کارگردان فیلم سینمایی «دت یعنی دختر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: با انجام امور دم دستی و سهل انگارانه نمی توان جشنواره فیلم فجر را جزو جشنواره های رده الف دنیا کرد؛ ما در ابتدا نیاز به ترمیم زیرساخت های سینمایی و سپس سیاست گذاری اصولی برای برگزاری جشنواره ها داریم و بر اساس این سیاست گذاری ها است که می توانیم جشنواره فیلم فجر را نجات دهیم.

وی ادامه داد: علاوه بر مسأله فقدان سیاست گذاری باثبات که متأسفانه با روی کار آمدن دولت های گوناگون سینما همواره دستخوش موج تغییرات صفر تا صدی می شود و همین مسأله باعث می گردد تا بسیاری از فیلمسازان که از سیاست به دور هستند نتوانند در سینما فعالیت داشته باشند مسأله مهم سانسور و ممیزی آثار سینمایی نیز باعث شده تا جشنواره بین المللی فیلم فجر اولویت هیچ یک از فیلمسازان مطرح سینمای جهان نباشد.

جلیلی سپس با بیان اینکه ما باید شرایطی را به وجود بیاوریم که فیلمسازان بزرگ و نامدار سینمای جهان با طیب خاطر آثارشان را در اختیار ما قرار دهند اظهار داشت: تا زمانی که با سیاست گذاری اصولی، اساسنامه و آیین نامه لازم الاجرا در تمامی دولت ها حاصل نشود نمی توانیم چشم امیدی به جهانی شدن جشنواره فیلم فجر داشته باشیم.

کارگردان فیلم سینمایی «رقص خاک» در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: ما همین که بتوانیم جشنواره فیلم فجر را به عنوان یک جشنواره عالی و رده الف در سطح کشور و یا منطقه نگه داریم بسیار خوب است؛ مدیران سینمای کشور به جای مسأله تفکیک و جداسازی جشنواره باید در پی این باشند تا اقبال فیلمسازان سینمای ایران که به سمت جشنواره های جهانی رفته است را به جشنواره فیلم فجر معطوف کنند و با ایجاد سیاست های تشویقی کاری کنند تا تمامی آثار فیلمسازان مطرح سینمای کشور برای اولین بار در این جشنواره رونمایی شود.

این فیلمساز تأکید کرد: البته این بدان معنا نیست که ما بخش بین الملل جشنواره را به یکباره از یاد ببریم بلکه در ابتدا بایستی بخش ملی جشنواره را تقویت کرده و پس از رونق گرفتن آن با استفاده از نظرات کارشناسان مجرب حوزه سینما در پی آن باشیم که جشنواره فجر را به شکل ویژه ای به تمامی سینماگران جهان معرفی نماییم.

وی در خاتمه این گفتگو افزود: جشنواره فیلم فجر پتانسیل آن را دارد تا فیلمسازان برجسته جهان را به ایران بکشاند؛ چرا که ایران برای بسیاری از فیلمسازان جهانی کشوری دست نیافتنی قلمداد می شود که همگان مایل هستند از نزدیک از آن بازدید کرده و با سیاست های فرهنگی و هنری آن آشنا شوند.