تهیه کننده فیلم های سینمایی «پاسیو» و «شماره ۱۷ سهیلا» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: متأسفانه بی عدالتی در اکران سابقه ای طولانی دارد و تنها مختص اعضای فعلی شورای صنفی نمایش نیست!؛ ما همیشه گفتیم و باز هم عنوان می کنیم که همه فیلم ها باید از حداقل هایی برخوردار باشند اما متأسفانه برخی از فیلم ها و فیلمسازان اصلاً دیده نمی شوند و با آن ها رفتار و برخورد بسیار بدی صورت می گیرد.

وی ادامه داد: سیستم شورای صنفی نمایش آنقدر غلط و پر از ایراد است که همه فیلم ها را دچار مشکل می کند؛ به عنوان نمونه در حال حاضر که ما در اوایل تابستان به سر می بریم همه فیلم های بفروش را به بهانه اکران نوروزی، اکران دوم نوروزی، اکران عید فطر و اکران دوم عید فطر یا به نمایش درآورده اند و یا مشخص کرده اند، حال ما برای ۹ ماه آینده سال دست مان خالی است و به آن صورت فیلمی را نخواهیم داشت که مخاطب را به سالن های سینما جذب کند.

سیدزاده خاطرنشان کرد: چیدمان غلط در فصل های اکران به فیلم ها یک اشتباه فاحش از سوی مسئولان شورای صنفی نمایش و سازمان سینمایی است؛ از سوی دیگر هم متأسفانه تکلیف اکران بسیاری از فیلم ها که سال ها از زمان ساخت شان می گذرد مشخص نشده و معلوم نیست چرا مسئولان سازمان سینمایی تکلیف این فیلم ها را روشن نمی کنند؟

این سینماگر سپس با تأکید بر اینکه سیستم سینمای ایران تبعیض آمیز و ظالمانه است تصریح کرد: انتظار همه ما سینماگران از آقای انتظامی به عنوان فردی که سابقه کار و فعالیت در حوزه های فرهنگی را دارد این است که به داد دل اهالی فرهنگ و هنر برسد و این رفتار زننده و ظالمانه را پایان دهد. همه ما می دانیم که سینمای ایران امروزه توسط عده ای افراد خاص اداره می شود که همه این افراد ۳ مجوز تهیه کنندگی، پخش کنندگی و سینماداری را دارا هستند و در واقع همه امتیازهای مهم سینما به صورت یک جا به این افراد اعطا شده است.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «خانوم» و «زندگی جای دیگری است» در همین راستا افزود: شرکت هایی که امروزه مبادرت به اکران آثار سینمایی می کنند و همه فیلم های موفق در گیشه از آن شان است تنها ۲-۳ شرکت هستند و مابقی سینمای ایران با غفلت مدیران سینمایی در محجوریت مطلق به سر می برند؛ این چه وضعیتی است که همه ساله ۵۰-۶۰ فیلم سینمایی پشت در اکران می مانند و مسئولان تدبیری برای نمایش این آثار که زحمات بسیاری برایشان کشیده شده و سرمایه های بسیاری برایشان خرج شده نمی کنند؟

وی متذکر شد: واقعاً من دیگر از سیستم سینما ناامید شده ام؛ امید من امروزه تنها به ۴ صنف تهیه کنندگان سینما است و امیدوارم شاهد اقدامی عاجل و قاطع از سوی آن ها برای برون رفت از این وضعیت بحرانی باشیم. تهیه کنندگان سینما باید دست در دست هم بدهند و بساط باندهای مافیایی در سینما را برای همیشه بکنند و دست های آن ها را از سینما قطع کنند. این اتفاق نیازمند یک اتحاد از سوی تهیه کنندگان است.

سیدزاده در خاتمه این گفتگو با کنایه به بسیاری از فیلم های روی پرده گفت: من نمی دانم چطور هر کس که چند بازیگر معروف و چهره انتخاب می کند و یا بازیگر خارجی به فیلمش می آورد و یا با سرمایه های این کشور می رود و در خارج از ایران مبادرت به فیلمسازی می کند راحت می آید و اکران می گیرد و فیلم های نازل و سخیفش را به خورد مردم می دهد اما فیلم های فرهنگی و خوب اجتماعی در محجوریت مطلق هستند و اجازه نمایش ندارند! آقایان مسئول ابتذال در سینمای ایران به سرحد اعلای خود رسیده و شما موظفید تا با برخوردی قهری و قاطع این بساط مضحک را از سینما جمع آوری کنید.