وی در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: ما در دورانی به سر می بریم که می توان نام آن را «دوران فراوانی رسانه ها» گذاشت؛ این روزها از زمین و آسمان رسانه می بارد! این اتفاق تنها محدود به کشور ما نیست و در اغلب کشورهای دنیا نیز وضعیت به همین صورت است؛ این اتفاق بسیار خوبی است که رسانه ها وجود داشته باشند و در جامعه و برای عموم مردم آگاهی به وجود بیاورند اما نباید به هر قیمت شاهد این اتفاق بود!

صلح جو یادآور شد: در دوران جوانی و نوجوانی ما که رسانه ها بسیار محدود بودند و فضای مجازی اصلاً وجود نداشت، روشنفکرها و افراد فهمیده و باسواد آن دوران اعتقاد داشتند که مردم به هر شکلی باید آگاه شوند و تمام تلاش شان را به کار می بستند تا بر اساس دانش و آموخته های خود جامعه و مردم را آگاه کنند؛ در واقع در آن دوران این آدم ها بودند که نقش رسانه را برای عامه مردم ایفا می کردند اما امروزه در همه زمینه مردم از باسواد تا بی سواد، از پیر تا جوان و... مرتب از اخبار و اتفاقات آگاهی پیدا می کنند چرا که شیوه های اطلاع رسانی بسیار گسترده تر شده است.

این منتقد سینمای کشور خاطرنشان کرد: در رابطه با رسانه های تخصصی سینمایی نیز وضعیت به همین شکل است؛ این رسانه ها هم مانند سایر رسانه های دیگر وسعت فراوان پیدا کرده اند؛ در حال حاضر همین گوشی های موبایلی که دست ما است خودش یک «سینما» است و سینما چیزی به جز بیان تصویری و گفتاری از اتفاقات یک جامعه نیست! این اتفاق باعث شده تا هر کس بنا به عشق و علاقه ای که دارد وارد این عرصه بشود، تجربه و مهارت و سواد و تخصص دیگر مهم نیست!

وی سپس با بیان اینکه در زمان های گذشته رسانه های تخصصی سخت گیری های بسیار زیادی داشتند و هر کسی را به عنوان یک نویسنده سینمایی، خبرنگار یا منتقد مطرح نمی کردند اظهار داشت: آن زمان به دلیل محدود بودن رسانه ها و اصولاً محدود بودن فضای رسانه ای در کشور همه مجبور بودند به بهترین شکل و شیوه ممکن حرف های شان را منتقل کنند؛ یک نفر که عشق به سینما داشت همینطور سرخود نمی توانست با هر انشایی متنی را منتشر کند؛ سردبیران و مسئولان همه نشریات تخصصی بارها مطالب آن افراد را می خواندند و برای انتشار یک تحلیل ساده یا یک مطلب، نویسنده باید از هفت خوان عبور می کرد و سردبیران اجازه نمی دادند که هر مطلبی در رسانه های شان منتشر شود؛ در آن زمان نویسنده سینمایی شدن بسیار سخت بود و همه باید در ابتدای امر سال ها می آموختند تا بتوانند یک مطلب شان را در یک رسانه منتشر کنند اما الآن متأسفانه ما شاهد چنین اتفاقی نیستم.

صلح جو تصریح کرد: در حال حاضر نویسندگان رسانه ها و یا روابط عمومی های سینمایی حتی در حد سواد ابتدایی هم رعایت اصول نوشتاری را نمی کنند و غلط نویسی رواج بسیاری در رسانه های ما پیدا کرده است و برخی رسانه ها باعث شده اند تا حتی مفهوم واژه ها هم عوض شود که این مسأله بسیار ناراحت کننده ای است!

وی در بخش دیگری از این گفتگو با بیان اینکه برخی رسانه ها نیز اهداف حزبی و سیاسی شان را دنبال می کنند گفت: جناح بندی و فضای سیاسی حاکم بر رسانه ها شده و هر رسانه ای دوست دارد که برداشت شخصی خود را از سخنان یک سینماگر داشته باشد؛ این اتفاق امروزه طبیعی جلوه می کند. البته اصولاً هم همه نباید یک حرف را بزنند و باید تضاد در اندیشه ها و افکار و آرا وجود داشته باشد تا یک جامعه بتواند به پیشرفت برسد.

این منتقد در خاتمه این گفتگو افزود: در زمانه ای که نسل اول و دوم نویسندگان سینمایی در کشور ما فعالیت در این حوزه را آغاز کردند به دلیل محدود بودن فضا کیفیت برایشان بسیار حائز اهمیت بود و مردم هم از نشریات سینمایی استقبال زیادی می کردند اما این روزها باز شدن بیش از حد فضای فعالیت در حوزه رسانه ای و به وجود آمدن امکانات متعدد در سطح زندگی مردم باعث شده تا آن ها هم از سینما دور شوند و هم کیفیت دیگر چندان برایشان مهم نباشد.