کارگردان فیلم «فصل بلوغ» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: یکی دیگر از اشکالات مهم و عدیده ای که باعث شده جشنواره فیلم فجر پس از سال ها برگزاری نتواند در ایران و جهان مطرح شود و حتی بسیاری از سینماگران ایرانی طی سال های اخیر بیش از آنکه تمایل به حضور در این رویداد را داشته باشند ترجیح داده اند فرصتی برای اکران آثارشان فراهم کنند این است که هیچ چیز این جشنواره متصل نیست و همه چیز آن منفصل است!

قنبری ادامه داد: در واقع این اتصالات است که باعث ایجاد هماهنگی و همگونی می شود؛ قطعاً اگر جشنواره فیلم فجر دبیری ثابت داشت که مثلاً می توانست بیش از ۱۰ یا ۱۵ دوره دبیری کند و کار پیوسته داشته باشد ما شاهد این همه آشوب و بلبشو در جشنواره نبودیم؛ یک سال یک دبیر می آید یک بخشی اضافه می کند و سال بعد شخص دیگری دبیر می شود و آن بخش را حذف می کند؛ یک سال مقرر می شود مثلاً برج میلاد کاخ جشنواره باشد و چند سال بعد دبیری می آید و با نگاهی غیرکارشناسی این مهم را زیر سوأل برده و کاخ جشنواره را به سینمایی دورافتاده منتقل می کند.

این سینماگر تأکید کرد: این اتفاقات در هیچ یک از جشنواره های مطرح دنیا وجود ندارد؛ ما در هیچ کشوری ندیده و نشنیده ایم که دبیران شان برای مدتی محدود اداره جشنواره در دست شان باشد؛ مثلاً ژیل ژاکوب سال های سال دبیر جشنواره فیلم کن بود و به همین علت هم توانست سیاست های مورد نظر خود و کشورش را در این جشنواره اعمال کند و نواقص جشنواره را برطرف کند و این فستیوال را در دنیا مطرح نماید. تغییر مکرر دبیران، جشنواره فجر را به افول و نزول کشیده است؛ متأسفانه همانطور که در بسیاری از بخش های سینما ما شاهد رفتارهای غیرحرفه ای و غیرکارشناسی شده هستیم در این حوزه نیز رفتار و کردار حرفه ای نداریم و هنوز به این نتیجه نرسیده ایم که دبیر جشنواره باید ثابت باشد نکته ای که جشنواره های معتبر دنیا آن را رعایت می کنند.

کارگردان فیلم سینمایی «روییدن در باد» متذکر شد: اما نه تنها در جشنواره ما که کلاً در سینمای ما هر کسی ساز خودش را می زند!؛ بیراه نیست اگر بگوییم دبیران جشنواره فجر همواره سعی در لجبازی با دبیران قبلی داشته اند و تنها به خاطر لجبازی های کودکانه شان بلاهایی بر سر این جشنواره آورده اند که طی سال های اخیر به سمت کمرنگ و خنثی شدن پیش رفته است.

قنبری یادآور شد: ما با پدیده ها و اتفاقات عجیبی در جشنواره فیلم فجر سر و کار داریم به عنوان مثال یکی از همین اتفاقات تفکیک و جداسازی بخش های ملی و جهانی فیلم فجر از یکدیگر بود که بسیاری از صنوف سینمایی و کارشناسان و دغدغه مندان سینما نسبت به این کار موضع گرفتند اما مسئولان سینمایی به حرف های اهالی سینما اعتنا نکرده و هر کاری مایل بودند انجام دادند؛ بنده پیش از این درباره بخش جهانی جشنواره فجر گفته ام که این جشنواره جز «شو» هیچ چیز دیگری نیست و دلیل اصرار بر این رفتارهای غلط را نمی فهمم!