سریال «آخرین روزهای زمستان» و در ادامه آن فیلم «ایستاده در غبار» فصل جدیدی را از بیان تاریخ معاصر در سینما و تلویزیون ایران به وجود آورد. اتفاقی که اقبال مردم و منتقدین را به همراه داشت. 

فیلم «ایستاده در غبار» سال گذشته به عنوان بهترین فیلم جشنواره فجر برگزیده شد تا نگاه ها بیش از پیش به سوی محمدحسین مهدویان فیلمساز جوان و با استعداد سینمای ایران خیره شود. فیلمسازی که پس از سال ها با خلق ایده های ناب پا به سینمای دفاع مقدس و انقلاب گذاشته است و با وجود راه دشوار پیش رو به دام کلیشه های کشست خورده این سینما نیفتاد. 

مهدویان امسال با «ماجرای نیمروز» به جشنواره سی و پنجم فجر آمده است. فیلمی که ماجرای ترور های دهه شصت و فضای ملتهب آن روزهای کشور را روایت می کند. نقطه قوت این اثر فیلمساز جوان سینمای ایران همچون آثار قبلی او فضاسازی های نزدیک به واقعیت به حساب می آید. همان گونه که از تصاویر منتشر شده این فیلم پیداست مهدویان زمان زیادی را برای خلق موقعیت ها بر اساس ماجراهای واقعی صرف کرده و در این فیلم باز هم شاهد طراحی صحنه سطح بالایی خواهیم بود. 

از نکات مهم دیگر این اثر تهیه و تولید آن توسط سید محمود رضوی است. تهیه کننده ای که سال گذشته با «سیانور» به جشنواره آمد. فیلمی که زمینه های انحراف منافقین از اسلام به سمت مارکسیسم و تسویه برخی اعضای مسلمان این گروه را نشان می دهد. 

حوزه هنری پس از آن که سال گذشته جز مشارکت در فیلم دلبری هیچ اثر سینمایی دیگری را روانه جشنواره نکرد امسال با این فیلم و اعتماد به یک فیلمساز جوان پا به دوره سی و پنجم جشنواره فیلم فجر گذاشته است. اثری که باشگاه فیلم سوره حوزه هنری تهیه کنندگی آن را برعهده دارد. نهادی که پیش تر در حوزه فیلم کوتاه آثاری را تولید کرده بود. 

کسانی که در حوزه فیلم کوتاه فعالیت دارند بدون شک محمدرضا خردمندان را یکی از بهترین های این حوزه می دانند. کسی که برای فیلم کوتاه «پدر» جایزه جشنواره فیلم کوتاه را گرفت و تا کنون آثار اجتماعی فراوانی را با نگاهی خاص تولید کرده است. 

این فیلم که به اذعان خود خردمندان به نوعی ادامه «پدر» هم به حساب می آید فیلمی اجتماعی و قصه پسرنوجوانی است که عشق فیلمساز شدن دارد. 

پس از آن که سال گذشته سعید روستایی مخاطبان را غافلگیر کرد امسال نیز احتمالاً باید شاهد رونمایی از فیلمساز جوانی دیگر باشیم که با اثر خود امیدها را به سینمای ایران زنده کند. 

فیلمساز نام آشنا و کهنه کار سینمای ایران پس  از ایران برگر باز هم موضوعی ملی را دستمایه کار خود قرار داده است تا نشان دهد که خالق «در چشم باد» همچنان حرف هایی برای دفاع از ملت خود دارد. 

خون های آلوده که از طریق یک شرکت فرانسوی و به واسطه آن ها ویروس ایدز وارد کشور شد موضوع فیلم اخیر جعفری جوزانی است. فیلم پربازیگری که علیرغم سوژه حساس و ملتهبش در فضایی آرام تولید شد. 

باید منتظر ماند تا مشخص شود این فیلم که بار همه کم کاری سینماگران ایرانی در این سال ها در خصوص این اتفاق ناگوار را به دوش می کشد تا چه میزان از عهده بیان ماجرا بر آمده و به کدام بعد این حادثه تلخ پرداخته است.

پس از قلاده های طلا امسال نیز شاهد فیلمی با موضوع فتنه ۸۸ و مسائل اجتماعی مربوط به آن خواهیم بود. فیلمنامه ای که مهدی آذرپندار نوشته بیش از سایر آثار با این موضوع به زمینه ها و تأثیرات اجتماعی این اتفاق پرداخته است. 

این فیلم که محصول انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس است در زمان تولید با حواشی مختلفی از جمله عدم حضور برخی بازیگران و فشار برخی از گروه ها در سینما به عوامل آن ساخته شد.  

سیاسی ترین فیلم جشنواره امسال کوششی است برای روایت اتفاقات آن روزهای تهران و بیان برخی از واقعیت ها که عده ای کوشیدند تا با کمک رسانه های غربی آن ها را وارونه جلوه دهند.

منتیر قیدی که سال ها به عنوان منشی صحنه در سینمای ایران فعالیت داشته در نخستین تجربه کارگردانی خود زندگی همسران رزمندگان در پشست جبهه را دست مایه اثر خود قرار داده است. سوژه ای که پرداخت آن می تواند بخشی از تاریخ مهم دفاع مقدس را که اتفاقاً خیلی هم در سینما دیده نشده بیان کند. 

بیان داستان هایی از این دست و مراقبت از فضاسازی هایی که در این گونه آثار اتفاق می افتد دشواری های فراوانی دارد اتفاقی که اگر در این فیلم درست رخ داده باشد امتیاز بزرگی برای نخستین کار این فیلمساز به حساب خواهد آمد. 

افتادن به دام های فمنیستی و ضد جنگ در این آثار از خطرات جدی است که باید دید فیلم «ویلایی ها» چه نسبتی با این دو گذاره خواهد داشت.

بدون شک این فیلم جنجالی ترین فیلم در زمان تولید بود. فیلمی که اخبار ضد و نقیضی در خصوص فرآیند تولید آن و اختلافات میان قوچانی به عنوان تهیه کننده و کیمیایی در مقاتم کارگردان منشتر می شد. با این حال این کشمکش ها با وساطت خانه سینما پایان یافت تا در این جشنواره شاهد فیلمی از مسعود کیمایی باشیم. 

این فیلمساز کهنه کار پس از فیلم ضعیف و نه چندان دیده شده «متروپل» این بار به سراغ فیلمی با موضوع رانت خواری اقتصادی رفته است. موضوعی که به نظر می توان آن را متأثر از سلیقه تهیه کننده فیلم دانست. چرا که لشکری قوچانی پیش از این فیلم «خط ویژه» را هم با مضمونی شبیه به این تولید کرده است.