مدیر مسئول ماهنامه سینمایی «دنیای تصویر» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: مدیران سینمایی ثابت کرده اند که موافقت و مخالفت اهالی سینما و به ویژه کارشناسان این حوزه اصلاً برایشان اهمیتی ندارد و هر کاری را که مایل باشند انجام می دهند؛ سیستمی که امروزه سینمای ما آن را دنبال می کند به نوعی سیستم ارباب رعیتی محسوب می شود و متأسفانه مدیران سینمای کشور از دست بالا به اهالی سینما نگاه کرده و برای آن ها تصمیم گیری می کنند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «شوکران» ادامه داد: برای سینما باید نوعی استراتژی کلی تبیین شود تا بر اساس آن سینماگران و مدیران سینمایی کارهای خود را انجام دهند؛ تمامی کشورهای صاحب صنعت سینما نیز این استراتژی خاص را برای سینمای شان دارند و در واقع سینما بر اساس خواسته ها و نیازهای حکومت ها و همچنین پاسخ دهی به نیازهای فرهنگی مردم عمل می کند اما متأسفانه در کشور ما این دبیران و برگزارکنندگان جشنواره هستند که به صورت سلیقه ای جشنواره ها را برگزار کرده و بدون آنکه به سینمای جهان و حتی سینمای ایران اشراف کامل داشته باشند برای آن تصمیم گیری می کنند.

این کارشناس فرهنگی خاطرنشان کرد: در کشور ما تعریف کلی در حوزه صنعت، هنر و رسانه وجود ندارد و این وظیفه مسئولان دستگاه های فرهنگی است که از کارشناسان و دغدغه مندان حوزه فیلم و سینما دعوت کنند و با رایزنی و تعامل با آن ها برای آینده سینمای کشور برنامه ریزی نمایند.

معلم تأکید کرد: همانطور که کلیت و اصل فرهنگ کشور ما که سینما یکی از زیرشاخه های آن است استراتژی خاصی را دنبال نمی کند نمی توان انتظار داشت که جشنواره فیلم فجر که مهمترین رویداد سینمای کشور ما محسوب می شود سیاست خاصی داشته باشد چرا که قطعاً این جشنواره منفک از سایر تصمیم گیری ها و اعمال سلیقه ها نیست.

وی سپس با بیان اینکه ما هنوز نمی دانیم که جشنواره فیلم فجر چه کارآیی در سینمای ما دارد و اصلاً برای چه برگزار می شود اظهار داشت: هیچ یک از مدیران و مسئولان سینما هنوز نمی توانند این پاسخ را بدهند که آیا جشنواره فیلم فجر یک جشن است؟؛ جشنواره ای بر اساس سیاست های داخلی کشور است؟؛ جشنواره ای جهانی است؟ و یا اینکه چه کارکردی در سینمای ایران دارد؛ تمامی آن ها به دلیل آن است که ما از ابتدا برای جشنواره مان هیچ منزلتی در نظر نگرفته ایم.

تهیه کننده فیلم سینمایی «آل» در بخش دیگری از این گفتگو گفت: وقتی تجربه سال گذشته و عدم استقبال اهالی سینما، منتقدان، مخاطبان و... نشان داد که تفکیک جشنواره فجر در دو بخش ملی و بین المللی کار درستی نیست مدیران سینمایی باید اشتباه خود را در این زمینه می پذیرفتند و با تعطیلی این بخش از جشنواره و ادغام آن با بخش ملی یک بار دیگر خطا و اشتباه های سال گذشته را تکرار نمی کردند.

معلم ادامه داد: تنها امید من این است که در دومین گام از برگزاری این جشنواره به صورت منفک شده، ما شاهد یک پیشرفت برای سینمای ایران در عرصه بین المللی باشیم.