بازیگر فیلم سینمایی «ساکن خانه چوبی» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: حواشی نه تنها هیچ دردی از سینمای ما دوا نمی کند بلکه باعث می شود تا اندک اعتبار سینما نیز از میان برود. سینمای امروز ایران نیاز جدی به تولید آثار ارزشمند و فاخر سینمایی دارد تا از این رهگذر جشنواره فیلم فجر هم به ویترین قابل افتخاری به تولیدات سالانه سینما تبدیل کنیم اما متأسفانه این نکته ای است که مسئولان سینمایی آن را به طورکل به دست فراموشی سپرده اند.

این سینماگر خاطرنشان کرد: طی سال های اخیر تمامی دغدغه مدیران سینمایی ما به جای تولید آثار خوب و ارزشمند به برگزاری مراسم هایی همچون «فرش قرمز» برای فیلم ها و یا ایجاد حواشی برای انتخاب مکان های برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه جشنواره شده و سطح سلیقه عمومی جامعه و حتی برخی از سینماگران نسبت به این رویداد را تنزل بخشیده اند؛ آیا واقعاً مهم است که مثلاً جشنواره در کدام مکان برگزار می شود که ماه ها بر سر این اتفاق پیش پا افتاده در رسانه ها جنجال صورت می گیرد؟

معصومی سپس با تأکید بر اینکه «هدف» ها نباید کوچک شوند اظهار داشت: در سینما، در جشنواره و یا حتی در زندگی های شخصی هر انسانی اگر هدف ها کوچک و کمرنگ بشوند موجبات شکست در آینده را فراهم می کنند. متأسفانه هدف های جشنواره فیلم فجر بسیار کوچک شده و این اتفاق بسیار بدی است که صاحب نظران و کارشناسان سینمای کشور باید به آن توجه ویژه و جدی داشته باشند.

وی تأکید کرد: کدام مدیر و یا کدام سینماگر امروز به راستی هدفش رشد و ارتقای سینمای کشور است و به منافع شخصی خود فکر نمی کند؟ ما نیاز به این گونه افراد داریم تا سینمای ایران درجا نزند و بتواند کیفیت خود را روز به روز بالا و بالاتر ببرد.

برنده سیمرغ بلورین (لوح زرین) برای فیلم های «گل های داوودی» و «جهیزیه ای برای رباب» در بخش دیگری از این گفتگو به بیان خاطرات خود پرداخت و گفت: زمانی که بنده به عنوان اولین بازیگر زن بعد از انقلاب برای بازی در فیلم سینمایی «گل های داوودی» لوح زرین بهترین بازیگر زن را دریافت کردم شمال کشور بودم و با آقای امین تارخ و عزت الله انتظامی مشغول بازی در یک فیلم بودیم؛ یادم می آید که استاد انتظامی اولین کسی بودند که خبر دریافت جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره فیلم فجر را به من دادند و تبریک گفتند و این جایزه که آن زمان بسیار اهمیت داشت برایم تعهد به بار آورد و تمام اهتمام خود را به کار گرفتم تا روز به روز در سینمای ایران بهتر از گذشته شوم.

وی افزود: هدف من این بود که هر وقت به کارنامه هنری ام نگاه می کنم دچار یأس و سرشکستگی خود نشوم و احساس پشیمانی نکنم که خوشبختانه چنین هم شده است. این هدف تنها مختص من نبود و قطعاً سینماگران هم نسل ما همگی چنین هدف هایی داشتند که به جایگاه های بزرگ رسیدند اما واقعاً امروزه چنین نیست.

این سینماگر در خاتمه این گفتگو متذکر شد: روند فرسایشی جشنواره فیلم فجر سال به سال بیش از گذشته مشهود است به نحوی که اگر مردم در سال های ابتدایی برگزاری این رویداد سینمایی حاضر بودند ساعت ها در صف های طویل و برف های سنگین زمستانی بایستند تا فیلم ها را تماشا کنند اینک کمترین علاقه ای در عامه مردم برای تماشای فیلم ها در ایام جشنواره مشاهده نمی شود و تنها تعداد انگشت شماری از دانشجویان رشته های هنری هستند که همچنان از این رویداد استقبال می کنند و امیدوارم مسئولان تدبیری جدی برای این ماوقع داشته باشند.