محمد تقی فهیم به خبرنگار خبرگزاری سینمای ایران گفت: 2 ویژگی در علی حاتمی وجود داشت که با وجود عمر کوتاهش ، سینمای ایران را متأثر ساخت، نخست آنکه این فیلمساز به شدت عاشق سینما بود و با وجود همه مشکلات جذب سینما شده بود، کسی که سینما را دوست دارد با کسی که برای شهرت و استفاده ابزاری وارد سینما می شود تفاوت دارد و حاتمی در بدترین شرایط تولید، تلاش می کرد به خلق فاخرترین آثار بپردازد.

وی افزود: ویژگی دوم حاتمی تعلق خاطر به هویت ایرانی ، ملیت و ملی گرایی بود و آنچه که سبب تفاوت یک ملت با ملت های دیگر بود را به خوبی می شناخت . حاتمی با توده های مردم آشنا بود و می دانست که این مردم دارای چه شاخصه هایی هستند، تاریخ را مطالعه می کرد و برای خود کلاسی از تاریخ گذاشته بود.

فهیم تصریح کرد: حاتمی تلاش می کرد سینمایی را خلق کند که متفاوت از دیگران باشد و ارائه مفاهیم در فرم و قالب مخصوص خود حاتمی نشان از شعور سینمایی این فیلمساز بود . وی الویت را در دیالوگ قرار داده بود، آدم ها از خلال دیالوگ صاحب شناسنامه می شدند و دیالوگ در سینمای این فیلمساز سرشار از مفاهیم مختلف بودند. به عنوان مثال اگر تماشاگری بیش از 10 بار نیز به تماشای "مادر" بنشیند برایش تازگی دارد و نکات جدیدی را در می یابد .

این منتقد سینما اظهار داشت: متأسفانه جای فیلمسازان ارزشمندی چون حاتمی که سینما را عنصری فرهنگ ساز در یک ملت می دانستند در سینمای کاسبکارانه امروز خالی است، سینمایی که مادی گرایی در اولویت آن قرار گرفته است.

وی افزود: با وجود آنکه حاتمی در سینمای قبل از انقلاب نیز تلاش می کرد خلاف جریان فیلمفارسی حرکت کند اما سینمای قبل و بعد از انقلاب این فیلمساز تفاوت های بسیاری دارند. همانگونه که گفته شد حاتمی عاشق سینما بود و ناچار بود در هر شرایطی فیلم بسازد، در نتیجه به طور ناخود آگاه آثارش متأثر از جریان حاکم بر سینمای آن دوران بود اما در همان زمان هم شناخت حاتمی از جامعه ای که در آن می زیست متبلور بود.

فهیم در ادامه گفت: سینمای پس از انقلاب و تحولات بنیادین در این سینما فرصتی را برای این فیلمساز بوجود آورد که به مطالعه عمیق تر بپردازد و سینمای جدیدی را بوجود آورد که دستمایه قرار دادن تاریخ اصلی ترین ویژگی اش می شود . سینمای نوین ایران بستر مناسبی برای فعالیت امثال حاتمی بود و سبب شد که این فیلمساز از پله سوم سینما به پله هفتادم صعود کند .

این منتقد تصریح کرد: سینمای پس از انقلاب حاتمی چون" کمال الملک" ، "دل شدگان" ، "مادر" و اثر فاخر "هزاردستان" از لایه های متعددی برخوردار بود در حالی که سینمای قبل از انقلاب وی چون "طوقی" و "باباشمل" با وجود متفاوت بودن در سطح باقی می ماند و می توان گفت سینمای آن دوران مشقی بود که در سینمای پس از انقلاب تبدیل به یک سینمای الگو می شود و سینماگرانی که خود را متأثر از سینمای حاتمی می دانند باید به مولفه های سینمای پس از انقلاب این کارگردان به منظور الهام گرفتن استنباط کنند.

انتهای پیام/اط