مدیر مسئول ماهنامه سینمایی دنیای تصویر در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: از آنجا که ما ارزش چندانی برای پژوهش و مشاوره و نظرخواهی از کارشناسان در هر زمینه ای قائل نمی شویم،  تحقیق و پژوهش در جامعه ما هیچگاه جایگاه مناسبی نداشته و ندارد.

وی ادامه داد: ما همیشه بدون اینکه سابقه و تاریخچه سوژه مورد نظرمان را مطالعه کرده باشیم و در رابطه با آن به مستندات و مستدلاتی دست پیدا کرده باشیم تا بتوانیم آن را به شکل درست انتقال دهیم وارد عمل می شویم و برای همین است که برخی از آثار سینمایی و تلویزیونی ما پس از تولید با مخالفت های زیادی از سوی اشخاص و نهادهای گوناگون مواجه می شوند.

معلم با تأکید بر اینکه یک نویسنده باید نسبت به آنچه که در مورد آن قلم می زند آگاهی کامل داشته باشد گفت: بارها در سینمای ایران شاهد بوده ایم که برخی از فیلمسازان در مورد روحانیون فیلم هایی را ساخته اند اما از آنجا که فیلمساز و فیلمنامه نویس هیچ شناختی نسبت به قشر روحانیت ندارند و تنها با برخی از اطرافیان خود در زمینه چگونگی به تصویر کشیدن زندگی روحانیون مشاوره می گیرند و هیچ پایشی روی این تحقیقات صورت نمی دهند تا بتوانند مدل های مختلفی از زندگی این قشر را به تصویر در آورند با مخالفت عده ای مواجه می شوند. این امر مهمی است که در مورد به تصویر کشیدن همه اقشار جامعه از جمله حقوق دانان، پزشکان و... هم دیده می شود.

تهبه کننده «آل» ضمن اشاره به اینکه در تولیدات سینمایی و تلویزیونی ما هیچگاه فرصت لازم برای تحقیق و پژوهش فراهم نشده و اصلاً در برآوردهای بودجه جایگاهی برای این مقوله مهم در نظر گرفته نمی شود خاطرنشان کرد: این قضیه مهم نه تنها در سینما که در بخش های بسیاری از زندگی روزانه ما نمود عینی یافته است. به عنوان مثال در زمینه معماری ما برای نقشه ساختمان وقت کمی می گذاریم اما برای ظاهر و نمای آن حاضر هستیم از بهترین متریال ها استفاده نماییم این در حالی است که این ساختمان مبتذلی که ما ساخته ایم تنها ظاهر زیبایی دارد و بوی تعفن فاضلاب آن همه جا را فرا می گیرد!

وی افزود: اشتباهات ما به دلیل این است که کارهایمان هیچگاه از توازن درستی برخوردار نیست و اعتقادی به مطالعه و تحقیق و تکیه زدن بر نظرات کارشناسان نداریم و تنها ظاهر برای ما مهم شده است.

تهیه کننده فیلم سینمایی «ازدواج به سبک ایرانی» با تأکید بر اینکه در فیلمنامه های سینما و تلویزیون غرب تحقیقات زیادی انجام می شود اظهار داشت: من چندی قبل یک سریال خارجی در مورد «داوینچی» را می دیدم که این سریال توانست مرا وادار به مطالعه کند و جالب اینجاست که وقتی من کتاب هایی را در مورد شخصیت «داوینچی» خواندم به این نتیجه رسیدم که این سریال تماماً بر اساس فکت هایی از زندگی وی نوشته شده است و جزء به جزء سریال وامدار زندگی واقعی این شخصیت است و نویسندگان این سریال مطالعه عمیقی بر روی زندگی «داوینچی» داشته و به همین دلیل آثار آن ها قابل تامل است.

معلم در ادامه این گفتگو ضمن ابراز تاسف از اینکه ما در ایران هنوز نتوانسته ایم در مورد مسئله مهم دفاع مقدس آثار درخوری را بسازیم که حداقل مورد وثوق ۲۰ تن از فرماندهان سابق جنگ قرار گیرد گفت: اغلب فیلم های ما پر از ایرادات ریز و درشت است و فیلمسازان به واقعه مهمی مثل جنگ که همه مردم ایران در آن درگیر بوده اند توجه چندانی نداشته و بدون هرگونه تحقیقی که بتواند بر اساس حقایق باشد فیلمنامه های خود را به رشته تحریر در می آورند و از همین رو فیلم هایشان بین واقعیت و آرمان معلق می ماند و به همین دلیل است که فیلم های دفاع مقدسی ما یا شعاری و بی پایه می شوند و یا تنها به حد فیلم های سطحی و میان مایه می رسند.

این کارشناس فرهنگی علت شکست سینمای ایران را عدم تحقیق و پژوهش در تولیدات برشمرد و افزود: بارها در سینما و تلویزیون ایران شاهد بوده ایم که برخی فیلمسازان خواسته اند بر اساس قرآن کریم که کتابی مقدس و آسمانی است فیلم بسازند اما به دلیل آنکه در مورد این کتاب مقدس تحقیقی انجام نداده و به یافته های درستی نرسیده اند نتوانسته اند در این زمینه موفق عمل نمایند و به همین دلیل آثار آن ها که می بایست جزو آثار ارزشی این مرز و بوم تلقی می شد به دلیل تقلبی بودن و ضد واقعیت بودن آن در میان مخاطبان نادیده انگاشته شد و کسی رغبت به تماشای آن ها از خود نشان نداد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «گاوخونی» در خاتمه این گفتگو گفت: البته ذکر این نکته ضروری است که منطق سینمایی الزاماً وابسته به پژوهش آن نیست و تخیل هم باید در آن جریان داشته باشد اما یک اثر به هیچ عنوان نمی تواند تخیلی باشد. به عنوان مثال در سینمای هالیوود وقتی اسپیلبرگ می خواهد فیلم «برخورد نزدیک» را بسازد ابتدا از ناسا تحقیقات زیادی در مورد موجودات فضایی مطالبه می کند و سپس با کمی تخیل دست به تولید اثر می زند و تهیه کنندگان هم از تحقیقات و پژوهش وی استقبال شایانی کرده و بودجه های زیادی را برای آن خرج می کنند و به همین دلیل هم آثار آن ها دیده می شود.