مینو فرشچی، فیلمنامه نویس در گفتگو با خبرنگار ادبی خبرگزاری سینمای ایران گفت: فیلم هایی که با الهام از ادبیات کهن ساخته می شوند تنها می توانند مخاطب خاص را جلب کنند. در سینما ای گونه فیلم ها گیشه را جذب نمی کند، به همین دلیل است که متأسفانه تهیه کنندگان برای آن سرمایه گذاری نمی کنند. مخاطبان تلوزیون نیز عامه مردم هستند و باید برای آن ها فیلم ساخت. اگر واقعا تصمیم داریم مفاهیم کلاسیک را وارد فیلم ها کنیم باید از آن حمایت جدی شود.

وی نقش حمایت دولتی را حیاتی و تعیین کننده دانست و گفت: می بینیم که تصمیم نهادهای مدیریت فرهنگی برای تولید آثار مذهبی در کشور نتیجه داد و در سال های اخیر آثار خوبی در این زمینه تولید شد. اگر واقعا بخواهیم که ادبیات و هنر کهن خود را نیز برای نسل های آینده ماندگار کنیم باید در این زمینه به طور هدفمند سرمایه گذاری کنیم.

نویسنده فیلمنامه "کاغذ بی خط" تصریح کرد: این حرکت در کشور های دیگر هم انجام شده و نتیجه داده است. در این گونه کشورها برای تولید آثار فرهنگی از این دست، یارانه در نظر گرفته می شود ولی متأسفانه در ایران چنین بودجه ای وجود ندارد.

وی افزود: از طرفی مطالعات ادبی فیلمنامه نویسان ما بسیار کم است و به ادبیات کلاسیک تسلط ندارند. اگر مسائل مالی میان نویسنده و تهیه کننده را بررسی کنیم درمی یابیم که قیمت فیلمنامه در کشور ما هنوز آنقدر کم است که نویسنده ها برای امرار معاش فرصت تحقیق و مطالعه ندارند. در چنین شرایطی نمی توان انتظار داشت که فیلمنامه هایی با نگاه بر فرهنگ کهن کشور تولید شود.

این فیلمنامه نویس تصریح کرد: ارزش فیلمنامه های اصیل و فرهنگی، تفاوتی با فیلمنامه های اجتماعی معمولی ندارد. فیلمنامه نویس با نوشتن یک فیلمنامه امروزی و اجتماعی همان حق التحریری را دریافت می کند که از نوشتن متون قدیمی به دست می آورد. در چنین شرایطی نمی توان از وی انتظار داشت که به سمت و سوی استفاده از آثار فاخر برود.

فرشچی همچنین امکان ورود مفاهیم ادبیات کلاسیک به فیلمنامه های شهری و امروزی را منتفی ندانست و گفت: اگر زمان کافی برای نگارش فیلمنامه در نظر گرفته شود، به طور حتم می توان متون کلاسیک را به روز کرد و به زبان فارسی امروز در آورد و فیلم های مفیدی از آن تولید کرد. برای نوشتن از زندگی روزمره نیاز چندانی به تحقیق کتابخانه ای نداریم و به همین دلیل اغلب فیلمنامه نویسان نوشتن از زمان حاضر را ترجیح می دهند.

او ادامه داد: فیلمنامه نویسان ما علاقه لازم را برای پرداختن به میراث ادبی دارند و اگر بر روی آن ها سرمایه گذاری کنیم برای جستجو و معرفی هویت ایرانی به نسل های بعد فیلمنامه های فاخری تولید خواهد شد که می تواند دستمایه کار فیلمسازان قرار گیرد.

انتهای پیام/ن.ف/ج