی پروانه ساخت می گیرد به هنگام پخش از تلویزیون با عدم نمایش یا اعمال سانسورهایی مواجه می شود؟ این همان فیلم نامه ای است که با آن پروانه ساخت صادر شد.»

آخوندی در ادامه صحبت های خود اظهار داشت: «من معتقد هستم اگر رئیس رسانه ملی در همان ابتدای کار خود تعریفی از خطوط قرمز را برای تیمی که با خود به همراه می آورد داشته باشد، بزرگ ترین و مهمترین گام را در جهت رشد و ارتقای جایگاه رسانه ملی در جامعه برداشته است.»

وی با تاکید بر این نکته که شرایط ممیزی نباید شناور و به روز باشد، افزود: «حضور جریان های مشارکتی در رسانه ملی یکی از مهمترین موضوعاتی است که مجلس و دولت باید به آن بپردازند چرا که سیاست گذاری های تلویزیون را همین جریان های مشارکتی مشخص می کنند؛ به عنوان مثال وقتی ارگان و نهادی بخشی از بودجه تلویزیون را تامین می کند، قانون و تفکر خود را نیز دیکته می کند.»