کارگردان مستند «سواحل اشک و زیتون» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: اگر مدیری دغدغه مند در سینمای مستند وجود داشت وضعیت این گونه مهم سینمایی امروز این گونه نبود؛ اغلب فیلمسازان ارزشی بیکار و خانه نشین هستند، آثار استراتژیک مورد بی مهری مسئولان قرار می گیرند و در عوض کسانی مشغول به کار و فعالیت هستند که کمترین تعهدی نسبت به انقلاب اسلامی و آرمان ها و اهداف آن ندارند.

این سینماگر ادامه داد: سوأل بنده این است که اگر مدیری دغدغه تولید آثار ارزشی مثلاً در حوزه دفاع مقدس را داشته باشد چه کسی جرأت دارد به او بگوید نباید در این راستا فیلم تولید کنی؟ پس مشخص است که خود مدیران ما دغدغه پرداختن به این موضوعات را ندارند؛ خوشبختانه طرح ها و فیلمنامه های بسیار خوبی در حوزه سینمای استراتژیک مستند وجود دارد اما اسفا که هنرمندان برای تولید این گونه آثار حمایت نمی شوند.

برجی خاطرنشان کرد: چرا بعد از گذشت ۴۰ سال از انقلاب اسلامی راجع به شخصیت های بزرگ انقلاب فیلم تولید نمی شود؟ شخصیت های مهمی مانند شهید چمران، شهید بهشتی، علامه طباطبایی و یا سردار حسین الله کرم زندگی های شان می تواند دستمایه تولید ده ها اثر مستند شاخص شود اما افسوس که چنین اتفاقی رخ نداده و در عوض ما شاهد تولید مستندهایی هستیم که اغلب فاقد ارزش هستند.

وی متذکر شد: ما می توانیم راجع به مسائل مهمی همچون قضیه تحریم های ناجوانمردانه غربی ها علیه کشورمان، جنگ اقتصادی، برجام و... آثار متعددی تولید کنیم اما مدیران ما دست روی دست گذاشته اند و هیچ کاری در این خصوص انجام نمی دهند؛ ما امروزه نیازمند حضور مدیرانی هستیم که عملکردی انقلابی داشته باشند چرا که وقتی سینمایی تهی از ارزش شود و عوض ارزش چیزهای دیگر بیاید، عوضی ها به میدان می آیند و ریل گذاری ها را به نفع سلیقه و اهداف خودشان تغییر می دهند.

کارگردان مستند «مادران صربرنیتسا» سپس در خصوص برخی تغییرات صورت گرفته در حیطه مدیران سازمان سینمایی گفت: من نمی دانم این تغییر و تحولات چه دستاوردی برای سینما می تواند به همراه داشته باشد و اصلاً چرا در مدت زمان باقی مانده عمر دولت باید این تغیرات انجام شود؟ مگر آقاز طباطبایی نژاد چه تجربه نظارتی دارد که به عنوان معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی معرفی شده است؟ و یا آیا آقای حمیدی مقدم که به عنوان مدیرعامل مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی معرفی شده قبلاً اصلاً تجربه مدیریتی به این گستردگی را داشته است؟

وی تصریح کرد: ای کاش مدیران سازمان سینمایی به جای این تغییر و تحولات ظاهری به فکر محتوای سینما بودند؛ سینمای داستانی ما که مدت ها است به قهقرا رفته و فیلمسازان هرچه دل تنگ شان می خواهد تولید و اکران می کنند و رسماً قبح بسیاری از مسائل شرم آور را در سینما ریخته اند؛ ما عموماً با فیلم های ضد خانواده روبرو هستیم که حتی در آمریکا و اروپا هم حاضر نیستند چنین فیلم هایی را پخش کنند و آن را بر ضد ارزش ها و فرهنگ شان می دانند؛ در سینمای مستند و کوتاه هم همانطور که اشاره کردم همه چیز به شدت آشفته و به هم ریخته است و من نمی دانم چرا هیچ مدیری پیدا نمی شود که دغدغه رفع این معضلات را داشته باشد.

برجی در خاتمه این گفتگو افزود: گویا آقایان در خواب هستند و این اوضاع و شرایط اسفبار سینما را نمی بینند؛ بنده معتقدم اگر وضعیت سینما به همین منوال بخواهد ادامه پیدا کند باید درهای سینما را ببندیم و دوباره از صفر شروع کنیم و سینما را بسازیم در غیر این صورت مرگ سینمای ایران حتمی است.