تهیه کننده فیلم های سینمایی «ضیافت» و «اشک سرما» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: کسانی که دم از اجرای عدالت در سینما می زنند بیشتر شوخی می کنند؛ کدام عدالت؟ اگر عدالتی در سینما وجود داشت چرا باید فیلم های ارزشی و اخلاق مدار پشت در اکران می مانند؟ بنده خودم فیلمی ارزشمند دارم که بیش از ۴ سال است پشت اکران مانده و هیچ مدیر متعهد و دغدغه مندی هم پیدا نمی شود تا مشکل ما را حل کند.

این سینماگر با بیان اینکه سینمای ایران امروزه توسط عده ای افراد خاص اداره می شود که خودشان تهیه کننده و پخش کننده و سینمادار هستند تصریح کرد: برخی از این افراد چندین شرکت پخش فیلم به عنوان زیرمجموعه خود دارند که کسی از آن ها مطلع نیست از جمله می توان به موسسه فیلمیران اشاره کرد که جالب است مسئول این شرکت پخش به حکم آقای انتظامی در شورای صنفی نمایش هم حضور دارند و هر کاری بخواهند می کنند!

وی ادامه داد: کل سینما دست همین باند خاص است، این ها همان گروهی هستند که با پولشویان و کسانی که پول های کثیف را وارد سینما می کنند ارتباط دارند؛ من نمی دانم چرا هیچ یک از نهادهای ناظر بر عملکرد دستگاه های فرهنگی کشور جلوی فساد در سینما را نمی گیرند؟ چرا جلوی این باندها و پولشویان گرفته نمی شود؟ چطور در سینمای ما فیلمی مانند «رحمان ۱۴۰۰» بدون ممیزی اکران می شود در صورتی که قرار بوده سانسور شود؟ این ها اتفاقی نیست! باید جلوی این کار ها گرفته شود.

شریفی یادآور شد: زمانی در سینمای ایران عدالت وجود داشت و فیلم ها بر اساس ۳ درجه کیفی الف، ب و ج تقسیم بندی می شدند و همین مسأله باعث می شد هیچ فیلمی روی زمین نماند و در مدت زمان کمتر یا بیشتری همه آثار اکران شوند اما در حال حاضر همه چیز بر اساس باندبازی جلو می رود و فیلمسازان ارزشی که جزو هیچ باند و دسته و گروهی نیستند فیلم های شان روی زمین می ماند چرا که نه سینمادار هستند و نه پخش کننده و نه اینکه متولیان سینما توجهی به آن ها دارند.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «مستأجر» و «آوازهای سرزمین من» در خاتمه این گفتگو افزود: متأسفم که در جمهوری اسلامی ایران فیلم های ارزشی، انقلابی، اخلاق مدار، دغدغه مند و متعهدانه دیده نمی شوند. متأسفم که به فیلم هایی در رابطه با مدافعان حرم، داعش و... بها داده نمی شود اما در عوض کمدی های سخیف و نازل و سبک که جز ترویج ابتذال هیچ چیز دیگری در چنته ندارند مرتب تولید و اکران می شوند و فرهنگ جامعه را بیشتر به سمت نابودی و انحطاط سوق می دهند.