بازیگر فیلم سینمایی «بادیگارد» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: قطعاً اگر سیاست گذاری های مدیران سینمای کشور درست بود ما شاهد خروج هنرمندان از کشور و پناهنده شدن آن ها به کشورهای غربی و حضورشان در شبکه های ماهواره ای فارسی زبان نبودیم.

وی با بیان اینکه متأسفانه بستر کار برای هنرمندان در کشور فراهم نیست اظهار داشت: مهاجرت مسأله بسیار پیچیده ای است و از ابعاد سیاسی، اجتماعی، خانوادگی و حتی روانی برای فرد مهاجر آسیب های جدی به همراه دارد اما وقتی مدیران فرهنگ و هنر و به ویژه مدیران سینما تدبیری برای افزایش تولید در سینما ندارند هنرمندان مجبور به مهاجرت می شوند تا حداقل بتوانند زندگی خود را با حضور در برنامه های آن کشورها تأمین نمایند.

عزیزی خاطرنشان کرد: قطعاً اگر شرایط مناسبی برای سینماگران فراهم شود هیچ یک از آن ها راضی نخواهند شد تا آب و خاک و موطن خویش را ترک کنند و به دامن غربی ها پناه ببرند؛ این مسأله که متأسفانه شکل بی رویه ای به خود گرفته به دلیل نبود زیرساخت های لازم در سینمای کشور است؛ ما همواره شاهد آن هستیم که برای تولید برخی آثار سینمایی و یا برگزاری جشنواره ها بودجه های هنگفت و گزافی خرج می شود اما حتی بخش اندکی از مصرف این بودجه ها برای سینماگران کشور عایدی ندارد.

بازیگر فیلم سینمایی «قلاده های طلا» تأکید کرد: ما نیاز به برنامه ریزی جدی و اساسی در سینمای کشور داریم و تا برنامه ریزی های عمقی در سینما ایجاد نکنیم و بخواهیم در سطح جریان داشته باشیم شاهد همین اتفاقات ناشایست در سینمای کشورمان خواهیم بود؛ یک مدیر با تدبیر کسی است که بتواند اکثریت اهالی سینما را از خود راضی نگه دارد اما وقتی نیم نگاهی به وضعیت امروز سینماگران در رشته ها و حرفه های مختلف می اندازیم شاهد آن هستیم که همگی آن ها ناراحت و ناراضی هستند و از مدیران گله دارند.

عزیزی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به برخی اتفاقات مثبت در سینمای ایران گفت: خوشبختانه ما با توجه به کوشش سینماگران توانسته ایم جای خود را در سینمای جهان باز کنیم و به همین دلیل است که سینمای ایران در جشنواره هایی مانند کن مورد توجه قرار می گیرد اما هیچ گاه این اتفاقات نمی تواند در سینمای کشور جریان سازی ایجاد نماید که دلیل اصلی آن هم نبود هوش و نبوغ مدیریتی است.

وی تأکید کرد: تا زمانی که مدیران ما چه در سینما و چه در سایر حوزه های فرهنگی و هنری تنها در پی آن باشند که بیلان های کاری شان را پر پیمان نشان دهند و خود را به بالادستی های شان بسیار پرکار و فعال نشان دهند اما هیچ دغدغه ای برای رشد و ارتقای فرهنگ و هنر و سینما نداشته باشند ما نمی توانیم به آنچه که باید در سینمای ایران دست پیدا کنیم و نهایت آنچه که شاهد خواهیم بود این است که مصوباتی در شورای عالی انقلاب فرهنگی به وجود آید اما در حوزه اجرایی هیچ خبری از اجرای آن ها نباشد.